روحانی: هر گونه فعالیت اقتصادی و معنوی آری ولی تجمع نه! جواب ما به روحانی: زندگی و سلامت آری، جمهوری اسلامی نه!

حسن روحانی روز ۳۱ خرداد ۱۳۹۹در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا گفت:”فعالیت‌های اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و معنوی با توجه به همه دستورالعمل‌های وزارت بهداشت و درمان می‌تواند آزاد باشد” و همچنین “مردم باید شکیبا باشند”!وی اضافه کرد: “فعالیت آری، ولی تجمع و اجتماع و تردد در جاهایی که ضرورت ندارد نه”
روحانی می خواهد که همه “فعالیتهای اقتصادی، آموزشی و فرهنگی و معنوی آزاد باشند”. از نظر جمهوری اسلامی متوقف کردن این فعالیتها “ضرورت ندارد” و در ثانی گفته می شود که “مردم هم نمی پذیرند”.
خیلی از مردم طبعا دوست دارند که اوضاع حداقل به دوران قبل از کرونا برگردد. اگر چه بعد از کرونا هیچ چیز مثل سابق نمی شود. چرا که مردم هم پی برده اند که سلامت و جان شهروندان ارزش زیادی برای حاکمین نداشته و گرنه دولتها به جای جنگ و گسترش سلاح هسته ای سرمایه گذاری لازم را برای پیشگیری از بیماری های همه گیر انجام می دادند که متاسفانه نکردند و انجام نداند و ما الان انیجا هستیم و داریم جان می دهیم. ولی اینکه گفته می شود “مردم نمی پذیرند” خیلی وقیحانه است. فردیرا تصور کنید که شنا نمی تواند بکند ولی شما با تفنگ تهدید به مرگش می کنید که در رودخانه بپرد. هر که بود دررودخانه می پرید چونکه می گفت بجای اینکه بی درنگ با گلوله کشته شوم با پریدن در آب حداقل شانسی برای زنده ماندن دارم. دولت وظیفه ای در قبال تامین معاش مردم بر عهده نمی گیرد، به آنهایی که در اثر کرونا درآمدشان را از دست دادند پولی پرداخت نمی کند و آنوقت معلوم است که مردم یا باید از گرسنگی بمیرند و یا اینکه این ریسک را به جان بخرند و بروند سر کار تا شانس زنده ماندن داشته باشند.
بسته های حمایتی جمهوری اسلامی در طول اینمدت که این همه به رخ مردم می کشند یکیکمک بلاعوض در قالب پرداخت مستقیم به سه میلیون خانوار در ۴ نوبت بوده است. رقم این کمک بسته به تعداد افراد خانوار بین ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان در نظر گرفته شده است. رقم ۶۰۰ هزار تومان حداکثر کمک است برای خانوارهای پر جمعیت. و مورد دوم پرداخت پرداخت وام یک تا دو میلیون تومانی با بهره چهار درصدی به چهار میلیون خانواری است که کسب و کارهای کوچک خود را بر اثر بحران کرونا از دست داده‌اند. با این مبالغ ناچیز مردم چطور می توانند زندگی خودشان را بچرخانند؟ در حالیکه خط فقر در کشور هشت و یا نه میلیون تومان است و گرانی هم بیداد می کند. این بسته های به اصطلاح حمایتی جمهوری اسلامی را مثلا با کمک های ماهیانه دولت کرونا بالغ بر دو هزار دلار درماه به کسانی که به دلیل کرونا منبع درآمد خود را از دست داده اند مقایسه کنید تا ببینید چقدر کمک های رژیم اسلامی حقیرانه است.
روحانی می گوید که “مردم باید شکیبا باشند”!! مردم چرا باید شکیبا باشند زمانی که جان و هستی شان به دلیل کرونا و به دلیل رواج گرسنگی و فقر هیچگونه امنیتی ندارد؟ مردم چرا باید شکیبا باشند زمانی که ثروت در این جامعه وجود دارد که صرف مردم شود ولی به جیب گشاد شما می رود؟ مردم چرا باید شکیبا باشند وقتی که دسترنج آنها به غارت می رود و صرف خوشی و رفاه مشتی انگل در جامعه می شود؟ مردم نه فقط شکیبا نیستند که معترضند و حق شان را می خواهند. مردم طبعا قبل از هر چیز در فکر سلامتی خود هستند ولی نباید در وضعیتی قرار داده شوند که بر سر دوراهی “نان یا جان” از جان بگذرند تا به نان برسند. این دو راهی کذایی را جمهوری اسلامی در مقابل مردم قرار می دهد. مردم حتما باید به رعایت پروتکل های بهداشتی در مبارزه با کرونا متعهد باشند. ولی این پروتکل ها زمانی که مراکز کار و تولید و ادارات به فعالیت عادی خود برگشته اند و مسجد و کلاس قرآن و نماز جمعه و دیدار از اماکن مذهبی دوباره برقرار شده است چگونه می توانند در عمل رعایت شوند؟ از همین روست که ما می گوئیم که نمی شود از یک طرف با برداشتن محدودیت ها دست کرونا را باز گذاشت تا مردم را درو کند و از طرف دیگر انتظار داشت که مردم بدون پشتوانه ای با کرونا بجنگند؟ حفظ سلامتی مردم با تضمین تامین معاش آنها از نظر ما همیشه حرف اول را می زند. حکومتی که نمی تواند و یا نمی خواهد چنین کاری بکند بهتر است که برود چرا که ما با چنین حکومتی بهیچوجه سر سازگاری نداریم.