روزنه rowzane خبری – تحلیلی آخرین هفته از سال ٢٠١٦ را پشت سرگذاشتیم. فرارسیدن سال جدید را به همگان تبریک میگویم. سال ٢٠١٦ سال اعتراضات گسترده کارگری در ایران بود. سال تقابل هر روزه کارگران با تشدید تهاجمات رژیم اسلامی به زندگی و معیشت خود و تشدید سرکوبها بود. به عبارت روشنتر از یکسو شاهد تلاش گسترده جمهوری اسلامی برای تشدید سیاست ریاضت اقتصادی و تحمیل آن بر گرده کارگران و کل جامعه بودیم. که نمونه های مهمش تدوین قوانین برنامه ششم توسعه، گذاشتن لایحه ضد کارگری “اصلاح قانون کار” در دستور کار مجلس، افزودن برشمار مناطق ویژه اقتصادی در جهت ارزان سازی نیروی کار و تشدید استثمار کارگران است. و لازمه اجرایی کردن این سیاستها، تشدید سرکوبگری ها و احضار و زندانی کردن فعالین کارگری، معلمان معترض و فعالین اجتماعی و صدور احکام سنگین زندان برای آنان بود.
از سوی دیگر جدال جانانه کارگران و معلمان برای گرفتن حق و حقوقشان و در تمام این عرصه ها، فضای اعتراض کارگران در سال گذشته را رقم زد. در این اعتراضات کارگران نه تنها در برابر تهاجمات حکومت اسلامی قد علم کردند، بلکه هر چه بیشتر خواستهای تعرضی خود از جمله خواست افزایش دستمزدها به بالای خط فقر، درمان رایگان و تحصیل رایگان برای همه، حق مسلم مسکن برای همه، خاتمه دادن به امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و فعالین اجتماعی و لغو احکام زندان صادر شده تحت عناوین امنیتی چون “اخلال در نظم و امنیت ملی” ، را به جلو آوردند. در سال گذشته کارگران با اعلام اینکه “امنیت ملی” یعنی امنیت سرمایه داران و با مقایسه احکام صادر شده برای جانیانی چون سعید مرتضوی ها و با اعتراض علیه دزدی های میلیاردی حکومتیان و حقوق های نجومی رده های مختلف حکومتی، کل سیستم قضایی حکومت اسلامی و تبعیض و نابرابری و توحش سرمایه داری حاکم بر جامعه را به چالش کشیدند. سال ٢٠١٦ سال تجمعات گسترده در مقابل مجلس اسلامی، سال گسترش اعتراضات سراسری تر کارگری، سال سازمانیابی هر چه بیشتر اعتراضات در مدیای اجتماعی و سال جلوتر آمدن کارگران در صحنه سیاسی جامعه و میدانی تر شدن شعارهایی چون کارگران زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، بود.
در بعدی جهانی، سال گذشته سالی تلخ و خونبار در خاورمیانه بود. رسمیت عملی تهاجمات روسیه به کشور سوریه و تبدیل این کشور به میدان رقابت های خونین روسیه و آمریکا و دولت های ارتجاعی منطقه، ابعاد فاجعه بار انسانی عظیمی در پی داشت. بدنبال این اتفاقات موج عظیم و بیسابقه مهاجرت به کشورهای اروپایی و تراژدی انسانی ای که در پی آن شاهدش بودیم اتفاق افتاد. و آخرین رویداد فاجعه بار در سوریه تصرف حلب توسط رژیم اسد با حمایت فعال روسیه و جمهوری اسلامی و حزب الله و با درهم کوبیدن نیروهای مخالف و مردم شهر از زمین و هوا بود. این پیروزی را جانیان به یکدیگر تبریک گفتند و جنگ و کشتار و ویرانی همچنان در این کشور به قوت خود باقی ماند. و آخرین خبر اعلام روز سی ام دسامبر ٢٠١٦ بعنوان اولین روز برای آتش بس در سوریه با پادرمیانی سوریه و ترکیه و حمایت مقام های ایرانی و سوری بود. اما درتداوم رقابت های منطقه ای این آتش بس یکروز هم دوام نیاورد و روز سوم ژانویه ٢٠١٧ حمله اسد به مواضع مخالفان در دره وادی بَرَدا در شمال غرب دمشق و چند نقطه دیگر خبرساز شد.
