در حاشیه اخبار کارگری،نا امنی محیط کار

نا امنی محیط کار

خبر: ((در پی ریزش دیواره کانال در پروژه فاضلاب بافت تاریخی بوشهر؛ یک کارگر جان باخت، دیگری مصدوم شد

دو کارگر یادشده نیروهای پیمانکاری پروژه فاضلاب شرکت آب و فاضلاب استان بوشهر بودند. در زمان برش آسفالت، دیواره کانال ریزش کرد. یکی از کارگران در بین دیواره‌ها و آوار گیر افتاد و متاسفانه جان خود را از دست داد)).

ناامنی محیط کار هر روز جان کارگران را میگیرد. مخاطرات کاری مساله مهمی در مراکز تولیدی است.

طبق آمارهای منتشر شده  بطور متوسط روزانه ۴ نفر در محل کار جان خود را از دست میدهند. مرگ ۴ کارگر در روز یک جنایت در حال جریان در نظام اسلامی سرمایه است. قربانیان حوادث کار بیشمارند. همانقدر کارگر را روانه گورستان میکنند، همانقدر کارگر در اثر ناامنی محیط کار روانه بیمارستان میشوند. همانقدر خانه ها از هم میپاشند، شادی ها به غصه و غم تبدیل میشود. همان اندازه کودکان از رفتن به پشت میز تحصیل محروم میشوند، همان اندازه کودکان کار، اعتیاد، تن فروشی و زندانی بیشتر میشود.

 

جنبه تلخ و طنز این سناریو قاتلین و جانیان این مرگ های هولناک هر روز در محل کار و در شهر در کنار قربانیان خودشان قدم میزنند. کارگر نمی تواند آنها را محاکمه کند. بگوید مسئول مرگ آن هزاران نفر این ها هستند که اینجا مدیر و کارفرما است.

حوادث محیط کار جرم جنایی است. محیط کار جایی است که کارگر بخش اعظم زندگی اش را در آن میگذراند. محیط کار باید جائی امن، سالم، و تمیز باشد. نباید گذاشت قاتلین کارگران در کنار قربانیان حوادث کار قدم بزنند. هر مورد مرگ ناشی از ناامنی در محیط کار را باید به ادعانامه طبقاتی جنبش کارگری علیه کارفرما و دولت و کل نظام اسلامی سرمایه تبدیل کرد.

 

پیشدستی دولت (کمیته دستمزد) برای تعیین میزان دستمزدهای سال ۱۳۹۸

خبر: ((مبلغ سبد معیشت کارگران تعیین شد. کمیته دستمزد، رقم ۳ میلیون و ۷۵۹ هزار و ۲۰۰ تومان به عنوان سبد معیشت خانوار کارگری با میانگین ۳.۳ نفر محاسبه و به تایید سه جانبه رسید.

با این حساب هزینه خانوار در طی سال گذشته بالغ بر یک میلیون و ۸۰ هزار تومان در ماه افزایش را نشان می‌دهد.  خبرگزاری تسنیم))

سبد پیشنهادی “کمیته دستمزد” پیشدستی دولت و کارفرماها است. در اسفندماه جلسات به اصطلاح سه جانبه (دولت و کارفرماها و تشکلهای دولتی) در غیاب نمایندگان واقعی طبقه کارگر شروع میشود. دولتها هر سال پیشدستی های به اصطلاح ماهرانه ای را برای زمینه سازی مصوبات مزدی شورای عالی کار را پیش میکشند. امسال کمیته دستمزد پیشدستی کرده و رقم ۳ میلیون و ۷۵۹ هزار و ۲۰۰ تومان به عنوان سبد معیشت خانوار کارگری در سال ۱۳۹۸ را سناریو سازی کرده است. رقم مورد نظر کمیته دستمزد از کجا آمده و بر اساس کدام معیارها تعین شده، امر کارگران نیست. ارائه این ارقام پیش زمینه ای است که مصوبات شورایعالی کار را راحت و بدون دردسر به طبقه کارگر حقنه کنند و به این وسیله زندگی پُر از مخاطره کارگران را هر چه بیشتر در معرض نابودی و فقر قرار دهند.

