حکومت اسلامی با احکام جلب و دستگیری ها وارد رو در رویی جدیدی علیه کارگران و جنبش اعتراضی ــ مطالباتی شده است!

دستگیری و تحت فشار قراردادن فعالین و سخنگویان کارگران جدال مستقیم و جنگ علنی دیگری است که حکومت اسلامی قصد تحمیل آنرا به طبقه کارگر دارد. در عین حال دستگیری و زندانی کردن فعالین کارگری جدید نیست! به قدمت حاکمیت حکومت اسلامی فعالین کارگران و معلمان را دستگیر،  و در مواردی اعدام و تعدادی از آنها را با فشار روحی و جسمی جان خود را از دست داده اند.

اتهامات واهی و نخمای دستگاه قضایی رژیم اسلامی همچون “تبلیغ علیه نظام”، “عضویت در جمعیت های معارض”   برای مردم آشنا است! با این اتهامات واهی و نخما صدها کارگر، معلم و فعالین جنبش آزادی زن و  مدنی و اجتماعی را به حبس های طولانی مدت و احکام شلاق،  محکوم شده اند!

همچنانکه پیداست حکومت اسلامی با احکام جلب و دستگیری ها وارد رو در رویی جدید علیه کارگران و جنبش اعتراضی ــ مطالباتی شده است. دولت روحانی در دو دوره در قدرت بودنش با طرح و اهداف تعریف شده و آگاهانه ای به مقابله با اعتراضات کارگران و معلمان برخواسته است.  امنیتی کردن فضای اعتراضی کارگران و معلمان ثقل سنگینی در سیاستهای دولت دوازدهم دارد. دولت روحانی و دولتهای ٩ و ١٠ در چند سال گذشته با چالش جنبش اعتراضی کاگران و معلمان درگیر بوده و هستند.  جنبش اعتراضی و مطالباتی کنونی محدود نیست، در ده ها و صدها فابریک و مرکر کارگری در جریان است، مطالبات کارگران معترض هر روز رادیکال تر و شفاف تر میشود. در چند سال گذشته اعتراض و اعتصاب علیه پرداخت نکردن حقوق ها سراسری و همه گانی بوده. عدم پرداخت حقوق ها در نظام سرمایه داری رژیم اسلامی در بیش از سه دهه  گذشته وجود داشته کارگران زیر بار تهدید امنیتی و با حربه اخراج تن به قبول شرایط فلاکتبار داده اند، سناریوی سیاستهای تحمیلی پرداخت نکردن حقوق ها و تهدید اخراج در سه تا چهار سال گذشته توسط کارگران تغییر کرده است. در این سالها این کارگران هستند که با فراخوان به اعتصاب و راه پیمایی و تجمع اعتراضی گسترده سناریوی تحمیلی تهدید و پرداخت نکردن حقوق ها را به عرصه ای جدی و رو در رویی جدی با دولت و کارفرما تبدیل کردند. پیشروی های کارگران در این عرصه قابل مشاهده است. ما در یکسال گذشته شاهد دستورالعمل و ابلاغیه های نهادهای کارفرمایی و امنیتی بوده ایم که برای جلوگیری از اعتراضات کارگران حقوق ها بموقع پرداخت شود. عرصه همه گیرتر اعتراضات کارگران مبارزه برای افزایش دستمزدها و علیه حقوق های زیر خط فقر بوده است. پرچم اعتراضی تن ندادن به خقوقهای زیر ٤ میلیون تومان میلیونی شده است. این پرچم و خواست در اکثریت قریب به اتفاق اعتراضات کارگران، معلمان و بازنشسته ها دیده میشود. کارگران این عرصه را در تجمعات اعتراضی و در مراسم های روز کارگر بعنوان یکی از خواستهای اصلی به رسیدن به زندگی برای رفاه در آورده است.

اما در چند سال گذشته اعتراضات کارگران و معلمان یگ گام بجلو برداشت و صحنه رو در رویی با دولت و نظام سرمایه اسلامی را به چلنچ سیاسی مهمی علیه اتهامات واهی و نخمای دستگاه قضایی رژیم اسلامی همچون “تبلیغ علیه نظام”، “عضویت در جمعیت های معارض” تبدیل کرد. این عرصه مهم بود. این عرصه میبایست با پتانسیل بالایی توسط فعالین کارگری پیگیری بشود.