مثال مهم دیگر از اتفاقات قابل توجه در خاومیانه کشور ترکیه است. کودتا در ترکیه که خود نتیجه یک جنگ داخلی در صفوف بورژوازی در این کشور بود، پس از فائق آمدن اردوغان بر آن، به بهانه ای برای سرکوبگری های دولت فاشیست اردوغان و اخراج موج موج کارگران، کارکنان دولت و روزنامه نگاران و سرکوب صف مخالفین در این کشورتبدیل شد. و در مقابل این سرکوبگری ها صف اعتراض کارگران و نیروهای آزادیخواه را می بینیم که هر روز سازمانیافته جلو می آید و کارگران در صف جلوی اعتراض علیه سرکوبگری های دولت اردوغان و تقلاهایش برای حاکمیت قوانین ارتجاعی اسلامی قرار دارد.
صحنه مهم دیگر جدال در خاورمیانه عراق است. اتفاق مهم در آخرین ماه از سال ٢٠١٦حمله به موصل یکی از پایگاههای مهم داعش است. اگرچه از مناطق وسیعی از موصل داعشیان بیرون رانده شده اند، اما جریان باز پس گیری این شهر که قرار بود تا آخر سال ٢٠١٦ پایان یابد، هنوز ادامه دارد. بدون شک بازپس گیری موصل ضربه مهمی به داعش وتضعیفش است و به این لحاظ هم از نظر سیاسی و هم از نظر انسانی مهم است. مردم از زیر چنگ مستقیم یکی از وحشی ترین نیروها بیرون می آیند. اما روشن است که بحران منطقه به جای خود باقی است و خاورمیانه دارد در آتش میسوزد. به عبارت روشنتر اینکه داعش آدمخوار از موصل بیرون رانده میشوند و یک منطقه مهم قدرتش را از دست میدهد، یک اتفاق مثبت است. اما در عین حال این اتفاق نمیتواند موجب امیدی برای آرامش و زندگی امن برای مردم باشد. دلیلش نیز به روشنی اینست که نیروهایی که حمله به موصل را آغاز کرده اند خود از خالقین و حامیان نیروهای تروریستی از جمله داعش بوده اند. از دولت قومی مذهبی عراق گرفته، تا دولت آمریکا تا ترکیه و متحدینش، در رقابتهایشان با یکدیگر داعش و مشتی از دستجات آدمکش قومی و اسلامی دیگر را بوجود آورده و به جان مردم انداخته اند. از جمله همین امروز ترکیه با دولت عراق کشمکش دارد و نمیخواهد نیروهایش را از این کشور بیرون ببرد. جمهوری اسلامی با دستجات مزدورش پایگاههای نفود خود را در عراق دارد و با عربستان وترکیه و آمریکا سر جنگ دارد. آمریکا و عربستان و بارزانی نیز هر کدام به سهم خود نقشی در کشاکش های منطقه دارند.
همه این اتفاقات تاکیدی دیگر بر اینست که راه حل نهایتا خود مردمند. راه حل به میدان آمدن خود مردم و شکل گرفتن و رشد جنبش های مترقی و چپ و آزادیخواه در منطقه است. بطور مثال طلایه های این جنبش را در اعتراضات سال گذشته مردم این کشور با شعار نه شیعه، نه سنی و با خواست جامعه مدنی و حکومت سکولاریستی شاهد بودیم. در کردستان عراق اعتراضات کارگری، معلمان و بخش های مختلف اجتماعی در طول سال ٢٠١٦ جریان داشت و یک خواست مهم آنان رها شدن از شر نیروهای ناسیونالیست حاکم و نیروهای ارتجاعی دولت اقلیمی است. دولتی که در رقابتهای ایران و ترکیه هر جناحش بدنبال یکی از این دولتهاست.
