حزب کمونیست کارگری: اخباری از چند اعتراض کارگری در شرایط کرونا

بیماری کرونا- اطلاعیه شماره ٣٣

با گسترش اپیدمی کرونا در ایران، کارفرمایان خصوصی و دولتی در ایران از این بحران استفاده میکنند و دست به اخراج های وسیع، تعطیل مراکز کار، لغو قراردادهای کارگران و بالا کشیدن دستمزدهای ناچیز کارگران میکنند. این مفتخوران فشار معیشتی سنگینی را به صدها هزار کارگر و خانواده های کارگری وارد میکنند. چند خبر از اعتراضات کارگران در این زمینه:

• روز یکشنبه ۱۷ فروردین ماه، جمعی از کارگران شاغل در شرکت “تهران بتن” در اعتراض به تصمیم مدیران این شرکت مبنی بر انتقال محل کارشان به شهرستان آبیک، در مقابل ساختمان این کارخانه، تجمع کردند.
• روز ١٧ فروردین، جمعی ازکارگران کارخانه کنتورسازی ایران در اعتراض به بلاتکلیفی شغلی ومعیشتی خود در مقابل استانداری شهر تجمع کردند. در همین رابطه این کارگران در روز قبلش مقابل اداره کار تجمع داشتند. به گفته کارگران در اولین روز کاری سال کارگران با در‌های بسته کارخانه مواجه شدند. بنا بر خبرها مدیریت این کارخانه از فرصت بیماری کرونا استفاده کرده و با تعطیل کردن کارخانه ١٠٠ کارگر این کارخانه را بیکار و به “بیمه بیکاری” ناچیز جمهوری اسلامی که عملا راهی برای بیکارسازیهای بی تامین است، واگذار کرده و تنها ٤٠ کارگر بر سر کار باقی مانده اند. این درحالیست که کارگران کنتورسازی چندین سال است که با اعتراضات خود در مقابل بیکارسازیها ایستاده و مبارزه میکنند. این کارگران دو سال دستمزد خود را طلب دارند.
• بدنبال شیوع کرونا مدارس تعطیل شدند. اما معلمان حق التدریس حقوقی دریافت نمیکنند. این معلمان که به صورت ساعتی در مدارس دولتی سراسر کشور، مشغول به تدریس هستند، خواستار پرداخت و حق بیمه خود هستند. معلمان حق التدریس بصورت ساعتی از وزارت کار حقوق میگیرند و بیمه تامین اجتماعی هستند. این معلمان در شرایط عادی برحسب تعداد ساعات کار، حقوق و حق بیمه دریافت می‌کنند و معمولاً از آنجا که تعداد ساعات تدریس آنها محدود است، دریافتی‌شان در پایان ماه، از حداقل حقوق نیز کمتر می‌شود. معلمان حق التدریس خواستار پرداخت حقوق و حق بیمه تا زمان بازگشایی مدارس و پایان بحران کرونا هستند .
• ظهر روز ١٦ فروردین رانندگان و مالکان اتوبوس های درون شهری ارومیه، در اعتراض به عدم تخصیص بیمه بیکاری ۳ ماهه ناشی از تعطیلی ناوگان اتوبوسرانی در جریان بحران کرونا، مقابل استانداری آذربایجان غربی تجمع کردند.
• روز شنبه ۱۶ فروردین ماه ۱۳۹۸، جمعی از کارگران حمل زباله شهرداری دزفول در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات خود، در مقابل ساختمان شورای شهر تجمع کردند. اعتراض این کارگران به اینست که ۸ ساعت کار روزانه آنها فقط ۴ ساعت به حساب می آید. این کارگران همچنین به عدم دریافت ٤ ماه مطالبات مزدی شان اعتراض دارند.
• روز ١٦ فروردین پرستاران بیمارستان امام رضا در مشهد در اعتراض به عدم وجود تجهیزات و اینکه ماسک های غیر استاندارد در اختیار آنها قرار داده میشود، دست به تجمع زدند.
• خبر های دولتی از بیکار شدن ١٧٠٠٠ کارگر ساختمانی گزارش میدهند. این بیکاری ها بدنبال شیوع بیماری کرونا اتفاق افتاده و جمعیت بسیاری از مردم در این بحران کار خود را از دست داده اند و از هیچ ممر در آمدی برخوردار نیستند. علاوه بر کارگران ساختمانی، دستفروشان و سایر کارگران روزمزد برای تامین معیشت خود هر روز ناگزیر به حضور در میادین و دیگر اماکن عمومی شهر و جستجوی کار و لقمه نانی هستند. به گفته مریم آبشاهی معاون اداره کار در شانزدهم فروردین ماه کارگران ساختمانی و افراد خویش فرما بدلیل اینکه تابع “قانون کار” نیستند، از همان چیزی که به آن “بیمه بیکاری” گفته میشود نیز محرومند. و بعد از پایان تعطیلات نوروزی شروع کار در مراکز تولیدی از روز شانزدهم فروردین ماه اعلام شده است. گفتمان و اعتراض بر سر این موضوعات در میان کارگران بالا گرفته است. در شانزدهم فروردین ماه ١٤٦ انجمن صنفی کارگران ساختمانی با اعلام خواستهای معیشتی خود اعتراض خود را به این وضعیت اعلام داشتند.

در شرایط بحرانی و خطرناک کرونا کار باید تعطیل شود و حقوق و مزد کارگران و همه مردم شاغل باید تماما پرداخت شود. هیچ بهانه ای برای بی تامین نگاه داشتن کارگران قابل قبول نیست. در بخش های مربوط به کارهای حیاتی و غیر قابل تعطیل در این شرایط، کارها باید با استانداردهای بالای بهداشتی و شرایط مناسب مقابله با کرونا و با شیفت هایی با ساعت کار کوتاه و تراکم جمعیت کم صورت گیرد. بعلاوه باید زندگی همه کارگرانی که بصورت روزمزد و موقت یا با مشاغلی چون دستفروشی و کار ساختمانی و غیره به کار اشتغال دارند و در آمدی تضمین شده برای امرار معاش خود ندارند، تامین شود و به آنها حقوق و مقرری کافی توسط دولت پرداخت شود. دولت در قبال معیشت همه شهروندان مسئول است.

پیش بسوی اعتصابات سراسری
حزب کمونیست کارگری ایران
١٧ فروردین ۱۳۹۹، ٥ آپریل ۲۰۲۰