حزب کمونیست کارگری: سی و پنجمین روز اعتصاب کارگران صنایع نفت وپتروشیمی ونیروگاه های برق

اعتصابات : شماره ٣٢:
روز ١٤ شهریور اعتصاب سراسری کارگران نفت وارد سی و پنجمین روز خود شد. بنا بر خبرها پیمانکاران و صاحبان کار در بسیاری از مراکز زیر فشار اعتراض کارگران اعتصابی ناگزیر به عقب نشینی شده و سطح دستمزدها را افزایش داده اند و حتی در جاهایی از ترس پیوستن دیگر بخش های کارگران نفت به اعتصاب، حقوق کارگرانی که در اعتصاب نیستند نیز افزایش یافته است. این عقب نشینی ها نشانگر قدرت اعتصاب کارگران است و راه را برای دیگر کارگران باز کرده است که به اعتصاب بپیوندند. کارگران پیمانکار متخصص نفت در اعتراضاتشان خواستار افزایش حقوقها به ١٢ میلیون تومان شده اند. عقب نشینی برخی از پیمانکاران در برابر خواست افزایش دستمزد کارگران اعتصابی در عین حال جنبش برای خواست افزایش دستمزدها را گام مهمی به جلو برده و فرصتی است که در همه بخش های کارگری، کارگران با وارد شدن به اعتصاب خواستار افزایش حقوق ها به بالای خط فقر شوند. بویژه خواست افزایش دستمزد امروز یک خواست اجتماعی است و بخشهای مختلف کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران و بخش وسیعی از حقوق بگیران از آن دفاع میکنند. اگر خط فقر ده میلیون است این کاملا بدیهی است که حقوق همه مزدبگیران جامعه باید به بالای این میزان افزایش یابد. و این میتواند مبنایی برای کارگران غیر متخصص پیمانی در صنعت نفت نیز باشد که زیر فشار سنگین کاری قرار دارند و برای تامین زندگی شان بعضا ناگزیر به ١٢٠ ساعت اضافه کاری در ماه در گرمای طاقت فرسا هستند.
هم اکنون دهها مرکز نفتی از جمله پالایشگاه ها، پتروشیمی ها و نیروگاهها در اعتصابند. افزایش دستمزدها، پرداخت دستمزدهای معوقه، لغو قراردادهای موقت در کارهایی که خصلت دائمی دارند، خلع ید از پیمانکاران این دلالان انگل کاری، ایمن شدن محیط کار، پایان دادن به امنیتی کردن محیط های کار و نیز بالا بردن استاددارد خوابگاهها و کمپها و درمانگاه ها از جمله خواستهای کارگران پیمانکار اعتصابی در نفت است. بنا به خبر دیگری روز جمعه ١٤ شهریور کارگران نیروگاه رامین اهواز واقع در کیلومتر ۲۰ جاده مسجدسلیمان – شهر ویس دراعتراض به واگذاری این نیروگاه به بخش خصوصی دست به تجمع زدند. پشت این خصوصی سازی ها چپاول و دزدی ها قرار دارد که یکسر آن به خود حکومتیان وصل است. یک نمونه آشکار آن نیشکر هفت تپه است. در این نوع خصوصی سازی این کار و معیشت کارگران است که به خطر می افتد و مقابله با این تعرضات یک عرصه دائمی اعتراض در میان کارگران است. اطلاع رسانی وسیع از اخبار اعتراضات کارگران نفت، یک شکل مهم حمایت و پشتیبانی از این اعتراضات است.
پیش بسوی اعتصابات سراسری
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
١٤ شهریور ۱۳۹۹، ٤ سپتامبر ۲۰۲۰

همبستگی های جهانی با اعتصابات کارگری در ایران:
کنفدراسیون جهانی اینداستریال،
اتحادیه کارگران خدمات دولتی در بریتیش کلمبیا در کانادا،
اتحادیه کارگران بخش عمومی در بریتیش کلمبیا در کانادا،
شورای اتحادیه های کارگری کانادا،
ریتا میلیا دبیرکل واحد سات ولس اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگل، دریایی، معدن و انرژی( عضو١٤٤٠٠٠)، صبحی البدری، نایب رئیس فدراسیون کارگران و کارمندان عراق،
جان کلارک از چهره های شناخته شده و سازماندهندگان کمپین علیه فقر در انتاریو،
٨٠ سندیکا و تشکل کارگری در کشورهای مختلف،
پلاتفرم سندیکاهای کارگری سوئد،
شورای اتحادیه های کارگران در استرالیا ،
کنفدراسیون فرانسوی دموکراتیک کار CFDT،
کنفدراسیون عمومی کار CGT،
فدراسیون سندیکائی متحد FSU،
اتحاد سندیکائی متحد Solidaires،
اتحادیه سندیکائی مستقل UNSA ،
کنفدراسیون ملی اتحادیه کارگری رومانی،
حزب کار در ترکیه «Emek Partisi»
و اتحادیه دریانوردی استرالیا حمایت و همبستگی خود را با موج اعتصابات کارگری در ایران اعلام کرده اند. این همبستگی ها ادامه دارد.