زیبایی یک عصیان- یاشار سهندی

آهوی عصیان میکند. دریا به تلاطم در می آید. خبرش زمین و زمان را به هم می ریزد.

بی بی سی تنها می تواند مکان واقعه را تایید کند. میگوید دفتر در ایران ندارد و “خبرنگاران مستقل در ایران هم به این زن دسترسی پیدا نکردند.” از دو منبع آگاهش، حتی از یکی ایشان هم خبری نیست که نیست. در نزد بی بی سی حتی عفو بین الملل هم معتبر نیست.

احمد زیدآبادی خودش را به نفهمی زده است. نوشته است من اگر بودم به شیوه رسول خدا که از فرط مهربانی به کودک نه ساله تجاوز کرده است با “ملایمت و مهربانی ملایم تو مهربانی از او می‌پرسیدیم؛ دخترم! چه مشکلات و فشارهایی، کاسۀ صبر ترا لبریز کرده و تو را درمیان دیدگان جمع، به طغیانی چنین، واداشته است؟” سراغ پزشکیان را گرفته است که کجاست! زید آبادی ها نمی توانند در آینه خودشان را برانداز کنند که ببینند مشکل کجاست، چرا که قبلا آینه را شکستند.

اکبر گنجی تنها “شورت و کرست” را دیده است که آنهم را میگوید در آمریکا ممنوع است. وای که منشا درد شقیقه چه با آدم نمی کند.

سایت کیهان لندن و ایندیپندنت فارسی عصیان را ندیده اند و نشنیده اند، حتی به اندازه بی بی سی و رادیو فردا. اما اطمینان میدهند یک لمپن فاشیست میلیارد ضد زن در آمریکا برنده انتخابات است.

سلطنت طلبان دهان که باز میکنند بوی ناکی گند چاله کاسه سرشان فضا را مسموم میکند. در کامنتهای ایشان کسانی که این عصیان را ستودند از تراوشات مغزهای زنگ زده ایشان بی نصیب نمانده اند.

ولیعهد سابق به همراه بانوی محترم از ترس زبان به کام گرفته اند. عصیان حدی دارد. در حد میهن پرستی و نرینه سالاری. بیشتر از آن ممنوع است.

با شلاق نمی توان دریایی طوفانی را مهار کرد. عصیان آهوی دریایی از نتایج سحر است. به هنگام صبح همه زیبایی رخ خواهد نمود، وقتی که آهو دریایی با موج به ساحل میرسد. انقلاب زنانه همه تفکرات متفرعن و نکبت زا، خشونت بار، و ضد هویت بشری را از بین خواهد برد. عصیان آهو دریایی نشانه روشن آن است.