جمهوری اسلامی و جنبش عظیم دفاع از اسماعیل بخشی

جنبش کارگری با قدرت به جلو آمده و بیش از هر وقت به صحنه جدال سخت و هرروزه کارگران علیه فقر، بیکاری و بی تامینی، علیه اخراج از کارو نداشتن امنیت شغلی، علیه بالا کشیدن دستمزدها و اختلاسها، علیه دستگیریها و شکنجه و زندان و علیه کل اجحافات مفتخوران سرمایه دار و حکومت اسلامی شان تبدیل شده است. در این جدال هر روزه مبارزه کارگران به مبارزات بخش عظیم ٩٩ درصدی های جامعه که هر روز بیشتر و بیشتر زندگی و معیشتشان در چنگال فقر و بی تامینی به تباهی کشیده میشود، وصل است. اتفاق شورانگیز اینست که امروز کارگران با مبارزات قدرتمندشان در پیشاپیش اعتراضات کل جامعه قرار گرفته و گفتمان های کارگری و چپ را به جلوی صحنه سیاسی جامعه کشانده است و همه این اتفاقات در تداوم خیزش دیماه که مردم عزم خود را برای به زیر کشیدن کل بساط جهنمی جمهوری اسلامی به نمایش گذاشتند، مکان و جایگاه واقعی خود را پیدا میکند.

نکته شورانگیز تر در این میان خصلت آشکارا طبقاتی و ضد سرمایه داری و برابری طلبانه ای است که مبارزات کارگری و بخش های مختلف مردم بخود گرفته است. از جمله امروز کارگر، معلم، بازنشسته، و بخش های مختلف معترض مردم دارند در کف خیابان و با شعارهایی چون حکومت فقر و سرمایه دار مفتخور نمیخواهیم، کل بساط توحش سرمایه داری را به چالش میکشند. دو نمونه درخشان از این مبارزات، اعتصاب ٢٨ روزه کارگران نیشکر هفت تپه و اعتصاب بیش از یکماه کارگران گروه ملی فولاد اهواز است که در ماههای آذر و آبان صورت گرفت نقطه عطفی در جنبش کارگری و بطور واقعی جنبش سرنگونی مردم بود. در صف جلوی این اعتراضات رهبرانی چون اسماعیل بخشی ها قد علم کردند و به محبوب کل جامعه تبدیل شدند. و اینها اعتراضاتی هستند که گفتمان علیه سرمایه داران مفتخورهای حاکم و گفتمان های آزادیخواهانه و برابری طلبانه و اداره شورایی را با خود به درون کل جامعه آوردند. توانستند گفتمان های اعتراض به مفتخورهای حاکم و سرمایه داران را و دامنه اجتماعی شان از نیشکر هفت تپه و گروه ملی فراتر رفت و فضای کل جامعه را به تحرک در آورد. این اتفاقات همبستگی مبارزاتی بخش های مختلف جامعه کارگران، معلمان، پرستاران، دانشجویان، بازنشستگان، روشنفرکان و نویسندگان را شکل داد و پیوند عمیقی را بین بخشهای مختلف مردم برقرار کرد که این پیوند را در شعارهای مشترک و اعلام حمایتها میشود دید. همین وضعیت است که شرایط را برای رفتن بسوی اعتصاب سراسری به عنوان امری ممکن و ضروری برای کل جامعه فراهم کرده است.

در برابر چنین اتفاقات شورانگیز و سربلند کردن قدرتمند جنبش کارگری در پیشاپیش اعتراضات کل جامعه است که جمهوری اسلامی بیش از پیش به وحشت افتاده و تلاش میکند با دستگیری فعالین کارگری فضای اعتراض و سرنگونی طلبی در میان مردم را عقب بزند. جمهوری اسلامی در حالیکه در زیر فشار اعتراضات دارد به بن بست میرسد و سرانش در اظهارات هر روزه و در جنگ و جدالهایشان دارند آشکارا از به پایان رسیدن عمر نظامشان سخن میگویند، در اوج استیصال و زبونی به هر ترفندی متوسل میشود تا اوضاع را کمی هم که شده، آرام کند.

یک نمونه اش نمایش مسخره و رسوای مستند “طراحی سوخته” است که بازنده آن آشکارا خود حکومت بود و جامعه را علیه حکومت کثیف اسلامی و زندان و شکنجه گاههایش به تحرک در آورد. در مقابل این توطئه ها و سرکوبگریها کارگران و مردم ایستاده اند. بخشهای وسیعی از مردم به اشکال مختلف نفرت و انزجار خودرا از جمهوری اسلامی و سرکوبگریهایش اعلام کرده و با کارزاهای مبارزاتی شان قد علم میکنند. از جمله بازنشستگان و معلمان به خیابان می آیند و با شعار “شکنجه مستند، دیگر اثر ندارد” پیام کل جامعه را به گوش جنایتکاران اسلامی میرسانند. همچنین زندانی سیاسی ای که بخاطر اعتراضش علیه نقض آزادی بیان و دستگیری اسماعیل بخشی دستگیرش کرده اند، وقتی آزاد میشود، می آید از اینکه در زندان بر او چه گذشته است سخن میگوید و پیامش به حکومت اینست که این دستگیریها نمیتواند خدشه ای در مبارزه او در دفاع از آزادی بیانش ایجاد کند. در همین راستا کارگران هفته تپه نیز در همین هفته در اعتراض به ادامه بازداشت رهبر محبوبشان اسماعیل بخشی و مستند کذایی “طراحی سوخته” دست به اعتصاب اخطاری زدند و اخطارشان را دادند. همچنین بخش های مختلف جامعه به شکل های مختلف همبستگی مبارزاتی شان را به نمایش گذاشته و در دفاع از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان کل ماشین سرکوب و جنایت حکومت را به چالش میکشند. نکته اینجاست که دفاع از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان، مبارزه برای آزادی آنها امروز به حلقه اتحاد مبارزه مردم علیه زندان و شکنجه و اتحاد جنبش آزادیخواهی کل جامعه تبدیل شده است.
شهلا دانشفر
انترناسیونال ٨٠١