روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نزدیک به یکسال از اعتراضات شکوهمند نیشکر هفت تپه میگذرد و اکنون بار دیگر این کارگران به میدان آمده اند. دور جدید اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه بدنبال اخراج بیست نفر از کارگران این شرکت و برای پیگیری خواستهایشان آغاز شد. از جمله در پنجمین روز اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه یکی از کارگران از اینکه به هیچکدام از خواستهای خود نرسیده اند و اکنون بیست همکارشان بازداشت شده اند، سخن گفت و با تاکید بر پایان دادن به بساط دزدسالاری تحت عنوان خصوصی سازی و توقف فوری آن اعلام کرد که خواست اول و آخر آنان آزادی بدون قید و شرط اسماعیل بخشی است و جمعیت با کف زدن و شعاردهی او را همراهی کرد.
بدین ترتیب اکنون کارگران نیشکر هفت تپه علیرغم همه سرکوبگریهای حکومت اسلامی و احضارها و تهدیدها و دادگاهی کردن ها و تعیین مجازاتهای سنگین برای اسماعیل بخشی و دیگر بازداشت شدگان هفت تپه دوباره وارد اعتصاب شده و شعار ما همه بخشی هستیم را سر میدهند. و این چنین است که کارگران نیشکر هفت تپه پاسخ سرکوبگری های حکومت اسلامی را میدهند.
واقعیت اینست که حکومت اسلامی در این دوره با تشدید سرکوبهایش خواست بگوید که میزند و مبارزات مردم را عقب میراند. اما جامعه با کارزارهای مبارزاتی اش و با اعتراضاتی چون هفت تپه و هپکو پاسخ این سرکوبگریها را داده و ایستاده است. این فضا قبل تر از اینها نیز در عکس العمل اعتراضی در برابر برپا شدن بیدادگاههای رژیم اسلامی علیه فعالین اجتماعی و دادگاههای کردن بخشی و بازداشت شدگان هفت تپه و تعیین مجازات های سنگین علیه آنان به روشنی خود را نشان داد. بطوریکه بر سر این موضوع و صدور احکام سنگین زندان برای فعالین اجتماعی دیگر نزاعهایشان بالا گرفت و رئیسی جلاد آمد و گفت که احکام باید بازبینی شود و منصفانه!! نبوده است. بعد هم در پاسخ به او معلمان بیانه دادند و اعلام کردند که باید تمامی احکام صادر شده در دادگاهی علنی بازبینی شوند و بر آزادی بدون قید و شرط معلمان زندانی و تمامی زندانیان سیاسی تاکید کردند.
بعلاوه اینکه بازنشستگان هم در همین مدت تجمعات اعتراضی مختلفی برپا کردند و شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد را سر دادند و در اعتراضات اخیر خود خواست مهم حق تشکل، حق تجمع، حق اعتصاب و حق رسانه را بعنوان حقوق مسلم خود اعلام کرده و خواستار آزادی بدون قیدو شرط و بدون وثیقه هممه معلمان دربند، کارگران زندانی و زندانیان سیاسی شدند. و اکنون نیز معلمان در تدارک اعتراضات سراسری خود به مناسبت روز جهانی معلم که در سیزده اکتبر است هستند. این اعتراضات با محوریت خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان و خواستهای دیگری چون افزایش حقوقها به بالای خط فقر هفت میلیونی، درمان رایگان، تسهیلات لازم برای تامین مسکن، خاتمه دادن به دزدی ها و چپاول ها و نیز خاتمه دادن به امنیتی کردن مبارزات و سرکوبگری ها به پا خواهد شد.
این اتفاقات در کنار اعتراضات بخش های مختلف جامعه، در کنار واکنش اعتراضی گسترده به جانباختن “دختر آبی” این سمبل اعتراض علیه آپارتاید جنسی حکومت اسلامی که صدایش جهانی شد رخ دادند. اینها همه زنجیره اتفاقاتی است که بیش از هر چیز فضای سیاسی و پرتلاطم جامعه را به نمایش میگذارد و با چنین تعرضی و چنین ابعادی از همبستگی و اتحاد است که جامعه در برابر سرکوبگری های حکومت دارد به جلو می آید و از خواستهایش کوتاه نمی آید و این جنبش سرنگونی مردم است که دیگر از خواستهای صرفا روز کارگر و مطالبات روز مردم فراتر رفته است. این جنبشی است که میگوید سرمایه داری نمیخواهد و دارد در باره از بین رفتن فاصله عظیم طبقاتی در جامعه سخن میگوید. این جنبشی است که دارد از جارو شدن بساط آپارتاید جنسی حاکم و جامعه ای آزاد و برابرسخن میگوید. و این جنبشی است که در مقابل بساط مافیایی و رانت خواری حاکم ایستاده و با شعارهایی چون دزدان آزادند، کارگران زندانند و اعلام اینکه دستگاه قضایی تماما در خدمت حاکمیت سرمایه است، مقابل سرکوبگری ها ایستاده و دارد کل بساط توحش سرمایه داری حاکم را به چالش میکشد.