کارزار علیه امنیتی کردن فعالیت فعالین کارگری، معلمان و فعالین مدنی ــ اجتماعی با بیانیه عبدی ــ عظیم زاده شروع شد. این کارزار با  خواست خارج کردن اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی کشور” شکل گرفت و به گفتمان سیاسی ــ اعتراضی در صفوف کارگران، معلمان و فعالین این عرصه ها تبدیل شده است.  از همان آغاز این کارزار فعالین کارگری و طیف وسیعی از معلمان از این کارزار و خواست خارج کردن اتهام “امنیتی” با نوشتن مقاله و با جمع آوری امضاهای حمایتی، عملا به این کارزار پیوستند، برای تقویت و گسترده کردن آن آگاهانه تلاش کردند و بدرست به عرصه ای از مبارزه و مشغله کارگران، معلمان و فعالین مدنی ــ اجتماعی تبدیل شد. کارگران اعلام کردند؛ « وارد کردن اتهامات امنیتی به اعتراضات کارگران و معلمان، و پرونده سازی امنیتی برای فعالین صنفی و مدنی در ایران ابزار اصلی در واقع مقابله با هر نوع عدالتخواهی درایران است» پُر واضح است که به هر درجه کارزار علیه امنیتی کردن اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کلی کشور” تقویت و به عرصه ای توده ای در مبارزه کل جامعه تبدیل شود، به  هر درجه ابن کارزار بتواند فشارهای بیشتر و کارسازتری را به دستگاه قضایی و امنیتی حکومت اسلامی  وارد کند، جبهه عدالتخواهی و دفاع از آزادی بیان و تشکل تقویت میشود این جبهه و به جالش کشاندن اتهام “امنیتی” عرصه ای جدی با دستیابی به روشهای اعتراضی نوینی مواجه شد. فعالین و سخنگویان اعتراضی کارگران در اشکال علنی با تعیین بخشی موقعیت اجتماعی و سیاسی شان در جامعه ابراز وجود کردند.  دستاوردهای مهم جنبش کارگری در یک دهه گذشته ابراز وجود علنی فعالین کارگری و معلمان است. یکی از نتایج ملموس و قابل اتکا حضور فعالین کارگری رابطه آنها با جنبش کارگری در ایران و در سطح بین المللی است. این دستاورد مهم است تاکنون تاثیرات مهمی را در ساختار اعتراضی و اعتمادکارگران به فعالین و سخنوگویان دردرون جنبش کارگری و معلمان را بالا برده است. حضور کارگران و معلمان در اجلاس بین المللی،  در میدیای اجتماعی در مصاحبه و میزگردها  سنگر و جبهه ای مهم  برای تقویت  جنبش آزادیخواهی و سوسیالیستی در ایران است.

مساله اصلی و رو در رویی امروز دولت روحانی و نظام سرمایه  داری جمهوری اسلامی با کارگران،  کاهش وزن و سنگینی طبقاتی ــ سیاسی حضور  فعالین کارگری  و معلمان در این شرایط است.    رویا رویی کارگران با دولت و کارفرماها در حساسترین شرایط سیاسی ـ تاریخی قرار گرفته است. کارگران حاضر نیستند این اندازه از سطح دستمزدها را قبول کنند، مبارزه برای معیشت و رفاه و تامین زندگی مکفی با مبارزه برای آزادی و دفاع از کرامت انسانی در سرلوح اعتراض و مبارزات آنها قرار گرفته است. اوضاع سیاسی جامعه پر التهاب است.  طبقه کارگر در محور این اوضاع دارای نقش تعیین کننده ای شده است. این جنبش اعتراضی کارگران و معلمان، و اقشار مزدبگیر جامعه است که هر روز افق اعتراض رادیکال و مطالبات رادیکال در دفاع از کرامت و حرمت انسان را برافراشته کرده است.

اعتراض و مبارزه برای آزادی کارگران و معلمان  زندانی را باید در بستر عمومی شرایط سیاسی ــ اجتماعی کنونی بررسی کرد.

نسان نودینیان

١٤ آبان ١٣٩٦

٥ نوامبر ٢٠١٧