و بالاخره اینکه انقلاب مردم ایران، جارو کردن بساط جمهوری اسلامی و به میدان آمدن نیروی چپ و رادیکال در کل این منطقه پاسخ اساسی ای در رها کردن منطقه از جهنم موجود خواهد بود. به این اعتبار میتوانم بگویم که اعتراضات گسترده کارگری در ایران، به میدان آمدن جنبش های اعتراضی در ایران و نقش و جایگاه ما کمونیستها در این تحولات نقطه امیدی نه تنها برای مردم ایران، بلکه برای کل منطقه است.
در ابعاد جهانی و فراتر از خاورمیانه، موضوع اصلی بحران سرمایه داری جهانی و تشدید سیاست ریاضت اقتصادی در قبال زندگی و معیشت مردم است. از همین رو سال گذشته سال اعتراضات گسترده کارگری علیه این سیاست ها و فساد دولتهای حاکم از شرق تا غرب و در سراسر اروپاست. نمونه هایش اعتراضات گسترده علیه تغییر قانون کار در فرانسه و ایتالیا، اعتراضات گسترده کارگری در برزیل، اسپانیا، آمریکا، انگلیس، بلژیک، یونان، آلمان، سوئد، فنلانند، امریکا، مراکش، تونس، کره جنوبی، لهستان، هند، گینه و… است.
از سوی دیگر موج انسانی حمایت از پناهندگان به اروپا در سال ٢٠١٦ یک نقطه امید درخشان بود. دولتهایی چون آلمان و فرانسه در ابتدا درها را به روی پناهندگان باز کردند، اما این وضعیت موج برگشتی داشت. و تحرکات باندهای سیاه اسلامی و دار و دسته های آدمخور داعش در اروپا نظیر عملیات تروریستی ای که در فرانسه و کلن و برلین به راه انداختند، زبان جریانات فاشیست و راست و ارتجاعی را باز کرد. و همه این اتفاقات در متن بحران اقتصادی جهان سرمایه داری امروز تقابل دو صف راست و چپ در اروپا و اساسا در سطح جهان را آشکار تر به نمایش میگذارد.
واقعیت اینست که امروز جهانی به لحاظ طبقاتی بیش از هر وقت قطبی شده و صف بندی ها دارد شکل میگیرد، نگاهی به تحولات امروز جهان بیش از هر وقت تاکید بر این دارد که در برابر اینهمه توحش و بربریت، سوسیالیسم تنها پاسخ است. زنده باد سوسیالیسم.
تجمع شبانه روزی کارگران مجتمع کشت و صنعت مهاباد وارد هفته پنجم شد!
کارگران کشت و صنعت مهاباد از خرداد ٩٤ فقط مبالغی به عنوان علی‌الحساب» دریافت کرده اند و اعتراض آنان به تعویق پرداخت ١٦ ماه دستمزد و حق بیمه شان وارد پنجمین هفته شد. کارگران در مقابل این کارخانه چادر زده و در اعتراض به سر میبرند. آنها در سرمای سخت زمستانی، در مقابل کارخانه چادر زده و آتش به پا میکنند و تجمعات اعتراضی آنان هر روزه است. کارگران میگویند تا پاسخ نگیرند به تجمعات اعتراضی شان ادامه خواهند داد. مجتمع کشت و صنعیت مهاباد یکی از کانون های داغ اعتراض کارگری در چند ساله اخیر بوده است و موضوع اعتراض طولانی مدت آنان انعکاس بسیاری در میان مردم این شهر داشته است. تداوام اعتراضی به موضوع بحثی داغی در این شهر تبدیل شده است.
شهلا دانشفر
کارگر کمونیست 451