دستمزد سال ۹۸ باید تضمین کننده زندگی انسانی انسان قرن ۲۱ باشد. سبد معیشت و ارقام مزدی که دولتها تعیین میکنند بهیجوجه از طرف کارگران مورد قبول واقع نمیشود. طبقه کارگر تولید کننده ثروت جامعه است و تلاشش معطوف به دریافت بالاترین حقوق و مزایایی است که زندگی انسانی او را تامین کند. ارقام بالاتر از خط فقر و تعیین ارقام خط فقر هم باید توسط کارگران و نمایندگان آنها بر اساس تامین زندگی انسانی و امروزی و بر اساس نیازهایشان تعیین شود. پیشدستی کمیته دستمزد و رقم ۳ میلیون و ۷۵۹ هزار و ۲۰۰ تومان به عنوان سبد معیشت خانوار کارگری سناریو سازی دولت و شورایعالی کار است. و باید مردود اعلام شود.

امسال در شرایطی به بهمن ماه و تعیین دستمزدها نزدیک میشویم که اعتراض و مبارزه کارگران و معلمان برای افزایش دستمزدها در یکسال گذشته شاخص و برجسته است. تجمعات چند ماه گذشته کارگران، معلمان و بازنشسته ها  برای افزایش دستمزدها بر فضای سیاسی ـ اجتماعی جامعه تاثیرات قابل توجهی گذاشته است. پیگیری مطالبه دستمزد برای تامین زندگی انسانی یک رکن پایه ای اعتراضات یکسال گذشته بوده است. این خواست باید در اشکال محلی و اعتراضات سراسری به شعار اصلی مزدبگیران جامعه تبدیل شود.

 

حقوق ها پرداخت نمیشوند!

خبر: ۲۵ و ۲۶ بهمن ((اعتصاب کارگران راه‌آهن مرند و جلفا و اعتصاب کارگران راه آهن تبریز و عجبشر  که از ۲۳ بهمن آغاز شده روز جمعه ۲۶ بهمن ادامه یافت. اعتصاب کارگران راه آهن تبریز، مرند،  عجبشر و جلفا  در اعتراض به  عدم پرداخت  حقوقها برگزار شده است)).  

تجمعهای اعتراضی کارگران علیه پرداخت نکردن حقوق ها یکی دو، ده و بیست مورد و صد مورد نیست، این تجمعات در صدها مراکز کارگری و تولیدی، شرکت های ساختمانی، در میان معلمان و کارمندان در چند سال گذشته، برگزار شده است. پرداخت نکردن حقوق ها تا سطح یکسال، ۱۵ ماه و دو سال پدیده ای ضد انسانی و ضد کارگری است که حکومت اسلامی سرمایه به طبقه کارگر و مزدبگیران تحمیل کرده است. در نظامهای سرمایه داری و کشورهای استبدادی حقوق های کارگران با تاخیر یک تا دوماه پرداخت میشود، اما در حکومت اسلامی سرمایه و دولت و صاحبان کارخانه ها و فابریکها و کارفرماها با پر رویی و بدون هیچگونه “عذاب” وجدانی، زندگی کارگر و چند میلیون نفر از خانواده های کارگری را بگروگان میگیرند، و حقوق ها را تا بیشتر از یکسال و ۱۵ و ۱۸ ماه پرداخت نمیکنند. در چند سال گذشته در سطح سراسری ما شاهد تجمعات اعتراضی کارگران و معلمان هستیم که با پیگیری خواهان پرداخت حقوقهایشان شده اند.

مردم علیه فقر، دستمزدهای نازل، علیه اختلاس و دزدی هر روز در اعتراض و مبارزه هستند. کارگران  خواهان حقوق مناسب برای زندگی انسانی هستند. کارگران با برپایی تجمع اعتراضی و با اعتصاب و راه پیمایی  در مقابل هجوم بی رحمانه هیئت حاکمه و صاحبان قدرت، دولت و کارفرماها ایستاده اند. این یک معضل همگانی است و باید متحد شد و با قدرت جمعی به مقابله با آن پرداخت.

