روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
کارگر کمونیست 818
کارگر کمونیست: کارگران فولاد در هفته های اخیر اعتراضات و تجمعات متعددی داشته اند که بازتاب اخبار آن در رسانه ها بسیار گسترده بود. اگر ممکن است ابتدا در مورد این اعتراضات اخیر توضیحاتی بدهید.
پویان پیروز: اعتراضات اخیر ما در سال ۱۴۰۲ از آبان ماه آغاز شد. سال های زیادی است که ما خواهان اجرای طرح طبقه بندی مشاغل بوده ایم اما بانک ملی بارها با فریبکاری سعی کرد به این خواسته ما تن ندهد. طبعا مطالبه طرح طبقه بندی مشاغل در راستای خواست افزایش دستمزدها قرار دارد که خواستی سراسری است. از اواخر سال ۱۴۰۰ پاسخ مدیران شرکت به خواسته ما همیشه این بود که در حال تدارک اقدام های اولیه برای اجرای طرح هستیم، یک بار گفتند مشاور طرح انتخاب شده و در حال بررسی و ارزیابی مشاغل است، بار دیگر گفتند مبالغی به صورت علی الحساب به حسابتان واریز می کنیم تا طرح تکمیل شود و هر دفعه سعی شان این بود که ما را به اصطلاح سر بدوانند.
قبل تر از آن هم گفته بودند که اجرای طرح طبقه بندی مشروط به تشکیل شورای اسلامی کار است و به این بهانه می خواستند یکی دیگر از ابزارهای همدست با سرکوب و استثمار را به ما تحمیل کنند که البته پاسخی که از ما دریافت کردند باعث شد برای همیشه فکر تشکیل شورای اسلامی کار را فراموش کنند.
ما برای رسیدن به این حق خود هزینه های زیادی داده ایم. دهها نفر از ما بابت اعتراض به اجرا نشدن طبقه بندی بارها به مراجع قضایی و امنیتی احضار شدند و نهایتا هم تعدادی از همکاران مان از کار تعلیق شدند، که پس از ماهها بلاتکلیفی به جز همکار عزیزمان کریم سیاحی که بابت مطالبه گری خود با حکم ظالمانه اخراج مواجه شد باقی همکاران به کار بازگشتند. نهایتا امسال در تاریخ ۱۷ آبان اعتراض مان را با خودداری از رفتن به رستوران بخش ها و دریافت نکردن غذا آغاز کردیم.
این اعتراض را سه روز ادامه دادیم و بیستم آبان بعد از آن که خط های تولید را خواباندیم، با جمعیت زیادی از همکاران معترض جلوی دفتر مدیرعامل جمع شدیم و ضمن اعتراض به این رویه همان جا درباره این که چگونه اعتراض و اعتصاب را ادامه دهیم به صورت جمعی با هم گفتگو و تصمیم گیری کردیم.
تاکتیک اعتصاب های اخطاری چند ساعته و تجمع جلوی دفتر مدیرعامل هم سه روز ادامه پیدا کرد. زیر فشار این اعتصابها مدیریت اعلام کرد مبلغی بصورت علی الحساب پرداخت و طرح را با حقوق دی محاسبه و پرداخت خواهد کرد. اما به جای اجرای طرح، در ساعات پایانی شب یکم دی علی محمدی مدیرعامل دستور ممنوع الورودی ۲۱ نفر از همکاران به شرکت را صادر کرد. این تصمیم مدیرعامل دیگر هیچ جای شک و شبهه ای برای ما باقی نگذاشت که نه تنها قصد ندارند طبقه بندی را اجرا کنند بلکه می خواهند با کارگران مطالبه گر هم شدیدترین برخوردها را اعمال کنند تا ما مجبور به عقب نشینی از حق مان شویم. غافل از این که در گروه ملی یک سنتی رایج است که کارگر وقتی با رفتار توهین آمیز از طرف مدیران دست نشانده مافیایی مواجه میشود بی هیچ عذر و بهانه ای آن مدیر و عواملش را از کارخانه بیرون می کند و این بار محمدی را از شرکت بیرون کردیم.
