روزنه rowzane خبری – تحلیلی
شانزده آذر 97 ویژه بود. در بستر اعتراضات وسیع دانشجویان با یک نقد طبقاتی چپ، نقش ویژه و چشمگیر دانشجویان زن در سازماندهی و اجرای آنها، و اعتراض به قوانین و فرهنگ زن ستیز اسلامی و مردسالار به وضوح دیده می شد.
دانشجویان بر بستر اعتراضات وسیع موجود در دانشگاهها با شعار اداره شورایی، علیه خصوصی سازیها، احکام سنگین صادره برای دانشجویان، کالایی شدن آموزش و بطور کلی علیه وضع موجود، همچنین در حمایت گسترده از اعتصاب و اعتراض کارگران هفت تپه و فولاد اهواز و مبارازت معلمان، برای آزادی سپیده قلیان دانشجو و بازداشتی اعتراضت کارگران هفت تپه و اسماعیل بخشی نماینده محبوب کارگران هفت تپه، و بصورت ویژه در اعتراض به قوانین زن ستیز اسلامی و نرینه سالار، شانزده آذر باشکوه امسال را از چهاردهم تا هجدهم آذرماه برگزار کردند.
در دو تئاتر شواریی در دانشگاه تهران و علامه، اعتراض به قوانین و فرهنگ اسلامی و مردسالار و نرینه سالار بسیار چشمگیر بود. در تئاتر شورایی دانشگاه علامه که دانشجویان نقش کارگر، معلم، اقلیت عقیدتی، زن و مهاجر را اجرا میکردند، در اجرای قوی یک دانشجوی زن، به گستردگی خیابانهای ناامن برای زنان، اسیدپاشی های زنجیره ای ایادی جمهوری اسلامی به صورت زنان، به تجاوزهای سیستماتیک به زنان، به قانون حجاب اجباری و ارگانهای تحمیل این قانون ضدزن، به کار خانگی زنان و سازماندهی زنان در خانه به عنوان نیروی کار ارزان و رایگان، به زندانی کردن فعالین زنان و فشار روی زندانیان سیاسی زن، اعتراض شد. در تئاتر شورایی دانشگاه تهران، با فریاد یک دانشجو تحت عنوان “من دانشجوی زن هستم به من فرصت دهید تا از سال‌ها صدا در گلو ماندن و شنیده نشدن روایت کنم، مرا بشنوید”، به حجاب اجباری و تبعیض علیه زنان و سرکوب و خشونت و ستم سازماندهی شده بر زنان اعتراض شد.
در دانشگاه نوشیروانی بابل یک دانشجوی زن، نظام و فرهنگ اسلامی و مردسالار را به چالش کشید و در اعتراض به تحقیر زنان و فرهنگ ضدزن و علیه حجاب اجباری و تبعیض جنسیتی در محیط دانشگاه سخنرانی کرد.
در دانشگاه فنی شمسی پور، دانشجویان حین سخنرانی به سر دادن شعارهای علیه تفکیک جنسیتی پرداختند و این قانون زن ستیز را که بستر بیحقوقی های زنان و به نوعی توهین به مردان است را به چالش کشیدند.
دانشجویان زن درصف اول مراسم و برنامه های شانزده آذر و پیشرو بودند که در این بین، قرائت بیانیه دانشجویان دانشکده هنر دانشگاه هنر و معماری در اتحاد و همبستگی با کارگران، معلمان و رانندگان و حمایت از اعتصاب و اعتراض مردم بمناسبت روز دانشجو توسط دانشجوی زن، راهپیمایی در دانشگاه علامه با پلاکاردهای سرخ و شعارهای اعتراضی، و حلقه انسانی با سرود یاردبستانی با حضور فعالانه و سازمانده دانشجویان زن در مقابل دانشگاه تهران چشمگیر بود.
در دانشگاه تهران، در دست داشتن پلاکاردهایی در اعتراض به احکام سنگین دانشجویان زن و دخالتگر در امر مطالبات رادیکال زنان، همچون لیلا حسین زاده، پریسا رفیعی، سپیده مرادی و رویا صغیری از دختران خیابان انقلاب، و در دانشکده هنر دانشگاه هنر و معماری فریادهای یک دانشجو مقابل مامورین حراست در حمایت از سپیده قلیان و فرهاد میثمی زندانی سیاسی بدلیل اعتراض به حجاب اجباری، از نمونه های دیگر برجسته بودن شانزده آذر و رنگ زنانه ای بود که به آن زده شد.
در جدال تنگاتنگ دانشجویان با بسیجی ها و عوامل حکومتی در تجمع اعتراضی دانشگاه پلی تکنیک، دانشجویان زن نقش برجسته ای در استقامت و ایستادگی دانشجویان مقابل ایادی جمهوری اسلامی داشتند. همچنین در حمله بسیجیان به سالن سخنرانی مراسم روز دانشجو در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان دانشجویان زن در حاشیه ای کردن بسیجی ها نقش بسزایی داشتند.
این نمونه ها و ده ها نمونه دیگر از این دست نشان میدهد که جنبش نوین رهایی زن در ایران به عنوان اولین جنبش سیاسی و مبارزاتی که چهل سال پیش مقابل قوانین و حکومت اسلامی ایستاد، و انقلاب زنانه جاری در جامعه ایران که در طی چهار دهه با مبارزات مدرن، سکولار، رادیکال، آزادیخواهانه و برابری طلبانه، جمهوری اسلامی را به عقب رانده، چه تاثیر عمیق و شگرفی بر دانشگاه ها گذاشته که ما امروز شاهد چنین شانزده آذری هستیم که قلب حکومت و قوانین اسلامی و نرینه سالار آن را نشانه گرفته است. همین دانشگاه که بدست جمهوری اسلامی جزء اولین مراکز اسلامیزه کردن جامعه و با حمله به زنان با تفکیک جنسیتی و حجاب اجباری و دیگر قوانین اسلامی محدود و ممنوع کننده زنان سازماندهی شد، امروز به یکی از مهمترین مراکز سرنگونی همین حکومت به دست دانشجویان پیشرو، رادیکال، سکولار، انقلابی و مبارز تبدیل شده است که مساله زن و موقعیت زن تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را روی میز جامعه میگذارد و جمهوری اسلامی را به عنوان یک حکومت زن ستیز محکوم و به آن اعتراض میکند. جنبش نوین رهایی زن به عنوان یک رکن اساسی جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی چنان تاثیری بر دانشگاهها گذاشته که بمناسبت شانزده آذر امسال، پرچم انقلاب زنانه در دانشگاه ها برافراشته می شود. این پرچم پایین نخواهد آمد و جمهوری اسلامی هم توان مقابله با این انقلاب عظیم را ندارد و نخواهد داشت.
باید دست همه دانشجویان مبارز، آزادیخواه، مدافع برابری و سکولاریسم را به گرمی فشرد و اعلام کرد که دانشگاه ها یکی از فاکتورهای نوید بخش رهایی زنان و جامعه از شر قوانین ارتجاعی اسلامی و مردسالار و سنت زده هستند. بالا بردن پرچم انقلاب زنانه در دانشگاهها، به معنای بالا بردن پرچم آزادیخواهی، برابری طلبی، سکولاریسم و رفاه همگانی است.
انترناسیونال 794
شیرین شمس
19 آذر 1397
10 دسامبر 2018
