کارگران در هفته ای که گذشت

انترناسیونال 779

دو کانون مهم پیشروی جنبش کارگری

گروه ملی فولاد اهواز و نیشکر هفت تپه دو کانون مهم پیشروی جنبش کارگری است. اعتراضات این کارگران با قدرت اتحاد آنان نزدیک به دو هفته است که در جریان است و  قدرتمند به جلو میرود و پیام مهم آنان به جنبش کارگری و کل جامعه ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و مردمی است. کارگران در نیشکر هفت تپه شورای خود را تشکیل داده و نمایندگان خود را در تمامی بخش های این مجتمع انتخاب کرده اند. کارگران نیشکر هفت تپه  با قدرت شورای منتخب خود، و حضور فعالشان در میدان، مبارزاتشان را قدرتمند به جلو میبرند. قدرت اعتراضات این کارگران را در ایستادگی قاطع شان در برابر تهدیدات و توطئه گری های صاحبان شرکت و مقامات حکومتی میشود به روشنی دید.

رژیم اسلامی با دست بردن به ابزار سرکوب و تهدید و دستگیری سعی میکند اعتراضات این کارگران را عقب بزند، اما کارگران محکم ایستاده اند. در گروه ملی فولاد اهواز کارگران با شعارهایی چون “نه تهدید، نه زندان، دیگر فایده ندارد”، “می‌ایستیم، می‌میریم ، حق‌مونو می‌گیریم”، و “مرگ بر ستمگر”، و با مارش قدرتمند هر روزه  خود در خیابان پاسخ این تهدیدات را  میدهند. در نیشکر هفت تپه نیز در پاسخ به تهدید نمایندگانشان به دستگیری از سوی اطلاعات رژیم،  کارگران اولتیماتوم دادند که اگر این تهدیدات ادامه یابد، اعتراضشان را به شهر شوش خواهند کشید. همچنین در حالیکه در هنگام شیفت عصر پنجم شهریور ماه اسماعیل بخشی و برخی دیگر از نمایندگان آنها احضار و تهدید به بازداشت شده بودند،  کارگران تمامی بخش های این مجتمع کارگری متحد و یکپارچه در روز ششم شهریور دست از کار کشیدند و مثل روزهای قبل در مقابل دفتر مدیریت تجمع کردند، و وقتی اسماعیل بخشی در روز پنجم شهریور به اداره اطلاعات مراجعه کرد، تمام تاکیدش بر روی تحقق خواستهای کارگران بود. تا اینکه نهایتا مقرر شد بعد از ظهر روز ششم شهریور جلسه ای با حضور نماینده های کارگران در فرمانداری شوش برگزار گردد و طی توافقاتی که انجام میگیرد بخشنامه ای مبنی بر دادن یک فرصت زمانی به کارفرما جهت تحقق خواستهای کارگران تنظیم و جهت امضا  به همه مسئولین استانی به استانداری خوزستان ارسال گردد. این جلسه برگزار شد. ولی تمام هدف فرماندار و مقامات مسئول  این بود که با وعده و وعید  نمایندگان کارگران را وارد به قبول پایان اعتصاب کنند و خبری هم از تعهدات کارفرما نبود.  اما نمایندگان کارگران اعلام کردند که بدون رضایت کارگران زیر بار پذیرش اینگونه  وعده ها که بارها بطور شفاهی از سوی عالیرتبه ترین مقامات شهری و استانی داده شده است، نمی روند و  جلسه بدون توافق پایان گرفت. بدنبال این ماجرا ها اعتصاب متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه در روزهای هفتم  شهریور وارد داوزدهمین روز خود شد. در این روز عدنان عزی فرماندار ناگزیر شد که در جمع کارگران حاضر شود و طی سخنانی وعده  وعید هایش را از سر گرفت که با هو کردن و خشم کارگران روبرو شد. او از این سخن گفت که وضع اقتصادی کشور وخیم است و کارگران باید با دولت همکاری کنند و به اعتصاب خود پایان دهند. اما کارگران متحدانه با تاکید بر عقد قرار داد یک ساله، پرداخت یکجای همه معوقات و حفظ یکپارچگی شرکت نیشکر هفت تپه و با فریاد اعتصاب ادامه دارد به او اجازه ندادند که به سخنانش ادامه دهد. ایستادگی قاطع کارگران در برابر وعده و وعیدهای پوچ فرماندار و پایان دادن به سخنان او با شعار اعتصاب ادامه دارد، صحنه دیگری از مبارزات قدرتمند کارگران نیشکر هفت تپه بود. حرف کارگران هفت تپه اینست که کارگران مسبب خرابی اقتصاد نیستند که قربانی آن شوند. اسماعیل بخشی نماینده کارگران در سخنرانی ای خطاب به کارگران در این مورد چنین میگوید:” شرایط امروز به دلیل عملکرد طبقه سرمایه دار بوده است. بنابراین دلیلی وجود ندارد تا طبقه کارگر را تحت فشار قرار دهند.”. اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه در روز هشتم شهریور نیز ادامه داشت و کارگران با توجه به بد عهدی های پایان ناپذیر کارفرما و مسئولین شوش در طول دو سال و نیم گذشته، اعلام کرده اند حاضر به پذیرش هیچ وعده و وعیدی نیستند و تا زمان تحقق خواستهای شان دست از اعتصاب نخواهند کشید.

