جان های خسته و قلب‌های روشن

کارگر کمونیست ۶۶۴
سفره خالی شب عید از بزرگترین نگرانی های کارگران در پایان هر سال می باشد. شب عید معمولا همراه با جشن و مسرت و دورهمی خانوادگی بوده که به دلایل معیشتی به عذابی برای اقشار مختلف مردم تبدیل شده است. بازنشستگان تنها مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان عیدی دریافت کرده اند که با نگاهی به قیمت اجناس و بالا رفتن قیمت اقلام در شب عید توسط کاسبان، غیر از حسرت چیزی برای آنان باقی نمی‌ماند. با خرید مقدار اندکی گوشت گوسفند، مرغ، آجیل و میوه دیگر چنین مبلغی دود میشود و به هوا میرود. بطور واقعی نیز خرید شب عید برای بچه ها، لباس نو، کفش نو و تعویض وسایل کهنه به امری محال و خواب و رویایی دیرین مبدل شده است.
با گشت و گذاری در بازارهای شب عید و صحبت با فروشندگان مشخص است تعداد کسانی که فقط قیمت را می‌پرسند و خریدی انجام نمی‌دهند به شدت افزایش پیدا کرده است. در کنار مسائل معیشتی، ویروس کرونا که عدم مهار آن توسط حکومت نیز بلای جان مردم شده، شور و شوق و شادی مردم در شب عید را به غمی بزرگ تبدیل کرده است.
هر سال کارگران بخش خصوصی مبلغ عیدیشان توسط سازمان تامین اجتماعی اعلام می‌شود، اما این کارگران دائما باید در این فکر باشند که آیا اصلا عیدیشان توسط کارفرما پرداخت خواهد شد یا خیر؟ حقوق اسفندشان پرداخت خواهد شد یا خیر؟ و در پایان هم مبلغی به عنوان علی الحساب به کارگران پرداخت می‌شود و کارفرمایی که حاکمیت با چنگ و دندان از او حمایت می‌کند، امضای قرارداد سال بعد را هم در ازای اقرار و امضای کارگر مبنی بر دریافت کل مطالبات به او پیشنهاد می دهد.
این چنین است که شب عید که قاعدتا باید با جشن و شادی همراه باشد با همت جمهوری اسلامی و حاکمیتی که دشمنی دیرینه با شادی و سرور مردم دارد، به پدیده‌ای طبیعی و تعویض تاریخ در سررسیدها و تقویم‌ها تبدیل شده است. و در بر همان پاشنه گرانی، کمبود و سر افکندگی سرپرست خانواده در مقابل همسر و بچه‌هایش می‌چرخد.
پیش‌بینی چند روز آینده نیازی به بینش سیاسی و اجتماعی وسیعی ندارد. سال تحویل خواهد شد، خامنه ای نیز باز مثل همیشه پیام جهش تولید و اقتصاد مقاومتی را داده و ساعتی نخواهد گذشت که تمام بیلبوردهای شهر از عکس او و شعار جدید وی که از اندیشه ای مالیخولیایی بیرون آمده است پر خواهد شد و در سربرگ تمام ادارات دولتی این شعار جدید چاپ خواهد شد تا مبادا لحظه ای مردم خیال خوشی داشته باشند.
بدینگونه همه چیز حاکی از تهاجمی بیشتر به زندگی و معیشت کارگران خواهد بود. و برای اینکار مبالغی هنگفت صرف تبلیغاتشان و در کنار آن دستگاه سرکوبشان میکنند تا چپاولگریهایشان تداوم یابد.
با چنین تمهیداتی است که هر سال مشکلات معیشتی و فقر و فلاکت مردم بیشتر میشود و در حالیکه قیمت ها سرسام آور افزایش می یابد و مزدی که همواره سقفش چند بار زیر خط فقر است و ربطی هم به نرخ تورم و افزایش هر روزه نرخ آن ندارد، برای کارگر، پرستار، معلم، بازنشسته و سایر اقشار جامعه رقم زده میشود. و این داستان بیش از ٤٠ سال حاکمیت این حکومت فقر و توحش و بردگی برگرده مردم است. در تقابل با چنیین شرایطی نبردی هر روزه در سطح جامعه و درمیان بخش های مختلف جامعه جاریست. و این جامعه ایست که در کمین فرصتی برای پایان دادن به کل این بساط توحش و بردگی است و با این امید که سال جدید، سال آخر جمهوری اسلامی باشد، نوروز را جشن خواهد گرفت. این امید آن روزنه و نوری است که اعتراضات و اعتصابات را هر روز قدرتمند تر به جلو میبرد و شعله آن در قلب همه مردم روشن است. جنبش کارگری و مردم به جان آمده با گسترش مبارزاتشان از این شعله پاسداری می‌کنند تا وقتی که حکومت جانیان اسلامی را به زباله‌دان تاریخ بیندازند.*