روزنه rowzane خبری – تحلیلی تزلزل حکومت، نقطه قوت قیامً!
میخواستم در این شماره به شعارها بپردازم. اما سرعت تحولات آنچنان شتاب دارد که موضوع چند لحظه پیش میتواند کهنه شود. همه قیامها و همه انقلابها اینچنین هستند. به این خاطر که قیام مردم بحث سیاسی نیست که با خیال راحت میتوان امروز یا فردا به این یا آن وجه موضوع پرداخت و اگر هم نپردازی اتفاق خاصی نمی افتد.
قیام مردم علیه ظلم و جنایت و نابرابری و فقر و تبعیض مساله مرگ و زندگی است. وقتی توده های کارگر و تهیدست و فقر زده در موقعیتی قرار میگیرند که راهی جز قیام علیه حکومت طبقه سرمایه دار حاکم در مقابلشان قرار ندارد، آنگاه عصیان سیاسی شان مساله مرگ و زندگی است. مردم تصیم گرفته اند به تحقیر و تبعیض و فقر و بیکاری و اعتیاد و تنگدستی پایان دهند و به خیابان آمده اند و کوچکترین تردید در این تصمیم مساله مرگ و زندگی قیام است.
وقتی کارگران، بیکاران، تهیدستان، زنان، جوانان و میلیونها مردم زحمتکشی که هر کدام به دلیلی برای نزدیک چهاردهه زیر ستم بوده اند، آنگاه میتوان فهمید که چرا اعتراضی در مشهد میتواند جرقه انفجاری بزرگ در سطح کل ایران شود.
سرعت سراسری شدن این خیزش علیه ظلم و جنایت و فقر علیه طبقه حاکم به این خاطر است که کارگران در وهله اول و اکثریت عظیم مردم واقعا چیزی ندارند از دست بدهند مگر زنجیرهای اسارتشان در دست یک حکومت مرتجع، جانی، آدمکش و مذهبی که شغل رسمی و علنیش چپاول دسترنج کارگران در خدمت طبقه میلیاردر حاکم است؛ شغلش تباه کردن کودکی و جوانی و شادی چندین نسل است؛ شغلش تحقیر و توهین و آزار و تباهی زندگی نصف جمعیت ایران یعنی زنان است.
امروز پنج روز از انفجار کینه و نفرت و خشم سراسری علیه حکومت اسلامی سرمایه داران گذشته است. اینجا میخواهم این نکته را برجسته کنم که تاکنون حکومت اسلامی نتوانسته است کهریزک 88 درست کند. نه اینکه نمیخواهد و از دستش بر نمیاید بلکه به این خاطر که قدرت قیام مردم این جانیان را آچمز کرده است. نمیدانند چه کار کنند. همینکه قدرت حاکم نمیتواند سریعا تصیم بگیرد و همه ظرفیت خشونت و جنایتش را به کار بیاندازد نشانه مهمی از قدرت قیام است.
قیام مردم تا کنون آنچنان قدرتمند بوده است که رئیس جمهور حکومت اسلامی را که خود از کارکشته های امنیتی حکومت اسلامی است مجبور کرد درست در لحظاتی که فریاد مرگ بر خامنه ای و مرگ بر روحانی در کل ایران طنین انداخته است، در کابینه ظاهر شود و از “حق انتقاد آزادانه” مردم صحبت کند! روشن است که مردمی که در خیابانها تمثال کثیف خامنه ای و خمینی و روحانی را به پایین میکشند به این اراجیف در باره “حق انتقاد آزادانه” از طرف رئیس جمهور یک حکومت سراپا ضد آزادی تره هم خرد نمیکنند!
رئیس جمهور اسلامی البته بلافاصله نیت واقعی اش از این “حق انتقاد آزادانه” را با این افاضات مذبوحانه برملا کرد: “دولت گروهی را که بخواهند اموال عمومی را تخریب کنند یا نظم اجتماعی را بهم بزنند و یا در جامعه اغتشاشی ایجاد کنند، حتماً تحمل نخواهد کرد.”!
نظم اجتماعی؟ اغتشاش در جامعه؟ کدام نظم اجتماعی؟ کدام جامعه؟ آیا شما جنایتکاران و دزدان و چپاولگران اسلامی طبقه حاکم سرمایه دار در طول چهار دهه همه جلوه های زندگی انسانی و اجتماعی در جامعه را به تباهی نکشیده اید؟ کارگران و جوانان و زنان و توده های تهیدست جامعه خوب میدانند منظور این شیاد امنیتی اسلامی هفت خط از نظم اجتماعی امنیت پول و ثروت و قدرت اقلیتی میلیاردر است که بر جان و زندگی و حرمت و انسانیت میلیونها انسان چنگ انداخته اند.
واکنش مردم قیام کننده بعد از این اراجیف نشان داد که چقدر این تهدیدها از نظر خیزش گسترده مردم پوچ هستند. بعد از این تهدیدها بود که مردم خشمگین دهها مرکز بسیج و سپاه و امام جماعتها و مراکز اقتصادی حکومت را به آتش کشیدند و نشان دادند که مصممند به حیات چهل ساله هیولای اسلامی و چپاولگر پایان دهند.
قیام علیه طبقه حاکم هر روز و هر هفته و هرماه و هر سال و حتی هر دهه اتفاق نمی افتد. اما وقتی اتفاق افتاد نباید عقب نشینی کند. نباید درنگ کند. نباید تردید کند. نباید حتی لحظه ای را از دست دهد. کوچکترین تردید در تعرض قیام مردم میتواند زمینه ای برای تعرض متقابل حکومت باشد. قیامی که حتی یک لحظه تعرضش راقطع کند، حتی یک لحظه تعرض بعدیش را قدرتمندتر از قبل پیش نبرد محکوم به شکست است. قیامی که از تعرض دست بردارد با تعرض طبقه حاکم شکست میخورد.
تاکنون قیام علیه حکومت اسلامی حالت تعرضی داشته است. برای رهایی از چنگال این رژیم اسلامی طبقه سرمایه دار حتی یک لحظه هم نباید از تعرض بیشتر و بیشتر دست برداشت.
ادامه دارد ….
11 دی 1396- 1 ژانویه 2018
ebrahimi1917@gmail.com