بازتاب این اوضاع را به روشنی در اظهارات خود حکومتیان میتوان دید. از جمله در همین روزهای اخیر حزب سازندگی شان طی بیانیه ای از اینکه سرکوبها جواب نمیدهد و کمونیستها همه جا را گرفته اند، فریادش بلند شد و هشدارشان به حکومتیان این بود که باید متحد کنار هم بایستند.
در این تصویر مکان ویژه کارگران در جلوی صحنه سیاسی جامعه را به روشنی میتوان دید. دور جدید اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه را باید در متن چنین اوضاعی قرار داد تا بتوان تبیین روشنی از مکان و جایگاه آن بدست داد.
جدالی سخت در نیشکر هفت تپه
جمهوری اسلامی و مزدورانش در هراس از سر بلند کردن دوباره اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و گسترش دامنه آن در همین هفته ترفند های مختلفی بکار بردند تا این سنگر مهم کارگری را قبضه کنند. از جمله تبلیغات بسیاری بر سر رفتن رئیسی جلاد به این کارخانه برای “رسیدگی” به دزدی های پشت پرده و وضعیت بحرانی در آنجا به راه انداخته اند تا بلکه با این کار و چشم انتظار نگاه داشتن کارگران در صفوف اعتراض آنها تفرقه بیندازند و اوضاع را تحت کنترل بگیرند. در همین رابطه در ششمین روز اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه عده ای مرتجع در راهپیمایی وسط کارخانه بنری با عکس جنایتکاران منفور و ضد کارگری ای نظیر خامنه ای و قاسم سلیمانی و رئیسی جلاد در جلوی صف اعتراض کارگران بدست گرفتند تا چهره این سنگر مهم کارگری را مخدوش و در عین حال فضا را امنیتی کنند. اما کارگران نیشکر هفت تپه در برابر این ترفند ها ایستادند و در روز بعدش ضمن ادامه اعتصاب و تاکید برخواستهایشان صف تجمع خود را جدا کردند و گفتند که سخنرانی حکومتی به اسم کارگر و رنگ حکومتی زدن به اعتراضاتشان را نمی پذیرند و قرار و مدار ادامه اعتراضاتشان را گذاشتند. بدین ترتیب وقتی مقامات کارخانه و دارو دسته های مختلف حکومتی با ادامه اعتراضات کارگران مواجه شدند، دوباره به ابزار سرکوبشان دست بردند. از جمله در این روز چهل نفر از کارگران به دادسرای شوش احضار شدند و لیست اخراج صدو پنجاه نفر دیگر از کارگران انتشار یافت. اما باز هم کارگران کوتاه نیامدند و اعتصاب آنان در این روز نیز ادامه یافت و در حرکت اعتراضی روز هشتم یکی از کارگران در تجمعی که برپا شده بود سخنرانی کرد و در سخنانش بر روی خواستهای فوری کارگران از جمله لغو خصوصی سازی ها، بازگشت به کار فوری همکاران اخراجی، لغو احکام صادره برای اسماعیل بخشی، محمد خنیفر و دیگر حامیان نیشکر هفت تپه تاکید کرد. این سخنان با کف زدن و شعار اتحاد، اتحاد کارگران مورد تایید قرار گرفت. یک نمونه دیگر از ایستادگی کارگران فشاریست که بر صدای و سیمای جمهوری اسلامی وارد کردند تا جاییکه در روز ششم اعتراض این کارگران, خبرنگاران آن ناگزیر به جمع کارگران رفتند و با کارگران به گفتگو نشستند. در این گفتگو ها کارگران صریح و عریان از اعتراضاتشان و بساط دزدسالاری حاکم در کارخانه سخن گفتند و اعلام کردند که اگر صدا و سیما اعتراض آنها را رسانه ای نکند و مورد سانسور قرار دهد خودشان فیلمهای این گفتگو ها را انتشار خواهند داد.
این چنین است که هم اکنون جدالی سخت در نیشکرهفت تپه در جریان است و کارگران محکم ایستاده اند.
این شرایط بیش از هر وقت بر همبستگی مبارزاتی سراسری تاکید دارد و این همبستگیها و گسترش آن میتواند بستری برای تدارک اعتصابات و تجمعات سراسری کارگری و بخش های مختلف جامعه باشد.
این شرایط در عین حال بیش از هر وقت بر آلترناتیو اداره شورایی در تمام مراکز کارگری و در سطح جامعه بعنوان راهی برای مقابله با تعرض هر روزه حاکمیت دزد و چپاولگر به زندگی و معیشت خود و وارد عمل مستقیم شدن خود کارگران تاکید میگذارد.
خلاصه کلام اینکه آنچه امروز در نیشکر هفت تپه شاهدیم، بیش از هر چیز نشانگر اینست که هفته تپه یک سنگر مهم جنبش کارگری است و دستاوردهایش را باید ارج گذاشت. نیشکر هفت تپه شایسته وسیعترین حمایت هاست.***
کارگر کمونیست شماره 592
