روزنه rowzane خبری – تحلیلی رهبرارتجاع کجاست؟ چرا رجزخوانی نمیکند؟
سران حکومت اسلامی استاد رجزخوانی هستند. اینها برای به تمکین کشاندن جامعه ای که از همان اول به این حکومت تن نمیداد به هر جنایت قابل تصور دست بردند و البته هیچوقت یادشان نمیرفت که حتی کوچکترین پیشروی در مقابل مردم را با غرا ترین رجزخوانیها همراه کنند.
هشت روز از خیزش حق طلبانه مردم گذشته است؛ هشت روز تمام است که سراسر ایران را طنین مرگ برخامنه ای، مرگ بر روحانی، مرگ بر جمهوری اسلامی پر کرده است، اما هنوز سران نظامی و انتظامی و سیاسی و اسلامی این حکومت در ظاهر هم که شده از “خویشتنداری” خویشتن اظهار قدردانی میکنند. خویشتن داری حکومتی تا مغز استخوان آدمکش در مقابل مردمی که حیاتش را مستقیما هدف گرفته اند. چه تناقض پر معنایی!
البته هر جا دستشان رسیده است و جرئتش را کرده اند به مردم یورش برده اند و تا همینجا بیش از 20 نفر از قیام کنندگان را کشته اند، اما حکومتی که مثل آب خوردن آدم میکشد هنوز جرئت به کار بردن تمام عیار دستگاه سرکوبش را پیدا نکرده است. هر کجا هم به مردم یورش برده است با یورش متقابل مواجه شده است. قیام مردم اگر وسعیتر شود، تعرضی تر شود، قدرتمندتر شود ممکن است حتی تصور سرکوب گسترده را همراه خود حکومت اسلامی به گور بسپارد.
اما در این میان یک اتفاق بسیار قابل توجه بود: اولین واکنش خامنه ای!
خامنه ای رهبر ارتجاع اسلامی حاکم است. خامنه ای سمبل و تجسم جمهوری اسلامی است. او مدیر عامل این شرکت چپاول و جنایت و تجاوز اسلامی است. او “فصل الخطاب” میان اوباشی است که در جناحهای مختلف حکومتی لانه کرده اند. خامنه ای حتما فریاد “سید علی ببخشی، دیگه باید بلند شی” (معادل طنزگونه قیام برای سید علی حیا کن، مملکتو رها کن”) که بیخ گوش بیتش طنین افکنده است را شنیده است.
اما اولین واکنش او به شورش علیه حکومت چگونه بود؟ قاعدتا انتظار میرفت سران قپه دار سپاه و ارتش و نیروهای انتظامی و چفیه داران بسیجی را جمع کند و در یک نمایش قدرت تا میتواند علیه قیام مردم رجزخوانی کند. اما نه خیر. خبری نیست. به جای این، یکباره صدا و سیمای حکومت اسلامی رهبر کبیر ارتجاع را نشان داد که در گوشه ای از بیت رهبری خطاب به جمعیت چند دهه نفره چادر بسر اندرونی بیت در باره ارتباط شورش مردم با بیگانه وراجی میکند و رجزخوانیش را به بعد احاله میکند: “در خصوص این قضایا حرف دارم و با مردم سخن خواهم گفت”!
این دخالت بیگانه در شورش برای نان، کار، حرمت، آزادی، حق شهروندی، درمان و بهداشت و کلا رها شدن از چنگال حکومتی نکتب بار و رسیدن به یک زندگی انسانی هم داستان کهنه و نخ نما اما جالبی است. معلوم نیست چگونه در زیر اقتدار اسلامی و خیل عظیم سربازان گمنام امام زمان و اصلا دست قدرتمند صاحب زمان یکدفعه نتانیاهو و دونالد ترامپ توانسته اند حتی در شهرهایی رخنه کنند که اسشمان تازه با اعتراضات جاری به گوش خود مردم ایران خورده است! این اتهام را یا باید به حساب سفاهت آیت اللهه ها گذاشت یا به حساب شیادی شان. روشن است که دومی درست است.
واکنش مردد و مستاصلانه رهبر ارتجاع آنهم بعد از چندین روز تنها نشان از یک حقیقت است. حکومت اسلامی شوک شده است. سرعت رشد و سراسری شدن خیزش آنچنان بالا بود که مثل یک مشت سنگین ناگهانی سر سران حکومت را به دوار انداخته است. و این لحظه گرانبهایی برای هر قیامی است. چنین لحظه را نباید از دست داد. نباید گذاشت سرگیجگی نظام رفع شود. تعرض بیشتر در چنین شرایطی حیاتی است. تا دیر نشده است، تا سرگیجگی قدرت حاکمه رفع نشده است باید ضربات بیشتری وارد کرد. بر هیولایی که تلو تلو میخورد راحتتر میتوان ضربه آخر را زد و راحتتر میتوان بر زمنیش زد.
ادامه دارد ….
14 دی 1396 – 4 ژانویه 2018
