مسئول مستقیم مرگ سه کارگر کارخانه بشارت در تبریز؛ دولت جمهوری اسلامی است!

بر اساس اخبار ی که در  میدیای اجتماعی و رسانه های حکومتی منتشر شده  سه کارگر در تبریز در اثر گاز گرفتگی در  چاه فاضلاب جانشان را از دست داده اند

.اخبار منتشر شده از رسانه های حکومت فقط به این خبر اکتفا کرده اند وتنها اشاره ای که کرده اند این بوده است” متاسفانه اقدامات موثر نبود و فوت سه مرد 29ساله و40ساله و30ساله تایید شد”

این خبری است که رسانه های حکومتی  به خورد مردم میدهند اما واقعیت چیست؟ مسئول آسیب دیدن و  مرگ  این سه کارگر وهزاران کارگر در سال چه کسانی هستند؟ آیا حوادث محل کار و مصدوم شدن کارگران قابل پیشگیریست؟

طبق امار اداره کل روابط عمومی و امور بین المللی سازمان پزشکی قانونی جمَهوری اسلامی بیست هزار کارگر در سال نود دچار حادثه ناشی از کار شده اند  وطبق آمار در سال ۹۴روزانه بطور میانگین٤ الی ٥  نفر  در اثر بی توجهی کارفرما به مسائل ایمنی محل کار جانشان را از دست داده اند

این آمار ارائه شده  فقط  کارگرانی را در بر میگیرد که  تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی قرار دارند .اما حقیقت  آمار حوادث و مرگ ومیر ناشی از عدم وجود ایمنی محل کار بسیار بیشتر از این است.

سقوط از ارتفاع ، مسمومیت ناشی از نشت گاز، انفجاردر معادن و محل کار، له شدن در چرخ دنده و پرس و ده ها نوع دیگر از حوادث کار قابل پیش گیری میباشد. پیش گیری از این حوادث کمترین هزینه را نیاز دارد ولی ارزش جان کارگر در ر‌ژیم جمهوری اسلامی کمتر از خرید یک ماسک است.

نمونه اش کارخانه بشارت در تبریز است .کارگران را بدون ماسک داخل چاهی  که اشباع شده از گازهای متصاعد شده از مخزن فاضلاب کارخانه( گاز سبتیک ) است می فرستند  که در اثر آن متاسفانه سه کارگر جانشان را از دست میدهند.

چنین اتفاقاتی را امروز در دنیای مدرن که بوسیله اعتراض و مبارزه کارگران صاحب حق و حقوقی شده اند حداقل اتفاقی که می افتاد مسئول و بازرسی ایمنی کار را به محاکمه میکشیدند و دولت یا کارفرما را مجبور به پرداخت غرامت سنگین به خانواده ها و بازماندگان این جان باختگان  میکردند

.

این وظیفه دولت ها است که با داشتن قانون  کار مدافع حقوق کارگران  و پیگیری مستحکم این قانون؛ امنیت کارگران را در محل کار حفظ کند.

ولی چرا کارفرما جوابگوی این جنایت نیست؟ چرا در هیچ رسانه خبری از مسئولیت کارفرما درمورد نداشتن امکانات اولیه ایمنی صحبتی نمیشود؟. چرا کسی نمیپرسد که سه کارگر در داخل چاه  پر از گازهای مسموم کننده بدون ماسک چه کار میکردند؟

حکومت اسلامی سرمایه  در ایران حتی پایبند به  قوانینی نیستند که به همت انقلاب ۵۷ به رژیم اسلامی توسط کارگران تحمیل شد است و هر جا برایشان ممکن شده این قوانین را هم زیر پا گذاشته  و یا با تبصره های دست کارفرما را برای اجحاف و زورگوی بیشتر باز گذاشته اند و حتی در بیشتر موارد مسئولیت نا امنی محل کار را بعده کارگران گذاشته اند

به این ماده و تبصره آن در قانون کار جمهوری اسلامی توجه نمائید تبصره ای  که چگونه دست کارفرما را باز گذاشته تا از زیر بارمسئولیت عدم وجود  وسایل ایمنی در محل کار شانه خالی کند.

ماده 91

کارفرمایان و مسئولان کلیه واحدهای موضوع ماده 85 این قانون مکلفند براساس مصوبات شورای عالی حفاظت فنی برای تامین حفاظت و سلامت وبهداشت کارگراان در محیط کار، وسایل وامکانات لازم را تهیه و در اختیار آنان قرار داده و چگونگی کاربرد وسایل فوق الذکر را به آنان بیاموزند و درخصوص رعایت مقررات حفاظتی و بهداشتی نظارت نمایند. افراد مذکور نیز ملزم به استفاده و نگهداری از وسایل حفاظتی وبهداشتی فردی و اجرای دستورالعملهای مربوطه کارگاه می‌باشند

تبصره 2

چنانچه کارفرما یا مدیران واحدهای موضوع ماده 85 این قانون برای حفاظت فنی وبهداشت کار وسایل و امکانات لازم را در اختیار کارگر قرار داده باشند و کارگر با وجود آموزشهای لازم و تذکرات قبلی بدون توجه به دستورالعمل و مقررات موجود از آنها استفاده ننماید کارفرما مسئولیتی نخواهد داشت. درصورت بروز اختلاف، رای هیات حل اختلاف نافذ خواهد بود

امروزه  بیشتر  حوادث محل کار در ایران  قابل پیشگیری است و میتوان با بهره گیری از پیشرفته ترین  تکنولژی؛ ایمنی محل کار را به بالاترین استاندارد جهانی رساند. این مستلزم هزینه برای سرمایه دارن میباشد و مشخصا ومخصوصا  در کشور های مانند ایران که سرمایه داران  وحکومت اسلامی اش کارگران را وحشیانه ای استثمار میکنند تحمیل شرایط امن و امکانات ایمنی سطح بالا مستلزم  مبارزه متحد و قدرتمند از طرف کارگران میباشد.

قتل و جنایت خاموش بخش  لاینفک حکومت اسلامی و  وزارت کار و سرمایه داران آن  است و تا میتوانند با به کار گیری  کارگران  ارزان و کارگران  قراردادی بدون داشتن وسایل ایمنی و هیچ  حق و حقوقی  آنها  را استثمار میکنند و ثروتهای افسانه ای بدست میاورند.

کارگران در هر مجتمع و کارگاه و کارخانه ای  باید خواستار پیگرد مسئولین و  کافرمایان  و بازرسان ایمنی محیط کارباشند

کارگران کارخانه بشارت تبریز  به همراه خانواده هایشان باید خواهان بررسی و پیگیری  پروند ه همکارانشان که در اثر این حادثه ناگوار جان باخته اند شوند و باید دولت و صاحبان این کارخانه  را مجبور به پرداختن غرامت و تامین زندگی خانواده آنها  کنند و برای این خواست برحق دست به اعتراض و مبارزه  متحد بزنند  .

.

ایرج رضایی

۱۳ ژوئیه ۲۰۱۷