روزنه rowzane خبری – تحلیلی
چهار سال از فاجعه کشتار٤٤ کارگر معدن « یورت »گذشت.
روز ١٣ اردیبهشت سالگرد فاجعه انفجار معدن یورت در استان گلستان بود. در جریان این فاجعه که در سال ٩٦ روی داد، ٤٤ کارگر معدن کشته و بیش از ٧٠ نفر مصدوم شدند. کارگران هشدار داده بودند اما کارفرما در پناه وزارت کار و ارگان های سرکوب حکومت، کارگران معترض را اخراج و یا تهدید به اخراج کرده بود و نیروی انتظامی با باتوم پاسخ کارگران را داده بود.
بعد از وقوع انفجار کارگران گفتند که دلیل افزایش مرگ کارگران بعد از انفجار، نبود کپسول اکسیژن، یکطرفه بودن معدن و عدم امکان فرار، فقدان دستگاه تهویه در معدن، بوده است. این موضوع را بعدها حکومت هم رسما تائید کرد از جمله علی ربیعی، وزیر کار حکومت اعتراف کرده بود که: “بازرسان کار نیم ساعت قبل از حادثه از محل معدن بازدید کرده بودند” و “وزارت صنعت وضعیت معدن یورت را ایمن ارزیابی کرده بود”.
اما پس از چهار سال عملا کارفرما را تبرئه کردند و تلاش کردند با دادن وعده هایی از قبیل پرداخت دیه موضوع را مشمول مرور زمان بکنند. حکومت و کارفرما تا امروز هر از چند گاهی مبلغی را به عنوان عای الحساب به خانواده های جانباختگان معدن پرداخته و وعده داده اند که موضوع بیمه بیکاری و اشتغال و بیمه های درمانی شان را حل خواهند کرد. اما همین وعده های ناچیز را هم عملی نکردند.
فاجعه یورت به اعتراف خود حکومتیان، کیفرخواستی محکم علیه کل حکومت اسلامی، قوانینش، قوای قضائیه و مقننه و مجریه اش، ولایت فقیهش و کل تار و پود این حکومت است.
خانواده های جانباختگان این معدن میگویند: مطالبات ما پابرجاست. وعده دادند و کاری نکردند. خبرگزاری حکومتی مهر نوشت: مقصران حادثه به سزای عمل خود نرسیده‌اند و هرچند مبالغی به عنوان دیه و حقوق و مستمری در نظر گرفته شده اما طبق گفته خانواده‌ها رقم منظور شده، بسیار ناچیز است. ایمنی معدن، حق تشکل و اعتراض و دهها خواست دیگر کارگران نیز بی جواب مانده است.
پرداخت خسارت کامل به بازماندگان، برقراری بیمه بیکاری، پرداخت حق معلولیت و دادن امکانات به دهها کارگر مصدوم، پرداخت حق بازنشستگی به بازماندگان، در کناربیمه های درمانی، و محاکمه و مجازات کارفرما و افشا و مجازات آنها که دستور باتوم زدن به کارگران دادند، از مهمترین خواستهای خانواده های کارگران است.
جمهوری اسلامی و مقامات اداره کار استان را باید برای نقد کردن مطالبات کارگران و خانواده های جانباخته و معلول تحت فشار قرار داد. حمایت مردم منطقه از این خواست ها و همراهی و همبستگی شان با خانواده ها و کارگران معدن فاکتور مهمی در شنیده شدن صدای اعتراض کارگران و خانواده های جانباختگان معدن یورت است.
محمد شکوهی
١٤ اردبهشت ١٤٠٠، ٤ می ٢٠٢١
تازه ترین خبر در این مورد
