روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
سی و هشت سال از اعلام سیاست جنگی حزب دمکرات کردستان ایران علیه کومله که به جنگی چهار ساله منجر شد می گذرد. ( از سال ۱۳۶۳ تا سال ۱۳۶۷). جنگ تمام عیار حزب دمکرات کردستان ایران علیه کومله، جنگی بود علیه فعالیت آزادانه کمونیستی و برای متوقف کردن سیر پیشروی کارگران و مردم زحمتکش کردستان که افق طبقاتی دیگری را برای خلاصی خود جستجو می کردند.
مصطفی هجری رئیس اجرایی حزب دمکرات کردستان ایران اخیرا در مصاحبه ای با هه ژار گل مدعی شده است که این جنگ به این دلیل برپا شد که “کومله حزب دمکرات را تحمل نمی کرد” و ” کومله تمام هم و غمش را مبارزه با حزب دمکرات گذاشته بود” ( نقل به معنی) .
کسی که به تحولات کردستان ایران آشنا باشد می داند که این اظهارات مصطفی هجری کوچکترین ربطی به حقیقت ندارد و جعل تاریخ است. حزب دمکرات حتی قبل از حمله نظامی سراسری خود به کومله چندین بار دیگر به کومله و سایر احزاب در کردستان حمله کرده بود. منجمله می توان به خلع سلاح افراد مسلح سازمان راه کارگر در روستای “عزیزکند” بوکان به تاريخ ٢١ آبان ماه ٥٩ و حمله به مقر پيشمرگان سازمان پيكار در شهر بوکان و قتل سه تن از پيشمرگان این سازمان در ١٧ اسفند ماه ٥٩ اشاره کرد. انگیزه همه این حملات نظامی، دشمنی حزب دمکرات با آزادیهای سیاسی و فعالیت آزادانه احزاب سیاسی و تحمیل سلطه حزب دمکرات به مردم به زور اسلحه بود. حتی زمانی که حزب دمکرات در آبان سال ۱۳۶۳ با تعرض نظامی به نیروهای کومله در منطقه اورامانات جنگ را شروع کرد کومله تلاش زیاد کرد که عاملین این جنایت مجازات شوند ولی حزب دمکرات از آن سر باز زد. حمله نظامی حزب دمکرات به کومله فقط حمله به یک حزب سیاسی نبود. بلکه حمله به آزادیهای سیاسی و مدنی و نشانه دیگری از قلدر منشی این حزب بود. این حمله ای بود به کارگران و اقشار محرومی که به حقوق و منافع خود آگاه میشدند و حزب دمکرات در پرتو این آگاهی روز افزون، منافع خود را در خطر می دید و سعی داشت با تهاجم نظامی این سیر پیشروی را متوقف کند. این تهاجم نظامی با ایستادگی کومله متوقف شد و برای حزب دمکرات بحران و انشقاق و سرشکستگی سیاسی بیشتر به بار آورد بطوریکه شاخه انشعابی حزب دمکرات اعلام کرد که دیگر سر جنگ با کومله را ندارد.
مصطفی هجری هر نظری می تواند در مورد کومله آنزمان داشته باشد ولی نمیتواند این حقیقت را کتمان کند که حزب متبوعش همواره در پی سازش و مذاکره با جمهوری اسلامی برای سهم خواهی در قدرت بوده است. و این در حالیکه مردم در کردستان و سراسر ایران شعار نابودی این رژیم را سر می دهند تنها مایه رسوایی هر چه بیشتر حزب دمکرات در میان مردم و بی ربط بودن این حزب با جنبش حق طلبانه مردم ایران و کردستان است. برای حزب دمکرات جلوگیری از رشد چپ و کمونیسم در کردستان در حکم چراغ سبزی به جمهوری اسلامی برای گدایی قدرت بوده است. اما هر جا که آنها دست گدایی به سوی جمهوری اسلامی دراز کرده اند این رژیم دست آنها را پس زده است و در عوض با دسیسه و توطئه به قتل رهبران این حزب بر سر میز مذاکرات پرداخته است.
اظهارات اخیر مصطفی هجری در باره جنگ حزب دمکرات علیه کومله و جعلیات ایشان نشان می دهد که حزب دمکرات کردستان ایران هیچ درسی از تاریخ نگرفته است. کومله در سال ۱۳۶۷ پس از آنکه قاطعانه در برابر سیاست جنگی و ارتجاعی حزب دمکرات ایستاد با اعلام آتش بس یکجانبه خاتمه این جنگ را اعلام کرد. اما متاسفانه مصطفی هجری پس از گذشت سالها هنوز به همان سیاق سابق به توجیه جنگ علیه کومله می پردازد. این یعنی آنکه حزب دمکرات همچنان در سودای محدود کردن فعالیت آزادانه احزاب سیاسی در کردستان است. به مصطفی هجری باید گفت که شما نه ۳۸ سال پیش قادر بودید جلوی رشد کمونیسم و رادیکالیسم در کردستان را بگیرید و نه امروز که جامعه کردستان هر چه بیشتر قطبی شده است و خلاصی از بیداد سرمایه داری و حکومت مدافع این نظام را فریاد می زند. مردم در طول این سالها عملکرد مخرب و بازدارنده شما را دیده اند. حاکمیت احزاب مشابه شما در عراق چیزی جز ارتجاع و عقب ماندگی، برقراری اعدام و سرکوب و زندان، رشد جریانات جنایتکار اسلامی و فساد و تبعیض و بیحقوقی، نصیب مردم نکرده است.
راه رهایی مردم کردستان گرد آمدن حول خواستها و مطالبات انسانی و برابری طلبانه و اتحاد و همبستگی با مبارزات سراسری مردم ایران علیه جمهوری اسلامی است. ما امر خود می دانیم که سیاستهای ارتجاعی و تفرقه افکنانه جریانات ناسیونالیستی را بدون هیچ تخفیفی نقد و افشا کنیم و از مردم نیز می خواهیم که با حضور آگاه و متشکل خود را برای پیگیری آرزوها و تمایلات انسانی شان به انزوای هر چه بیشتر نیروهای بازدارنده در مسیر حرکت خود بپردازند.
