تزهائی در مورد خیزش آبان

توضیح: آنچه میخوانید ابتدا بعنوان یک سند داخلی حزب- بدنبال ارائه بحثی با همین مضمون در دفترسیاسی حزب در تاریخ ٢٤ نوامبر- تدوین شده است. حمید تقوائی

١- خیزش آبان که به شکل عصیان و فوران خشم مردم سر بلند کرد نقطه اوج و نقطه عطف دیگری در جنبش سرنگونی طلبانه علیه جمهوری اسلامی و کل نظام موجود بود.

٢ – از همان آغاز خیزش، مردم و رژیم هر دو با کارت آخر بازی کردند. مردم با حمله به نمادهای قدرت سیاسی واقتصادی، و رژیم با شلیک به مردم. اما توسل رژیم به سرکوب مسلحانه مردم ناشی از ضعف و بن بست اوست و تعرض مردم نشانه قدرت و اراده و عزم جزم آنها در تعیین تکلیف با رژیم.

٣- با خیزش آبان اسلحه و مقابله نظامی وارد فرهنگ اعتراضی و خودآگاهی و تفکر و گفتمان جنبش سرنگونی شد. جامعه قیام مسلحانه را تمرین و تجربه کرد.

٤- تقابل و درگیری مردم و نیروهای مسلح سرکوب در خیزش آبان به معنی ضربه نهائی و قیام مسلحانه نبود و نمیتوانست باشد. قیام مسلحانه بعنوان ضربه نهائی نه در ادامه خطی درگیری نظامی که در این خیزش شاهد آن بودیم بلکه تنها میتواند بر متن تظاهراتها و تجمعات و اعتصابهای گسترده شکل بگیرد.

٥- از نظر شکل و شیوه مبارزه خیزش آبان گذار جامعه از اعتراض مسالمت آمیز بود. اپوزیسیون راست تز گذار مسالمت آمیز را مطرح میکند و جامعه گذار از مسالمت آمیز را.

٦- یک ویژگی مهم خیزش آبان حمله مردم (جوانان محرومترین بخشهای جامعه) به ارگانها و نمادهای قدرت سیاسی و اقتصادی هر دو بود. در کنار حمله به فرمانداریها و مراکز مذهبی و گارد ضد شورش و یگانهای ویژه و پاره کردن و آتش زدن عکسهای خامنه ای و خمینی و پرچم جمهوری اسلامی، صدها شعبه ده ها بانک در بیش از صد شهر به آتش کشیده شد و نمادهای سلطه سیاسی و سلطه اقتصای سرمایه هر دو آماج تعرض مردم قرار گرفت. به این ترتیب خیزش آبان از نقد و نفی سیاسی حکومت اسلامی فراتر رفت و عملا به نفی و نقد نظم سرمایه برخاست. اسلحه نقد به نقد اسلحه و “نه” به رژیم به “نه” به کل نظام سیاسی-اقتصادی حاکم ارتقا یافت.

٧- ویژگی مهم دیگر خیزش آبان کنترل محلات در برخی از محله ها بود. کنترل محلات که در بعضی از مناطق شکل گرفت، هم از نظر تاکتیکی و هم استراتژیک یک گام به پیش در جنبش سرنگونی است. از نظر تاکتیکی کشاندن اعتراضات به محلات مسکونی و به کوچه ها و خیابانهای فرعی و لذا کشاندن نیروهای سرکوب به محلات آنها را متفرق میکند و توازن قوا در جنگ وگریز با آنرا به نفع مردم تغییر میدهد و از نظر استرانژیک کنترل شهرها بوسیله مردم متشکل را در چشم انداز جامعه قرار میدهد. هفت تپه ایده اداره شورائی تولید را مطرح کرد و خیزش آبان ایده اداره شورائی محله ها و شهرها را.

٨- نقش عمده شهرک ها و مناطق حاشیه شهرها در تعرض آبان خصلت طبقاتی تقابل میان رژیم و مردم را بیش از پیش برجسته کرد. خیزش آبان نشان داد که پیشکسوتان تعرض مستقیم به نمادهای حکومت و نظام محرومترین بخشهای جامعه هستند.

٩- ویژگیهای فوق نشاندهنده یک تحول کیفی و یک گام بزرگ بجلو در جنبش سرنگونی است:

• خیزش تیرماه ٧٨ اساسا در چارچوب دعواهای جناحی حکومت (توقیف روزنامه سلام و دعوای دفتر تحکیم وحدت با خط اصولگرا) شکل گرفت.
• خیزش ٨٨ به بهانه تقلب در انتخابات و رای مرا پس بده شروع شد و به سرعت به موسوی بهانه است کل نظام نشانه است ارتقا یافت و نهایتا به شورش ٦ دی منجر شد.
• خیزش ٩٦ بهانه و چوب زیر بغل دوخرداد را تماما کنار گذاشت و از همان آغاز با شعار اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا بمیدان آمد.
• خیزش آبان فراتر رفتن جامعه از شعار علیه کل سیستم به عمل مستقیم علیه کل سیستم است. خیزش آبان نه تنها مانند ٩٦ با شعار علیه کلیت رژیم شروع کرد بلکه نقطه ختم جنبش ٨٨ یعنی قیام ٦ دیماه، نقطه آغاز آن بود.
• خیزش آبان در مضمون خود فرارفتن از نقد سیاسی رژیم به نقد کل نظام حاکم است. خصلت نمای این خیزش تعرض مستقیم نه تنها به نمادهای سیاسی و مذهبی بلکه همچنین به نمادهای اقتصادی سرمایه داری دزد سالار حاکم بود.

