کارکنان رسمی نفت: اگر به وعده ها عمل نشود با خانواده خواهیم آمد- شهلا دانشفر

جنبش کارگری مدام در تلاطم است و امروز این صنعت نفت است که به کانون داغ اعتراضات تبدیل شده است. در دور جدید اعتراضات از بیستم مردادماه ، بیش از پانزده هزار کارگر بخش عملیاتی رسمی نفت وارد اعتراض شدند و تا بیست و چهارم مرداد این کارگران در دهها شرکت بهره برداری و پالایشگاهی در مناطقی چون پارس جنوبی، کرمانشاه، عسلویه، گاز گچساران، سنندج، فلات قاره، کنگان، بیجار، ایلام در اعتراض شرکت داشتند.

کارکنان رسمی نفت اولتیماتوم دادند که اگر تا بیست و ششم مرداد به خواستهایشان پاسخ داده نشود در اشکالی گسترده تر با خانواده هایشان به میدان خواهند آمد. متعاقب این اولتیماتوم این کارگران جهت پیگیری خواستهایشان از طریق شورای هماهنگی و همبستگی، درگروههای مبارزاتی خود در مدیای اجتماعی نظر سنجی ای انجام داده و در مورد روز اعتراض سراسری خود و شرکت خانواده ها برای پنجم شهریورماه در سه منطقه عسلویه، اهواز و تهران فراخوان دادند. بدنبال این فراخوان مسئولین نفت و دست اندرکاران حکومتی به دست و پا افتادند و روز سوم شهریور جلسه ای تشکیل دادند و و عقب نشینی هایی را اعلام کردند و قول و وعده هایی که دادند.شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان نفت با توجه به این وعده ها تجمع کارگران را به ۲۸ شهریور موکول کرد و اولتیماتوم داد که اگر این وعده اجرایی نشود و اگر به خواستهایشان پاسخ داده نشود همراه با خانواده هایشان پرشور تر از همیشه برای احقاق حقوقشان به میدان خواهند آمد.

طبعا یک شگرد جمهوری اسلامی اینست که با وعده و وعید دادن کارگران را سر بدوانند و در صفوف اعتراضشان تفرقه ایجاد کند. اولتیماتوم کارکنان رسمی نفت به ادامه اعتراض همراه با خانواده ها پاسخ محکمی به چنین تشبثاتی است. بعلاوه یک راه موثر خنثی کردن تفرقه افکنی ها اتکاءبه تصمیم گیری جمعی در مجمع عمومی از طریق همین نظر سنجی ها و حضور فعال همه کارگران در گروه های کارگران در مدیای اجتماعی است. حضور فعال ودخالتگری آنهاست که میتواند به شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان جسم و جان دهد و قدرت و توان آنرا بالا برد. باید وسیعا عضو این گروه ها شد و دخالتگر بود.

نظرسنجی از کارگران، شکل عملی مجمع عمومی
کارکنان نفت به اسم شورای هماهنگی و همبستگی دارند رو به جامعه سخن میگویند. نظرسنجی این شورا از کارکنان رسمی در گروهای مبارزاتی در مدیای اجتماعی، یک شکل عملی از ایجاد مجمع عمومی آنهم در سطح سراسری است و با این کار این کارگران توانستند قدمی در ایجاد شورای سراسری شان بردارند. به عبارت روشنتر شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان رسمی نفت از طریق نظرسنجی ها و با اتکاء به رای چندین هزار کارگر شرکت کننده در آنها، توانست به ظرفی برای اتحاد سراسری و مبارزاتی کارکنان رسمی نفت بر سر خواستها و ادامه اعتراضات کارگران تبدیل شود. این یک تجربه مهم برای متکی کردن مبارزات به تصمیم گیری جمعی، متکی کردن مبارزات به تصمیم گیری در مجمع عمومی از طریق نظر سنجی ها در گروههای مبارزاتی و حرکت بسوی ایجاد شوراها در سطح سراسری است. در ماههای گذشته شاهد این بودیم که کارگران پیمانی نفت با تشکیل “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” گام مهمی در این جهت برداشتند و این شورا نقش موثری در پیشروی مبارزات این کارگران ایفا کرده و همچنان در هماهنگی و پیشروی مبارزات این کارگران نقش بارزی دارد. بعلاوه معلمان با ایجاد شورای هماهنگی تشکلهای صنفی خود در این راستا حرکت کرده و تجربیات آموزنده ای دارند. اکنون کارکنان رسمی نفت نیز به این سمت حرکت میکنند و این جنبش را تقویت کرده و گسترش خواهند داد. ین تجربیات را باید و میتوان در همه جا تکثیر کرد.
کارکنان رسمی نفت د رعین حال با محوریت خواست افزایش حقوقها و در اعتراض به مالیاتهای سنگنیی که بنا بر طرح موسوم به جراحی اقتصادی دولت بر دستمزدهای سایر سطوح بصورت پلکانی تعلق میگیرد، به صدای اعتراض جامعه تبدیل شده و تاثیر مستقیمی بر بالا بردن توقع جامعه از زندگی و معیشت و داشتن یک زندگی شایسته انسان داشته اند.

