مهر:کارگران مناطق آزاد، محروم از حداقل حمایت‌ها

مهر:سال‌ها پیش متولیان امر اعلام کردند که برای اشتغالزایی و رونق تولید، مناطق آزاد باید تحت شمولیت قانون کار قرار گیرند تا این مناطق گلستان شوند! این در حالی است که طی این سال‌ها، نه تنها اهداف متولیان در مناطق آزاد محقق نشده؛ بلکه تبعیض‌های ایجاد شده برای کارگران شاغل در مناطق آزاد با کارگران سرزمین اصلی، تبدیل به محلی برای انتقادات و دغدغه نمایندگان کارگری شده است.

خارج بودن از شمول قانون کار، نقض سه‌جانبه گرایی در تصمیمات مشترک کارگر، کارفرما و دولت، بهره‌مندی کمتر از مرخصی استحقاقی و فقدان تشکل‌های رسمی، از جمله مهمترین تبعیض‌های کارگران این مناطق نسبت به سرزمین اصلی است.

فعالان کارگری با انتقاد از خروج کارگران مناطق آزاد و ویژه از چتر حمایتی قانون کار می‌گویند: شرکت‌هایی هستند که مجوز تأسیس در مناطق آزاد را برای بهره‌مندی از مزایای این مناطق از جمله موضوع معافیت از مالیات دریافت کرده‌اند؛ اما حوزه کار و فعالیت آنها خارج از مناطق آزاد است.

در عین حال، هر چند طبق اصل ۲۷ قانون اساسی حق اعتراض و تجمع به رسمیت شناخته شده است، اما ایجاد تشکل برای کارگران مناطق آزاد به رسمیت شناخته نشده است. به همین دلیل، نمایندگان تشکل‌های کارگری بر این باورند که در مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، هیچ نظارتی بر فعالیت شرکت‌ها و کارگران وجود ندارد و به دلیل ضعف نظارتی، بسیاری از کارفرمایان به پرداخت حداقل دستمزد بسنده می‌کنند.

یکی از معضلاتی که در پی فقدان تشکل‌های کارگری در این مناطق شکل گرفته، ضعف در رسیدگی به اختلافات کارگری و کارفرمایی است و در مجموع به دلیل اینکه کارگران مناطق آزاد از شمول قانون کار خارج هستند، تبعیض بین کارگران این مناطق با سرزمین اصلی بسیار است.لازم به ذکر است که در حال حاضر، همه کارگران مشمول قانون کار حتی کارگران شاغل در مناطق آزاد باید حداقل حقوق مصوب شورای عالی کار را دریافت کنند و غیر از این تخلف است.