داستان گم شدن چهار میلیارد و هشتصد میلیون دلار!

چهار میلیارد و هشتصد میلیون دلار پول گنده ای است. جلوی عدد 48 هشت تا صفر بگذارید و انهم با دلار ببینید چه عدد عظیمی است. این یک قلم “کوچک” از دزدیهای حکومتی در ایران است. با آن میشود در اروپا یک قصر را قلفتی صاحب شد. در ایران که عددش سر به فلک میزند. فکر کنم چهل پنجاه هزار میلیارد تومان میشود. اما داستان گم شدن این چهار میلیارد و هشتصد میلیون دلار داستان جالبی است. سخنگوی دیوان محاسبات در صحن مجلس اعلام کرده است که این مقدار پول که با دلار چهار هزار و دویست هزار تومانی پرداخت شده بر نگشته است. حسن روحانی برافروخته شده و میگوید حرف ایشان کارشناسی نیست. و سخنگوی دولت میگوید ما حساب و کتاب یک دلارش را هم داریم. و از دیوان محاسبات انتقاد میکنند که چرا علنا در سحن مجلس چنین ادعایی کرده و گفته است که این مقدار پول گم شده است. دیوان محاسبات هم میگوید من نگفتم گم شده است. بلکه گفتم “بر نگشته است”! متوجه شدید؟ گم نشده بلکه بر نگشته. این دوتا با هم خیلی فرق میکند. کسی که بر نمیگردد ممکن است خودش نخواسته است بر نگردد و به جای دیگری رفته است. اما کسی که گم شده معنایش اینست که راهش را گم کرده است و نتوانسته است برگردد یا کسی او را گمراه کرده است و سر از جای دیگری در آورده.
تازه مهم اینست که بنا به گفته ربیعی سخنگوی دولت حساب و کتاب “هر تک دلارش” را دولت دارد. بنابرین گم نشده است. فقط باید پیدا کرد پرتقال فروش را! همه میدانند از چه حرف میزنند اما دارند با کلمات بازی میکنند و فکر میکنند مردم ناحالی تشریف دارند. یاد آن داستان دوره ابتدایی افتادم که چیزی شبیه این بود که اشپز شاه میگوید اگر من بدانم فلان ظرف گران قیمت طلا که من مشغول شستنش بودم دقیقا کجاست آیا میشود کسی بکوید آن ظرف گم شده است؟ جواب میدهند که نه بهیچ وجه. میگوید آن ظرف ته دریاست! الان هم جناب ربیعی سخنگوی دولت میگوید ما حساب و کتاب هر یک دلارش را داریم بنابرین گم نشده است. فقط یکی باید به این جناب بگوید اگر حساب و کتاب هر یک دلارش را شما دارید چرا در بحث بودجه ظاهرا هیچکس از آن خبر ندارد؟ بهرحال بهتر است اصلا سوال نکنیم. اگر ایشان میگوید حساب و کتابش را دارد حتما دارد .
تازه مگر اول بار است که در این مملکت پولهای کلان و نجومی گم شده است؟ سال پیش، چهار سال پیش، ده سال پیش و.. داستان کامیونهای شمش طلا که از ترکیه سر در آورد و پولهایی که در چمدانهای متعدد به سوی لبنان میرفت و در راه گیر افتاد و هزار مورد دیگر مگر در این مملکت نبوده است؟ اگر کسی ریگی در کفش نداشته باشد چرا باید یهو به یک مورد ناچیز گیر بدهد؟ تازه از کجا معلوم که دقیقا همین مقدار بوده است؟ رئیس قوه قضائیه هم تایید کرده که مقدارش اینقدر نبوده و برای چند میلیونش پرونده قضائی تشکیل شده است. ایا همینقدر کافی نیست که انسان دور این چندرغاز پول را خط بکشد؟

از شوخی گذشته ما واقعا دارد کله مان از این همه دزدی سوت میکشد. پیش خودم فکر میکردم این آخوند جماعت با اینهمه پول که اسکناسهای حساب بانکی هرکدامشان صدتا بار شتر میشود چگونه از در بهشت که نباید چندان عریض باشد، میتوانند عبور کنند و وارد شوند؟ بعلاوه حساب کنید که آن جناب ربیعی یا روحانی که حساب هر تک دلار گم شده (ببخشید، دلاربر نگشته) را نگه داشته اند از نظر ریاضی چه اعجوبه هایی هستند! بیخود که به مقام ریاست جمهوری و سخنگویی دولت نرسیده اند.