 

تجمعات معلمان

خبر: ((تجمع معلمان شاغل و بازنشسته، در ۸ نقطه در استانهای  آذربایجانغربی – ارومیه؛ اردبیل – اردبیل؛ لرستان – خرم آباد؛ کرمانشاه – کرمانشاه؛ کردستان – سنندج ، سقز ، مریوان ؛  فارس – شیراز . زمان: پنجشنبه ۲۵ بهمن‌ماه، ساعت ۱۰ تا ۱۲ صبح. مکان: در مراکز استان مقابل اداره کل آموزش و پرورش استان و در سایر شهرها مقابل اداره آ پ))

معلمان و بازنشسته ها  در سطح سراسری به این فراخوان جواب مثبت دادند و در تجمعات متحدانه شرکت کردند و خواستهای مشترک را بیان کردند. برخی شعارهای معلمان و بازنشسته ها عبارت بودند از: معلم زندانی  آزاد باید گردد؛ تا حق خود نگیریم از پا نمی نشینیم؛ کارگر، معلم، دانشجو اتحاد اتحاد؛  نیاز ما این زمان معیشت است و درمان؛ شاغل، بازنشسته اتحاد اتحاد؛ آموزش رایگان حق مردم ایران؛ بودجه ی همسان سازی تامین باید گردد؛ تشکل، تجمع حق مسلم ماست؛… تجمع معلمان و بازنشسته ها در ۲۵ بهمن ۹۷، ادامه چندین تجمع اعتراضی در سال ۹۷ است. در ۲۰ اریبهشت ۹۷  معلمان در تهران در مقابل سازمان برنامه و بودجه و در مشهد، بجنورد، کرمانشاه، شیراز، اصفهان، خرم آباد، الیگودرز، بوشهر، تبریز، نورآباد ممسنی، سقز، زیویه (سقز)، مریوان، قروه، دیواندره، اراک، قزوین، ساری، شهرضا، سنندج، خمینی شهر و تعدادی از شهرهای دیگر در مقابل ساختمان آموزش و پرورش دست به تجمع زدند. معلمان پلاکاردهای متعددی حاوی خواست ها و اعتراضشان در دست داشتند، شعار دادند و بر خواست های عادلانه خود تاکید کردند.

در روزهای ۲۲  و  ۲۳ مهرماه معلمان در سراسر کشور  اعتصاب سراسری خود را برگزار کردند. معلمان بنا بر فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان علیه گرانی، تورم و  کاهش بیسابقه قدرت خرید فرهنگیان از رفتن به کلاس های درس خودداری کردند و در دفاتر مدارس به تحصن نشستند و پلاکاردهایی را با طرح خواستهای اساسی شان بدست گرفتند. اعتصاب و تحصن معلمان در ۲۲ مهر  بیش از ۵۴ شهر را در بر گرفت.  در ۲۳ مهر و دومین روز این اعتصاب وسیع تر بود و اعتصاب و تحصن در شهرها و مناطق متعددی در استان های تهران، کردستان، فارس، کرمانشاه، خراسان شمالی، ایلام ، همدان، اصفهان، آذربایجان شرقی، خوزستان و در برخی دیگر از استانها برگزار شد.

در ۲۲ و ۲۳  آبان ماه  در پاسخ به فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، معلمان در سطحی سراسری دست به  اعتصاب زدند. شمار بسیاری از معلمان در شهرها و مدارس مختلف در دفاتر مدارس در حالیکه خواستهایشان را بر کاغذهایی نوشته و در دست داشتند، به تحصن نشستند. معلمان در استانهای مختلف در صدها مدرسه به اعتصاب پیوستند. دامنه اعتصاب معلمان در این دو روز به نزدیک ۶۰ شهر رسید.  در تهران، کرج، کرمانشاه، سنندج، دهگلان، ارومیه، اردبیل، بانه، اصفهان، کرمان، ایلام، سیروان، سقز، جلفا، آمل، بابل،  خمینی شهر، مریوان، کامیاران، البرز، کرج، ماهیدشت، شیراز، همدان، چابکسر، اصفهان، تبریز، یزد، ایوان، ایرانشهر، دیواندره، زنجان، اهواز، شهریار، لنگرود، قزوین، مهرگان، بهارستان، خمینی شهر، شهرکرد، شیروان، اسلام آباد غرب، مشهد، خرم آباد، بوشهر، اندیمشک، تاکستان، سرپل ذهاب، ثلاث باباجانی، کازرون،  پاوه، روانسر، یاسوج، تربت حیدریه، جوانرود، سروآباد، لامرد، سروآباد، الیگودرز، روانسر، معلمان دست به اعتصاب زدند.*

کارگر کمونیست ۵۶۰

 نسان نودینیان