ناکارآمدی یا کارآمدی؛ هدف یکی است، غارتگری

همه آنهایی که مشکل شان نه رفاه و آسایش مردم بلکه نگران چگونگی رونق تولید و رشد اقتصادی است گوش فلک را پر کرده اند که دولت رئیسی (جلاد) دچار” فقر مدیریتی” است! و مشخصا در مورد “تیم اقتصادی” دولت رئیسی بیان داشتند: “تیم اقتصادی دولت سیزدهم شبیه سرزمین عجیبی است که هر بخش آن با بخش دیگر بی‌ارتباط است.” و تاکید می کنند که این تیم تخصص ندارند، کاربلد نیستند، و بحران “بحران کارآمد” بودن است. این حرفها بیش از هر چیز یعنی همه کابینه ها و مدیران قبلی حالا نه یکپارچه بالاخره کمی تا قسمتی اقتصاد و مدیریت حالی شان بوده، بالاخره راست راستکی چهار تا واحد دانشگاهی پاس کرده بودند؛ برای مثال مرحوم مغفور محسن نوربخش رئیس سابق بانک مرکزی و یا علی طیب نیا را جلو چشم می آوردند و وقتی به سابقه ایشان مراجعه می کنی متوجه می شوی ایشان نیز پیش و بیش از “متخصص” بودن، “متعبد” و پامنبری فلان آیت الله بودند و به توصیه فلان آیت الله پی این کار را گرفتند. بهرحال، گویا دولت سیزدهم به روایت ایشان معجون عجیبی از کار درآمده اما مردان سرزمین عجایب کارشان را خوب بلدند. هنوز هیچی نشده تیم اقتصادی این دولت درست به مانند آنهایی که متخصص هستند و مکاتب اقتصادی را می شناسند و سر از مثلا “بیماری هلندی” در اقتصاد سر در می آورند فرصت را از دست ندادند و به مانند اسلاف شان درصدد آن هستند سطح معیشت توده مردم را تا جایی که “تحمل مردم اجازه می دهد” (از سخنان گهر بار وزیر پیشین نفت، بیژن زنگنه) به نازلترین سطح ممکن برسانند، و از این بابت دقیقا جا در پای تکنوکراتهای متخصص گذاشتند و در تدارک یورش جدید دیگری به سطح معیشت مردم هستند. فقط نگران هستند “پیامدهای بد آن برای نظام” اسلامی سرمایه هستند.

از زمان دولت رفسنجانی توصیه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و میلتون فریدمن ها (و در دستور کار قرار گرفتن این توصیه ها این شبه را در چپ سنتی ایجاد کرده که نولیبرالیسم به ایران یورش آورده و حاکم شده!) و توصیه هر اقتصاددان کوچک و درشتی که سری توی سرها داشته را به اجرا گذاشته است. توصیه های فوق اگر برای کل بورژوازی ایران آبی گرم نکرده اما برای باندهای حاکم اسلامی سرمایه نان شد و فرصت بزرگی را فراهم آورد که هر چه دم دست شان می رسد بدون هیچ تاملی غارت کنند. جریانی که هنوز هم ادامه دارد و دولت رئیسی قاتل هنوز جا پایش سفت نشده اولین دستور کارش حذف “یارانه پنهان” و سرازیر کردن ۶۵ میلیارد دلار دیگر به جیب باندهای مافیایی حاکم است.

برای این منظور در اولین قدم از زبان “ایرنا”، خبرگزاری دولت، دوباره همان توجیهات کذایی سالیان گذشته براه افتاده: “برای کسی که یک خانه بزرگ دارد و برق و آب بیشتری مصرف می کند بهره بیشتری از یارانه های آن نیز خواهد داشت. یا افرادی که فاقد خودرو هستند از یارانه بنزین بهره ای نمی‌برند. این مساله به نوعی بیانگر توزیع ناعادلانه ثروت ملی در جامعه است…. در مجموع افراد ثروتمند یا سه دهک بالای جامعه به مراتب یارانه‌ای بیشتر از افراد ضعیف و دهک‌های پایین دریافت می‌کنند” حالا برای اینکه جلو بهره مندی “سه دهک بالای جامعه” (این دهک بندی ها نیز از مغز همان کسانی تراوش کرده که هم تخصص داشتند و هم تعهد!) از یارانه ها را مثلا بگیرند باید “هفت دهک پایینی” تاوانش را پس بدهند! توجیه جدیدی که به همه دلایل کذایی گذشته اضافه شده “نحوه توزیع یارانه نقدی” است. زمانی احمدی نژاد در مورد یارانه نقدی به مردم توصیه میکرد: “این پول امام زمان است، برکت دارد و با آن پتو و یخچال نخرید!” و اکنون توزیع پول امام زمان را موجب “ایجاد تورم، کسری بودجه، کاهش رشد اقتصادی، عدم تخصیص منابع و مشکلاتی از این قبیل را از مهمترین پیامدهای این شیوه پرداخت می‌دانند که دامن اقتصاد کشور را گرفته است.” و خب پیاز داغش را زیاد می کنند: “در بسیاری از کشورها، تولیدکنندگان چه در بخش صنعت و چه در بخش کشاورزی از انواع مختلف یارانه برای داشتن توان رقابت با محصولات مشابه خارجی برخوردار می‌شوند…” و توصیه فرمودند: “یارانه به معنای واقعی کلمه می‌تواند در خدمت اقتصاد و مردم جامعه باشد. اما این مهم، زمانی قابل تحقق است که شکل و شیوه توزیع آن منطقی و درست باشد.” از اینجا به سراغ “یارانه پنهان” رفتند تا ۶۵ میلیارد دلار که ظاهرا میان علما “در نحوه محاسبه یارانه پنهان اختلاف وجود دارد. به همین خاطر اعداد و ارقام متفاوتی از سوی مراجع مربوطه عنوان می‌شود. در آخرین گزارش سازمان برنامه و بودجه در لایحه بودجه ۱۳۹۸ میزان یارانه پنهان ۶۴۹ هزار میلیارد تومان بوده است. البته بر مبنای نرخ دلار ۸ هزار تومانی. اکنون که نرخ دلار بیش از ۲۰ هزار تومان است مقدار یارانه پنهان نیز بسیار بیشتر از این مقدار است. “اما چیزی که هیچ اختلافی بر سر آن ندارند به جیب زدن ۶۵ میلیارد دلار زبان بسته است که هیچ دلیل خداپسندانه ای پیدا نمی کنند که چرا باید خرج مردم شود.

