زندانیان سیاسی علیه سیرک انتخابات- شیوا محبوبی پاسخ می‌دهد

مندرج در ژورنال شماره ۷۶۸ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

آذر پویا: این روزها شاهد بیانیه‌ها و اعلام موضع بسیاری از فعالین و زندانیان سیاسی در مورد انتخابات پیش روی جمهوری اسلامی هستیم که همگی نشاندهنده عدم شرکت در این مضحکه است. بنظر شما رأی ندادن و بعبارتی شرکت نکردن در این سیرک انتخاباتی چه تأثیری در بهبود وضعیت زندانیان سیاسی خواهد داشت.

شیوا محبوبی: در طول تبلیغات رژیم برای مضحکه انتخاباتی‌اش، ما شاهد اعتراض مردم به آن هستیم. اعتراض امسال در بطن انقلاب زن زندگی آزادی پویاتر و فعالانه‌تر از دوره‌های قبلی علیه نمایشات انتخاباتی رژیم است. مردم نه‌تنها فراخوان به تحریم می‌دهند؛ بلکه فعالانه با انتشار بیانیه و ویدئوها جنایات رژیم را برملا می‌کنند و علی‌رغم تهدید و جرم‌سازی از سوی رژیم، همچنان در اشکال مختلف به اعتراض ادامه می‌دهند. در خارج از ایران در مقابل محل صندوق‌های رأی مضحکه انتخابات، در بسیاری از کشورها قرار است در روز جمعه، تجمع و اعتراض برگزار شود. طنین شعارهای  “رأی بی رأی”، “رأی ما سرنگونی”، “تفنگ‌هایشان از رأی پُر می‌شود”  در شبکه‌های اجتماعی، اعتراضات در خارج از ایران، بیانیه‌هایی که با موضع‌گیری زندانیان سیاسی در قبال انتخابات شروع و حال شاهد تعداد زیادی از بیانیه‌ها و ویدئوهای تصویری از زندانیان سیاسی سابق، خانواده‌ها و فعالین در بخش‌های مختلف جامعه هستیم از جمله اشکال این اعتراض هستند.

در اعتراض به سیرک انتخاباتی رژیم همه یک‌صدا به رژیم و به دنیا اعلام می‌کنند که مردم همچنان برای سرنگونی رژیم مصمم بوده و انقلاب زن زندگی آزادی در بطن زندگی مردم حضور چشمگیری دارد. نفس این اعتراض و رویارویی با رژیم، نه‌تنها روحیه اعتراضی را در جامعه هر چه بیشتر تکثیر می‌کند؛ بلکه به رژیم نشان می‌دهد که زندان و شکنجه و اعدام اثر ندارد. وقتی زندانیان سیاسی از زندان و تحت شکنجه‌های رژیم و علی‌رغم خطر پرونده‌سازی‌های مجدد، بر علیه مضحکه انتخابات بیانیه می‌دهند و یک ساعت پس از آخرین مناظره سیرک انتخاباتی، زندانیان سیاسیِ بند زنان زندان اوین در هواخوری زندان شعارهای “زن زندگی آزادی “ و “مرگ بر دیکتاتور” سر می‌دهند، در واقع به مردم می‌گویند تحت هر شرایطی باید اعتراض را ادامه داد. این اعتراضات وسیع، یک‌صدا و مستمر در زندان و بطن جامعه در ایران و در کشورهای مختلف است که زندانیان را از خطر اعدام و شکنجه نجات می‌دهد، این اعتراضات دست رژیم را در دستگیری‌های آینده محدودتر می‌کند.