١٠- خیزش آبان شکل جدیدی از مقابله با رژیم، یعنی درگیری در محلات، را مطرح و تجربه کرد. مردم از میدان تحریر بغداد الهام گرفتند ولی به سرعت متوجه شدند در توازن قوای حاضر امکان تجمع در میادین ومراکز اصلی شهر نیست. از همان روز نخست رژیم به مردم شلیک کرد ولی نتوانست مردم را مرعوب کند و بخانه بفرستد. مردم در یک سطح گسترده جنگ و گریز را به محلات کشاندند. این تصویری از یک شکل تازه “غیر کلاسیک” از پیشروی جنبش سرنگونی بدست میدهد. این پیشروی مبین و حاصل عزم و اراده و جسارت مردم – جوانان جان به لب رسیده به نمایندگی از توده مردم- برای تعیین تکلیف نهائی با رژیم است. تظاهرات میلیونی و تجمعات در مراکز شهرها میتواند بر این بستر شکل بگیرد.

١١- روند جنبش سرنگونی ( از ٧٨ تا امروز) نزدیک شدن جامعه به مضمون و شیوه انقلابی است که ما کمونیستها خواهان آن هستیم یعنی حرکت از رژیم چنج و تغییرات از بالا و و توسل به دو خرداد به حمله مستقیم به نمادهای سلطه سیاسی و اقتصادی حکومت. خیزش آبان هم در شعارها و مضمون و هم درشیوه مبارزه سرنگونی به تعبیر حزب را نمایندگی کرد. خیزش آبان پیشروی جنبش سرنگونی در جهتی بود که هر ٤ رکن ” منشور رهائی و انقلاب” – منتشر شده در ژوئن ٢٠١٨ – مطرح میکند. حزب خود در حرکت جامعه به این سمت و تعمیق جنبش سرنگونی در این جهت نقش داشته است.

١٢- اپوزیسیون راست از لحاظ استراتژیک و دکترین و ارزشهای طبقاتی اش علیه انقلاب و دخالت “بی سرو پاها” در سیاست است. اما با به چپ سوق یافتن جنبش سرنگونی و بچالش کشیده شدن حکومت بوسیله جنبش انقلابی، نیروهای راست تلاش میکنند سوار موج انقلاب بشوند تا بتوانند آنرا عقیم بگذارند. هدف راست تغییر اوضاع با حداقل تغییرات است و برعکس، خواست و حرکت مردم در جهت تغییر حداکثری است یعنی زیرو رو کردن کل سیستم سیاسی اقتصادی حاکم. خیزش آبان به رادیکال ترین و صریح ترین شکل تقابل خواست و عملکرد انقلابی مردم با استراتژی و تاکتیکهای راست (گذار مسالمت آمیز و نافرمانی مدنی و تغییر رژیم با کمترین تغییرات در ساختار حکومتی و با حفظ سیستم اقتصادی و غیره ) را عیان کرد.

١٣- نمایندگی سیاسی خواست و حرکت اعتراضی برای تغییرات بنیادی، تعمیق نقد ونه مردم به کل وضع موجود و تبدیل شدن به تجسم و تحزب سیاسی این “نه”، و افشا و نقد هر تلاشی که بخواهد این حرکت را تحریف و مسخ کند و یا در نیمه راه متوقف کند مبنای سیاست ما در مبارزه برای بزیر کشیدن جمهوری اسلامی و مقابله با اپوزیسیون راست هر دو است.

١٤- رهنمود اعتصابات و تجمعات، بویژه در اعتراض به کشتار و دستگیریهای گسترده اخیر و اعتراض به افزایش نجومی قیمتها بدنبال سه برابر شدن قیمت بنزین، و کار تبلیغی- میدانی در این جهت، تبیین حمله به بانکها و معنی طبقاتی آن، تبیین کنترل محلات، فراخواندن چهره ها و اکتیویستها و نهادهای جنبش کارگری و جنبشهای اعتراضی دیگر به ایفای نقش در شرایط حاضر، از مولفه های سیاست حزب در دوره بعد از خیزش آبان است. در این دوره بویژه باید کنترل محلات هم از نظر تاکتیکی وهم از نظر استراتژیک در تبلیغات و گفتمان و راهکارها و فعالیت میدانی حزب جای برجسته ای پیدا کند.

حمید تقوائی
٢٧ نوامبر ١٩