بنا به جدولی که ارائه داده اند یارانه پنهان شامل این اقلام می شود: کالای اساسی، دارو، فراوردهای نفتی( بنزین، نفت، گاز مایع…)، گاز طبیعی و برق با احتساب هزینه انتقال و توزیع و فروش این فراورده ها. خب خدا را شکر آب و تلفن شامل این یارانه پنهان نمی شود! البته دلیل دارد، قبلا این اقلام از حالت پنهان خارج شدند. به گزارش ایرنا نمایندگان مجلس نکبت آفرین سرمایه از پیش دست به کار شدند وخواستار رفراندوم در این مورد شدند(!) در کنار این طرح دیگری هم در مغز کسانی که خود را مسئول “ناز و کرشمه مردم” نمی دانند، می گذرد!

ظاهر امر طرحی در میان ایشان میچرخد موسوم به “وان”، به گزارش خبرگزاری حکومتی ایرنا “این طرح به‌صورت خلاصه پیشنهاد می‌دهد دولت همه یارانه‌های پنهان و غیرنقدی را حذف کند و معادل آن را در قالب «وان» یا واحد انرژی (همین نام گذاری ثابت می کند ایشان در هر چی تخصص نداشته باشند در مردم فریبی رودست ندارند!) به افراد پرداخت کند. افراد می‌توانند این یارانه تجمیع شده را مصرف کنند یا در بورس به فروش برسانند.” و خبرگزاری دولتی ایرنا حواسش هست که هشدار دهد: “نکته دیگر آنکه، تا زیرساخت‌های اساسی برای فراهم کردن زمینه مقابله با تورهای ناشی از حذف یارانه‌ها و جهش‌های قیمتی در اقلام مختلف صورت نگیرد، هر اقدامی در این بخش با پیامدهای سنگین اقتصادی، اجتماعی و حتی امنیتی روبرو خواهد شد.” البته آماده سازی “زیرساخت‌های اساسی” اشاره به این دارد که نهادهای سرکوبگر حکومت از هر جهت باید آمادگی مقابله با پیامدهای این پروژه های ویرانگر زندگی مردم را داشته باشند. ایشان در خلوت خود می دانند چه دارند بر سر مردم می آورند.

با طرح جدید حذف “یارانه پنهان” آشکار است که موج شدید دیگری از گرانی براه خواهد افتاد و این تصمیمات نه از سر ناکارآمدی بلکه کاملا آگاهانه است. ایشان کاملا به کاری که می کنند آگاه هستند که از پیش برای “پیامدهای سنگین اقتصادی، اجتماعی و حتی امنیتی” آنهم هشدار میدهند که باید آماده بود نه اینکه از این کار صرفنظر کرد. منتقدانی که موضوع را به ناکارآمدی و تخصص و تعبد تقلیل می دهند بیش از هر چیز ایشان هم قبول دارند که باید یارانه پنهان و آشکار حذف شود، باید انجماد دستمزدها اجرایی شود، باید کارگر به ارزان ترین شکل دم دست سرمایه باشد. ایشان سر زمان اجرای آن مشکل دارند نه سر نفس اجرای این طرح ها. آش آنقدر شور است که “اندیشه های برجسته اقتصادی” که به هر شکلی میخواستند عصای دست این حکومت باشد و گاهی توصیه میکردند سایه سنگین سیاست را از سر اقتصاد بردارید، وقتی دیگر توصیه می شد باید نرخ دلار آزاد می بود و یا این که “یارانه وقتی کارآمد است که هدفمند باشد و از یک محدوده زمانی فراتر نرود” نیز به فغان آمدند.
یکی از این اساتید! که همیشه از این توصیه ها برای رژیم اسلامی داشت اکنون مایوسانه اقرار می کند دزد سالاری بر ایران حاکم است: “ایران به ویژه در سال‌های ۱۳۹۰، که واپسین دهه قرن چهاردهم خورشیدی است، بخش روز افزونی از جمعیت آن در فقر سیاهی دست و پا می‌زند که هم از سقوط نرخ رشد و تورم اوج‌گیرنده سرچشمه می‌گیرد و هم از حرص و ولع دزدسالارانی که از همین سفره کوچک‌تر شده تولید ملی، سهم بیشتری را به زیان محروم‌ترین قشرهای کشور مطالبه می‌کنند.”(فریدون خاوند-رادیوفردا)

کاربدستان دولت تبهکار اسلامی سرمایه در چهار دهه گذشته هیچ کوتاهی در به فلاکت کشاندن توده مردم به نفع حسابهای بانکی شان نکرده اند. تصمیم حذف “یارانه پنهان” جلوه دیگری از دزدسالای حاکم است. بهرحال رهبر تبهکاران امسال را سال مانع زدایی نیز تعریف کردند و یارانه پنهان یکی از موانع غارت بیشتر است. اما برای ما مردم مانع مهم خود رژیم اسلامی سرمایه است که مانع مهم رفاه و آسایش و نفس زندگی است، و زدودن این مانع در دستور کار جامعه است.