بلافاصله بعد از این اقدام هفده نفر دیگر از همکاران ممنوع الورود شدند. یک سنت دیگر هم در گروه ملی وجود دارد و آن بستن درب های شرکت است. سوم دی ماه در اعتراض به ممنوع الورودی همکاران و خلف وعده در اجرای طبقه بندی، تولید همه بخش ها متوقف شد و با خروج از شرکت درها هم بسته شدند. راهپیمایی اعتراضی یکی دیگر از اقدامات ما بود که در طول اعتصاب هر روز آن را تا میدان بقایی انجام می دادیم.
این اعتصاب هشت روزه باعث شد این بار در توافقی رسمی ما بین شرکت، نماینده بانک ملی، نمایندگان استانداری، فرمانداری و اداره کار با نمایندگان کارگری، همه ۳۸ نفر تعلیق شده به کار بازگردند و اجرای طرح طبقه بندی هم برای کارگران قراردادی و پیمانکاری شرکت شفق بطور همزمان به اجرا درآید.
با وجود این توافق و واریز مبلغ ده میلیون تومان علی الحساب، باز هم کارشکنی و وقت کشی ها آغاز شد. سوم بهمن یک بار دیگر اعتصاب کردیم و این بار اعتراض مان را از محیط کارخانه به سطح خیابان های شهر بردیم. این اعتصاب هفت روزه منجر به توافقی جدید شد و مدیریت نمونه از از فیش های حقوقی که طبقه بندی در آن لحاظ شده بود منتشر کرد و نهایتا با اعلام پایان مشروط اعتصاب به کار بازگشتیم.
کارگر کمونیست: مهمترین مطالبات کارگران چیست و تا چه حد توانستند به آن دست یابند؟
پویان پیروز: اجرای کامل طرح طبقه بندی، همسان سازی دستمزدها با شرکت های فولادی همجوار و خصوصا شرکت فولاد اکسین که عمده سهام آن متعلق به گروه ملی است، برخورداری کارگران پیمانکاری شفق از مزایای طبقه بندی، قراردادی شدن همکاران شفقی و بازگشت به کار کریم سیاحی از خواسته های مهم ما بودند. میتوانم بگویم موفق شدیم به نیمی از مطالبات دست پیدا کنیم.
هم اکنون طرح طبقه بندی برای قراردادی ها و پیمانکاری ها به اجرا درآمده، هر چند که ما کماکان به نحوه اجرای آن و آیتم های دستکاری شده و دغلکاری مدیریت معترض هستیم و این اعتراض همچنان ادامه دارد.
همکار اخراجی ما هم به کار بازگشته است و الان مطالبه همسان سازی و قراردادی شدن کارگران پیمانکاری را مقابل خود داریم و مطمئنیم با خرد جمعی و اتحاد عمل می توانیم برای این مطالبات به مبارزه ادامه دهیم.
کارگر کمونیست: کلا بنظر شما دستاوردهای این اعتصاب و اعتراضات چه بود و چه تاثیری در میان کارگران داشته است؟
پ پ: فارغ از دستاوردهای مادی، اعتصابات اخیر یک بار دیگر همه ما را با وجود اختلاف نظرهایی که ممکن است وجود داشته باشد، حول مطالبات مشخص مان متحد و یکدل ساخت. این اتحاد همه تلاش های سرکوبگرانه را عقب زد.
در اعتراضات قبلی حراست و مدیریت تلاش شان این بود تا به واسطه بی تامینی و شرایط ناامن قراردادهای یک ماهه از نیروهای پیمانکاری، جبهه مخالفی علیه نیروهای قراردادی تشکیل دهند. اما این بار تیرشان به سنگ خورد و تفرقه افکنی ها و تهدیدهای حراست علیه کارگران پیمانکاری شفق، نتوانست مانع از اتحاد و همدلی ما شود.
همفکری و بهره بردن از خرد جمعی با برگزاری مجمع عمومی یکی دیگر از دستاوردهای ما است. به جرات می توان گفت هیچ تصمیم و نظری بدون دخالتگری جمعی اتخاذ نشد، انتخاب نمایندگان مورد اعتماد، تعیین مباحث مورد مذاکره، شکل گیری و آغاز اعتصاب، نحوه ادامه آن و پایان گیری های اعتصابات همه و همه با دخالت جمعی و گفتگوهای گروهی صورت گرفت.
