زیباکلام را گرفتند، آخرش چی میشه! یاشار سهندی

مندرج در ژورنال شماره ۷۳۰ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)

جمهوری اسلامی با دستگیری صادق زیباکلام یادآور شد که حتی کسی که روزی اعلام کرده بود برای ماندن حکومت حاضر است تفنگ به دست بگیرد را نیز زندانی می‌کند.

زیباکلام در تمام جاهایی که حرف زده تلاش کرده نشان دهد “تغییر بنیادی” خوب نیست. همین جمهوری اسلامی را می‌شود بزک و تحمل کرد تا شاید روزی روزگاری کارها از طریق صندوق رأی که جمهوری اسلامی ساخته، سروسامان بگیرد. ایشان با عباس میرزا قاجار هم‌ذات‌پنداری می‌کند که چرا ایران عقب‌مانده است و “ما چگونه ما شدیم” و هم‌زمان سعی کرده در “رفسنجانی بی‌روتوش” نشان دهد که “سردار سازندگی” می‌توانست آرزوهایی از جنس آرزوهای عباس میرزا را به سرانجام رساند. بعد متوسل شد به خاتمی، این هم نشد. بعد دخیل به روحانی بست. این یکی روی دستش ماند و دیگر نمی‌توانست کسی را دعوت به صندوق رأی کند. درعین‌حال در تصویر رؤیایی از” چکمه رضاخان میرپنج” مدعی شد که اگر او نبود، ظاهراً ایران، ایران نبود. یک کتاب هم نوشت تحت عنوان “شاه کشتار نکرد! “. در دولت بازرگان هم نماینده این دولت در سرکوب کردستان بود. در انقلاب‌فرهنگی و سرکوب دانشگاه هم نقش داشته است.

“چرا شما را نمی‌گیرند و آخرش چی میشه؟” عنوان آخرین کتاب صادق زیباکلام است که قرار بود همان روز دستگیری از آن “رونمایی” کند. خود ایشان بارها در برنامه تلویزیونی در شبکه‌های مختلف به طنز می‌گفت: داخلی‌ها می‌گویند تو طرف براندازها هستی و خارج‌نشین‌ها می‌گویند چرا تو را نمی‌گیرند! و سعی می‌کرد با این جمله برای خودش اعتبار کسب کند و بگوید طرف هیچ‌کس نیست الا ایران؛ ظاهراً ایشان در مقوله “وطن‌پرست‌های” شهرام همایون جا می‌گیرد.

اما “آخرش چی میشه؟” صادق زیباکلام‌ها می‌توانند در خماریِ رؤیای عباس میرزا بمانند. اما نزدیک به یک قرن و نیم تلاش مردم ایران برای رهایی از نکبت سلطنت و شریعت، دو بازوی تحکیم سرمایه‌داری در ایران خاموشی ندارد. وقتی که مردم در کف خیابان حق خود را فریاد می‌کنند، به این مردم رؤیاهای شاهزاده قاجار و پهلوی را نمی‌شود فروخت و گفت: “پاسپورت معتبر، استثمار با برنامه، ایران آباد؛ همین بسه، دیگر چی می‌خواهید! ” آخرش جمهوری اسلامی به‌حکم یک انقلاب باید برود. انقلاب زن زندگی آزادی راه را بازکرده است. در آن شرایط زیباکلام‌ها هم در آزادی تمام و بی‌قیدوشرط می‌توانند بدون خطر دستگیری هر چه که می‌خواهند بگویند.