کارکنان رسمی نفت در اعتراضاتشان همچنین بر مطالباتی چون ارتقای وضع خدمات بهداشت و درمان نفت و برخورداری همه کارگران شاغل در نفت از درمان رایگان با کیفیت، ارتقای خدمات رفاهی کارگران نفت از جمله بهبود وضع غذا و غذاخوری ها، و ایمنی محیط های کار، بر پایان دادن به امنیتی کردن محیط های کاری و وضعیت پادگانی مراکز نفتی تاکید کرده اند. اجرای کامل ماده ده قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت و محاسبه پرداخت پی بک آن از زمان تصویب این قانون، ارتقای پایه سمت های سازمانی آنها، تجدید نظر در افزایشات عمومی آنان متناسب با رشد تورم، پایان دادن به استخدامها و انتصابات فامیل و پارتی بازیها و تبعیض در پرداختها، بازگرداندن مالیات های سنگین اخذ شده که طی سالها از حقوق کارگران کسر شده، پایان دادن به اختلاسها و شفافیت دادن به عملکرد صندوق بازنشستگی از دیگر مطالبات اعلام شده این کارگران است و در راستای اجرایی شدن آنها تا همین جا توانسته اند عقب نشینی هایی را به حکومتیان تحمیل کنند و در سطح گفتمان هم که شده وعده هایی برای اجرای آنها که میتواند بهبودی در وضع مزدی کارگران ایجاد کند داده شده است.

جدا از کارکنان رسمی نفت در بخش های دیگر مراکز نفتی اعتراض و مبارزه گسترده است. اعتراض به شرایط جهنمی کار در گرمای سوزان تابستانی با خواست تعطیل کار با پرداخت حقوق و کاهش ساعات کار و اختصاص امکانات سرمایشی در محیط های کار، اعتراض علیه تعویق پرداخت دستمزده با تاکید بر افزایش دستمزدها و دائمی شدن قراردادها از جمله موضوعات اعتراضات کارگران با قراردادهای موقت در بخش مختلف نفتی بوده است. کوتاه شدن دست پیمانکاران و لغو قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی خواستهای سراسری همه کارگران در مراکز نفتی است و کارکنان رسمی نفت نیز در بیانیه هایشان بر این دو خواست به عنوان معضل سراسری همه کارگران رسمی و پیمانی در نفت تاکید کرده اند.

پیشروی های تا کنونی کارکنان رسمی نفت هم به لحاظ مطالباتی که جلو آورده اند، و هم به لحاظ سازمانیابی اعتراضی نقطه عطفی در مبارزات کارگران نفت در سطح سراسری است و بر فضای اعتراض کل نفت تاثیر گذار است. این پیشروی ها در عین حال دستاوردی برای کل جنبش کارگری است و توازن قوا را میتواند به نفع اعتراضات بخش های مختلف کارگری بهبود دهد. از خواستها و مبارزات کارکنان رسمی نفت باید وسیع حمایت کرد و از تجربیات مبارزات این کارگران در دیگر بخشها استفاده کرد.*