خواستهای کارگران هفت تپه قبلا توسط نمایندگانشان در دوازده مورد اعلام شده است. از جمله خواستهایی چون  تبدیل قراردادهای موقت و پیمانی به دائم، پرداخت کامل طلبهای کارگران و به روز رسانی دستمزدها، پرداخت مرتب بیمه درمانی و سابقه پرسنل، از سرگیری کشت و امنیت شغلی کارگران، توقف فروش زمین های شرکت و شفاف سازی در مورد اختلاس های پشت پرده  و بالاخره  خروج شرکتهای نوظهور، شرکت باغ جاوید پارس، شرکت دریای نور در راس آنها قرار دارد.

کارگران گروه ملی نیز خواستار پرداخت فوری ٥ ماه حقوق معوقه خود و امنیت شغلی شان هستند و در برابر بیکارسازیها ایستاده اند.

ایجاد شورای مستقل کارگران در هفت تپه  و جلو آوردن گفتمان ایجاد شورای مستقل کارگری به عنوان راهی برای اعمال اراده مستقم و نظارت کارگری، ایستادگی قدرتمند این کارگران در برابر سرکوبگری های حکومت و مارش اعتراض هر روزه کارگران گروه ملی فولاد اهواز در خیابانهای شهر همه و همه نشانه های بارزی از انعکاس فضای اعتراضی امروز در جنبش کارگری و کل جامعه است. اعتراضات و خواستهای کارگران گروه ملی فولاد اهواز و کارگران نیشکر هفت تپه را باید با تمام قوا حمایت کرد. احضار و تهدید کارگران در جریان اعتراضات این کارگران باید با اعتراض وسیع پاسخ گیرد و محکوم شود و صدای اعتراض کارگران گروه ملی و نیشکر هفت تپه در سطح جامعه و جهانی باشیم.

فراخوان معلمان به اعتصاب سراسری

معلمان با فراخوان به اعتصاب سراسری برای روز  ١٣ مهر، روز جهانی معلم، به استقبال شروع سال تحصیلی جدید میروند. در فراخوان آنها از خواست افزایش دو برابری سطح حقوقها و  رسیدن آن به رقم بالای خط فقر سخن گفته شده است. معلمان در اعتراضات قبلی خود با شعارهایی چون خط فقر ٥ میلیون، حقوق ما یک میلیون، یک اختلاس کم بشه، مشکل ما حل میشه، حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی، اگر که ما نبودیم تو اون بالا نبودی، بارها و بارها کل بساط فقر، تبعیض، اختلاف فاحش طبقاتی در سطح جامعه و سرکوبگرهای سرمایه داری وحشی حاکم را به چالش کشیده اند. معلمان همچنین در مبارزاتشان  نقش ارزنده ای در جلو آوردن خواستهای سراسری ای چون درمان رایگان، تحصیل رایگان و لغو خصوصی سازی مدارس در جنبش کارگری و سطح جامعه داشته اند. بعلاوه یک عرصه مهم مبارزه معلمان اعتراض علیه امنیتی کردن مبارزات بوده است که یک خواست مشخص آنان لغو تمامی احکام امنیتی صادره برای کارگران، معلمان و تمامی فعالین اجتماعی، آزادی فوری معلمان زندانی همچون محمد حبیبی، اسماعیل عبدی و محمود بهشتی و در همین راستا پایان دادن به احضارها و دستگیری ها بوده است. و این یک کارزار مشترک کارگران و معلمان بوده است که با این گفتمان که این سرمایه داران هستند که امنیت جامعه را به خطر می اندازند و نه کارگر و معلمان که خواستهای برحق و انسانی خود را طلب میکنند، اعتراض به دستگاه قضایی حکومت را که مستقیما در خدمت سرمایه داری حاکم  قرار دارد را به گفتمانی اجتماعی تبدیل کرده اند.

معلمان بعلاوه الگوی اعتصابات سراسری و ممکن بودن آن، و نیز  متحد شدن از طریق گروههای هزاران نفره مدیای اجتماعی و سازمانیابی سراسری از این طریق را دربرابر کل جامعه قرار داده اند. به این اعتبار و با چنین موقعیتی از مبارزه، فراخوان معلمان به اعتصاب سراسری برای سیزدهم مهرماه آنهم در شرایطی که برپایی اعتصابات سراسری هر روز بیشتر به گفتمان جامعه تبدیل میشود، یک اتفاق سیاسی مهم است. از خواستها و مبارزات معلمان وسیعا حمایت کنیم.