نژاد پرستی قرن بیست و یکمی

این مطلب را با دید کامل بر اینکه در هر جنگی مردم عادی صدمه اصلی را میخورند و دولتها و حاکمان برنده این جنگها میباشند، مینویسم.
با توجه به اینکه دنیا منتظر چنین جنگی نبود، اما من فراتر از آن به یک مسله حاشیه ایی این پدیده میپردازم که
ارمغان همه جنگها ویرانی و آوارگی و پناهندگی مردم است. خبرنگاران غربی و اروپایی گزارش میدهند که: “این جنگ در یک کشور جهان سومی توسعه نیافته روی نداده ، بلکه در اروپا و در جایی که مردم در رفاه هستند رخ داده است. در ایستگاههای قطار اوکراین و مرزهای این کشور جنگ زده، این مردمان نواحی آفریقای شمالی و خاورمیانه نیستند که تجمع کرداند، آنها شبیه هر خانواده اروپایی دیگر هستند که امکان داشت همسایه شما باشند”.
اینها نقل قولهای خبرنگاران اروپایی است که میگویند: “در کمال احترام اینجا عراق و افغانستان نیست، اینجا یک شهر نسبتا اروپایی است.”
این دسته از خبرنگاران ادعا میکنند که کلمات را “با احتیاط!” انتخاب کرده‌اند. اما با تمام احتیاطی که بکار برده اند بوی تعفن نژادپرستی از لابلای کلماتشان حس میشود، انگار جنگ، ویرانی و بی خانمانی فقط شایسته خاورمیانه و آفریقا است و اگر سفید پوست چشم آبی بدلیل جنگ از کشورش فرار کند یک فاجعه و رویداد غم انگیزی خواهد بود.
این دیدگاه نژادپرستانه فقط در مدیای غرب مطرح نیست بلکه حاکمان قدرت هم بر این عقیده هستند که پناهندگان اروپایی چشم آبی بهتر از پناهندگان خاورمیانه و آفریقا هستند.
صدر اعظم اتریش کارل نهمر اظهار داشته که پناهجویان اوکراینی با پناهجویان معمولی فرق دارند و آنها از نظر ادغام در اتریش مشکلی ندارند و سریع اجازه کار میگیرند.
سوال اینجاست که این انسانها چه فرقی با یکدیگر دارند؟ آیا این عین نژادپرستی و نازیسسم قرن بیست و یکمی نیست؟ چه فرقی میان پناهنده اوکراینی با پناهندگانی که خود را از هواپیما آویزان کردند تا از جهنم داعشی افغانستان فرار کنند هست؟ چه فرقی بین این پناهندگان با پناهندگانی که از جنگ فرار کردند و کودکان آنها در جنگلهای نزدیک همین کشورها آواره میباشند تا شاید راهی برای ورود به یک کشور امن پیدا کنند؟ پناهندگانی که سالهای سال در کمپهای پناهندگی در کشورهایی مانند اتریش از بلاتکلیفی با بیماریهای روحی و روانی دست و پنجه نرم میکنند.
متاسفانه این رفتار تبعیض آمیز به اینجا ختم نمیشود، حتی در داخل کشور جنگ زده اوکراین نیز شاهد آپارتاید نژادی توسط حکومتی هستیم که با سواستفاده از هجوم نظامی روسیه ژست آزادیخواهی و شکل و شمایل ناجی مردم را بخود گرفته و رنگین پوستان را از قطارهایی که بسمت غرب در حرکت هستند پیاده میکنند و مانع از فرار آنها از مناطق جنگی در اوکراین میشوند. در مرزهای این کشور به کشورهای امن با کار کشیدن از رنگین پوستان تنها به شرط تمیز کردن محوطه مرزی به آنها اجازه خروج را میدهند.
این اعمال یاد آور نژاد پرستی دوران جنگ جهانی دوم است، که انسانها را برمبنای رنگ چشم و مو پوست و حتی مکانی که در آن زندگی میکردند مرزبندی میکردند، تا مرز انسانهای برتر و پست تر را ترسیم کنند.