تظاهرات در خیابان فروکش کرده است، عزم برای سرنگونی هرگز!

قیامی که 7 دی شروع شد و به سرعت سراسر ایران را فرا گرفت، به حق در میان  مردمی که برای پایان یافتن به سلطه حکومت اسلامی ثانیه شماری میکنند شور و شوق فراوانی برانگیخت.

جلوه اصلی این قیام یعنی تظاهرات خیابانی – به نظرم موقتا – فروکش کرده است و خامنه ای و روحانی که در روزهای اول این عصیان سراسری سرگیجه گرفته بودند، دارند از سوراخهایشان بیرون می آیند و ضمن مظلوم نمایی شاخ و شانه میکشند.

سران حکومت خودفریبانه تصور میکنند با فروکش کردن شورش در خیابان، عزم مردم برای پایان دادن به عمر جمهوری اسلامی هم فروکش کرده است. این البته حالت روانی مشترک و مشابه همه دیکتاتورهاست. همه دیکتاتورها در اوج توهم به ثباتشان ساقط شده اند.

موضوع بسیار ساده است. قیام 96 رعدی در آسمان بی ابر نبود. و تا آسمان ابری است رعدهای غرنده تری در راه هستند.

تظاهرات و جنگ و گریز در خیابان ممکن است فروکش کند اما تا زمانیکه بنیادها و زمینه های خشم و نفرت و عصیان سرجایش باشند، آرامش در خیابان ادامه دار نمیتواند باشد.

چرا نزدیک 100 شهر در فاصله بسیار کوتاهی به صحنه رویارویی با نیروهای سرکوب حکومت تبدیل شد؟ چه کسانی و چرا خیابانهای سراسر ایران را به صحنه رویارویی با نیروهای سرکوب حکومت اسلامی تبدیل کردند؟ صحبت از قیام چه کسانی است؟

قیام 7 دی، قیام کارگرانی است که حتی دستمزد زیر خط فقرشان را هم میدزدند و اعتراضش را با شلاق اسلامی سرمایه پاسخ میدهند!

قیام کولبران پیر و جوانی است که با قامت خمیده زیر  بار سنگین کیلومترها در برف و بوران کوههای کردستان بار میکشند تا لقمه نانی به سفره کودکانشان بیاورند و با گلوله پاسداران سرمایه و اسلام به خاک میافتند!

قیام بیکارانی است که سرمایه داران مورد حمایت دولتهای اصلاح طلب و اصولگرا به خیابانها پرتاب کرده اند!

قیام جوانانی است که زیر سلطه حکومت اسلامی کوچکترین امیدی برای یک آینده انسانی ندارند جز رانده شدن به مغاک یاس و اعتیاد و تن فروشی!

قیام دختران و پسران جوانی است که کودکی و نوجوانیشان زیر تعرض قوانین ارتجاعی اسلامی تباه شده است و معنای جوانیشان چیزی جز جنگ و گریز دائمی با مزدوران و نیروهای نهی از منکر و امر به معروف نیست!

قیام زنانی است که نه تنها حاضر نیستند نیمه انسان محسوب شوند؛ نه تنها حاضر نیستند بی حرمتی قوانین اسلامی علیه حرمت و انسانتیشان را تحمل کنند؛ بلکه عزم جزم کرده اند به این حقارت و اسارت اسلامی پایان دهند!

قیامی مردمی است که میخواهند دستان خونین و چرکین اسلام از اتاق خوابشان، از مدرسه و دانشگاه و محیط تحصیلشان، از نحوه لباس پوشیدنشان، از کوچه و خیابان و مغازه و استادیوم و بیمارستان و اداره و هر گوشه ای از زندگی اجتماعیشان قطع شود!

این قیامی علیه نابرابری، فقر، بی عدالتی، تبعیض، دخالت مذهب است. این قیامی برای آزادی است. برای برابری است. برای رفاه است. برای حرمت انسانی است.

قیامی با این اهداف میتواند فروکش کند اما نمیتواند پایان یابد. باز میگردد و هر بار با قدرت بمراتب بیشتر.

19 دی 1396- 9 ژانویه 2018