مندرج در ژورنال شماره ۸۴۲ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
بنا به گزارشات منابع حکومتی تعداد کارگران کشته شده در فاجعه معدن زغال سنگ طبس به ۳۸ نفر رسید. همچنین ۲٧ نفر مصدوم و ۱۴ نفر مفقود هستند.
این یک سانحه یا حادثه در محل کار نیست. این یک فاجعه دست ساز حکومت و سرمایه دارانی است که برای جان انسانها هیچ ارزشی قائل نیستند. بنا بر آمار خود حکومت تنها در ۶ ماهه اول سال جاری ۱۲ “سانحه” در معادن ایران رخ داده است و ده ها کارگر قربانی این فجایع بوده اند. سانحه ای که ماهی دوبار تکرار میشود دیگر سانحه نیست، جنایت حکومتی است. حکومت مافیای کارفرمایان و آقازاده های معدنخوار که نه تنها برای جلوگیری از چنین فجایعی اقدامی نمیکند بلکه دروغ میگوید، تحریف میکند، و تلاش دارد تحریمها را مسبب این وضعیت قلمداد کند و یا با انتشار آمار سوانح معادن در جهان کشتار کارگران معدن در ایران را امری عادی جلوه بدهد. اما همه میدانند اکثر قریب به اتفاق سوانح کار در معادن و در همه بخشهای تولیدی در ایران دست ساز حکومت و کاملا قابل پیشگیری است. تامین امکانات و تجهیزات ایمنی در محیط کار، مواخذه و محاکمه مسئولین مسبب سوانح محیط کار اعم از مقامات دولتی و مدیران و کارفرمایان، پرداخت غرامت به خانواده های کارگران قربانی، و درس آموزی از هر حادثه برای جلوگیری از تکرار آن از جمله ابتدائی ترین موازینی است که هیچیک در جمهوری اسلامی رعایت نمیشود. تنها دغدغه این حکومت مافیائی سوداندوزی و چپاول وغارت دسترنج کارگران است و بس.
مقابله با این وضعیت کار خود کارگران و مردم شریف ایران است. تا کنون شماری از اتحادیه ها و تشکلها و چهره های جنبش کارگری بیانیه های اعتراضی کوبنده ای علیه رژیم و مسئولین این فاجعه منتشر کرده اند. از جمله اسماعیل بخشی رهبر محبوب کارگران نیشکر هفت تپه همه کارگران و مزدبگیران را “در اعتراض به شرایط اسفناک ایمنی محیط کار” به اعتصاب سراسری فراخوانده است. و از مردم شریف ایران خواسته است بجای “ایرانم تسلیت، “بگویند #ایرانم_اعتصاب. جا دارد همه نهادها و تشکلها و فعالین در جنبش کارگری، جنبش بازنشستگان و پرستاران، و دیگر جنبشهای اعتراضی به این حرکت بپیوندند. دامن زدن به گفتمان اعتصاب سراسری گام اول در سازماندهی عملی اعتصابات است.