مندرج در ژورنال شماره ۹۰۴ (لینک به فایل پی دی اف نشریه ژورنال برای پیاده کردن روی تلفن همراه)
محمدجواد ظریف در مقالهای در نشریه آمریکایی Foreign Affairs تحت عنوان “ایران مسیر رسیدن به صلح را چگونه میبیند” از آمادگی دولت پزشکیان برای مذاکره با آمریکا سخن میگوید. او در این نوشته از دولت پزشکیان تصویری واقعبین، صلحطلب و خواهان رفع تنشهای منطقهای از طریق دیپلماسی و گفتگو و مذاکره با دولت دونالد ترامپ و دولتهای غربی و منطقهای به دست میدهد. تصویری که ۱۸۰ درجه با سیاستهای استراتژیک رژیم علیه “شیطان بزرگ” و “رژیم اشغالگر قدس” و حمایت همهجانبه از نیروهای تروریستی که حکومت آنها را “محور مقاومت” مینامد، در تناقض است. قبلاً پزشکیان و لاریجانی، فرستاده ویژه خامنهای به لبنان و سوریه، نیز برای مذاکره حکومت اسلامی با دولت دونالد ترامپ اعلام آمادگی کرده بودند. اما نوشته ظریف نهتنها از مذاکره با آمریکا بلکه از کنارگذاشتن “پارادایم کهنه” بهوسیله دولت پزشکیان و دیپلماسی و گفتگوی سازنده با غرب صحبت میکند. این پارادایم کهنه چیزی بهجز پارادایم غربستیزی اسلامی نیست.
بازنده اصلی تحولات خاورمیانه در یک سال اخیر جمهوری اسلامی بوده است. حماس و حزبالله ضربات سهمگینی خورده و کارایی خود را ازدستدادهاند، موشکپرانیهای جمهوری اسلامی بیثمری خود را عیان کرده است، و پایگاه دولتی “محور مقاومت” یعنی دولت سوریه نیز در سراشیب سقوط است. ازاینرو جمهوری اسلامی اهرمی برای اعمالنفوذ در منطقه و حتی معامله و امتیازگیری در سر میز مذاکره ندارد. استراتژی مرگ بر آمریکا و انهدام اسرائیل که سنگ بنای استراتژی جمهوری اسلامی، اهرم اعمالنفوذش در منطقه، محمل و توجیه کشتار مردم سوریه و عراق و یمن، و ابزار سرکوب مردم در خود ایران بود به آخر خط رسیده است و مهرههایی نظیر ظریف و پزشکیان و لاریجانی به جلو رانده شدهاند تا مگر این درماندگی و بنبست را به نحوی علاج کنند. اما این دیپلماسی از سر ضعف و ناچاری نیز راه به جایی نخواهد بود. نقطهضعف اساسی رژیم نه در سیاست خارجی و منطقهای بلکه در جامعه ایران و در مقابله با مردمی است که از جمهوری اسلامی متنفرند و عزم جزم کردهاند آن را به زیر بکشند. دوران “پارادایم کهنه” همراه با رژیم ورشکسته پرچمدار آن میرود تا جای خود را به پارادایم زن زندگی آزادی بسپارد. این یک پیششرط تعیینکننده برای استقرار صلح و آرامش در منطقه نیز هست.