روزنه rowzane خبری – تحلیلی
عصر روز جمعه ٢٩ ژانوایه ٢٠٢١ کنفرانسی با حضور مریم نمازی، رعنا احمد، لیلیت ، شاهاد، فریده آرمان، جنی ونهامر، شمله سرابی و مینا احدی برگزار شد و سخنرانان هر کدام تجارب و نظرات خود را در مورد حجاب اجباری و اسلامی و راههای مقابله با تعرض جنبش اسلامی در کشورهای اسلام زده علیه زنان را اعلام کرده و بویژه در مورد گرایشات پست مدرنیست و مالتی کالچرالیست که مشغول بی ضرر جلوه دادن حجاب و همراهی با اسلامیها هستند، صحبت کردند. سخنرانان سپس به سوالات پاسخ دادند.
در اینجا لینک این برنامه که اساسا به زبان انگلیسی بود و دو سخنرانی به زبان فارسی و آلمانی داشت که آنها هم به انگلیسی ترجمه شده بودند، را برای شما بازپخش میکنیم.
حجاب ، میکشد و نابود میکند، ضرورت تشکیل تریبونال بین المللی علیه حجاب!
متن سخنرانی مینا احدی
با تشکر از شما که در این برنامه حضور داشتید و سخنرانی های خوب شما را شنیدیم. من امروز میخواهم یک امید و آرزوی خودم را در اینجا مطرح کنم. پانزده سال قبل وقتی علیه احکام سنگسار در ایران و در سودان و پاکستان و افغانستان و .. فعالیت میکردم، آرزو کردم که یک تریبونال بین المللی درست کنیم و در مقابل مردم دنیا در شهر لاهه ، با دعوت از زنانی که قربانی زن ستیزی اسلامی هستند و وکلای برجسته و قضات شناخته شده یک دادگاه سمبلیک سازمان دهیم و به دنیا نشان دهیم که باید در مقابل این وحشی های ضد زن بایستد. بدلایل مختلف این آرزو عملی نشد.
اما اکنون معتقدم، که حجاب و این چادر سیاه و این پارچه که جلوی نفس کشیدن، زندگی کردن و فعالیتهای زنان را میگیرد، دیگر نه به عنوان یک مدل لباس و یا یک حق زنان، بلکه با اسم واقعی خودش نامیده شود، زندان زنان، زندان متحرک زنان و اکنون معتقدم ما زنان از کشورهای مختلف اسلام زده به اندازه کافی حرف زده و فعالیت کرده و میتینگ و اعتراض سازمان داده ایم و در مقابل ما هم اسلامیها و زنان رنگارنگ وابسته به جریانات اسلامی و پست مدرنیستها و مالتی کالترالیستها در حال دوندگی هستند که حجاب را در اروپا و امریکا نیز بر سر زنان و کودکان تحمیل کنند و سیاستهای مبتنی بر آپارتاید جنسیتی خود را با فرهنگ غربی آشتی داده و با کمک دولتهای غربی و فمینیستهای رنگارنگ و سازمانها و احزاب پست مدرنیست این برنامه ها را پیش تر ببرند.
٤٢ سال قبل در خیابانهای تهران ، وقتی هزاران زن علیه فرمان حجاب اسلامی خمینی در ایران به خیابان رفتند و فریاد زدند حقوق زنان نه شرقی نه غربی، جهانی است. خواهران ما از فرانسه، آلمان، ایتالیا و مصر و امریکا یک هیئت چند نفره آمده بودند و میخواستند ببینند که در ایران چه خبر است و بویژه نگران ما زنان بودند. آلیس شوارتزر، کیت میلت و سیمون دوبوار و بسیاری نگران ما بودند.
چهار دهه است که دنیا با این حجاب و چادر و برقع روبرو شده و متاسفانه می بینیم که دنیای مدرن و متمدن و حتی بسیاری از سازمانهای فمینیست و مدافعین حقوق زن، در مقابل این تکه پارچه ساکت هستند و یا در مواردی مدافع حجاب و مدافع جنبشی هستند که با تحمیل حجاب به زنان حمله میکند و سپس با قوانین اسلامی انسانیت وحرمت زنان را نشانه میگیرد.
حجاب نه یک تکه پارچه و مدل لباس و حق زن، حجاب پارچه ای سیاه است که روی ما روی زیباییهای زنان، روی احساسات و عواطف آنها و روی موجودیت و انسایت زنان کشیده میشود. حجاب پارچه آپارتاید جنسیتی است. حجاب نمونه بارز جنایت علیه نیمه ای از جامعه است.حجاب میکشد و نابود میکند.، بدنبال تحمیل حجاب به زنان قتل ناموسی و دستگیری و اعدام زنان و تجاوز به آنها را در کشورهای اسلام زده داریم و من فکر میکنم ما با مبارزات خودمان در ایران و عربستان سعودی و در پاکستان و در همه جا به دنیا نشان دادیم که با مبارزه علیه حجاب از انسانیت خودمان و همه حقوق خودمان دفاع میکنیم. من میگویم سیاست دفاعی در مقابل جریانات وقیح و پرروی اسلامی کافی است.
دفاع کافی است. من پیشنهاد میکنم که حجاب را نمونه بارز جنایت علیه بشریت دیده و اعلام کنیم میلیونها زن زیر بار حجاب اسلامی و اجباری جان میدهند، زندگیشان نابود میشود و به آنها گفته میشود که انسان برابر با دیگران نیستند، میتوان آنها را به زندان حجاب انداخت، میتوان جلوی شادی و آزادی و نفس کشیدن آنها را گرفت و این با یک مجموعه جنایت و بی حقوقی عمیق و تعرض روحی و جسمی به زنان همراه است. و اگر پرونده جنایات اینها علیه زنان را جمع کنیم برای یک تریبونال بزرگ کافی است.
من پیشنهاد تشکیل تریبونال بین المللی شکایت از حجاب و شکایت از زن ستیزی اسلامی را دارم. تنها با تعرض است که میتوانیم این جنبش وقیح و هفت خط اسلامی را به عقب نشینی های بیشتر وادار کنیم. با حضور زنان از کشورهای اسلام زده و اعلام جرم آنها و با داشتن وکلای زن از سراسر جهان و قضات برجسته و با جمع کردن پول از همه مخالفین حجاب که روز به روز بیشتر شده اند. باید تریبونال سمبلیک سازمان داد و به دنیا نشان داد که حجاب عملا یعنی چه. حجاب نمونه بارز تعرض به زنان است و باید از طرف همه مردم مترقی دنیا، مورد تعرض قرار بگیرد!
مینا احدی
ترجمه سخنان فریده آرمان در کنفرانس بر علیه روز حجاب
هیچ حجابی داوطلبانه نیست!
اگر در کشورهای اسلام زده اسید و پونز و تحقیر و توهین و تهدید هر روزه ای در کار نبود، امروز اقلیت کوچکی از زنان حجاب داشتند. اگر سرکوب و سیستم قضایی و قوانینی که به جامعه تحمیل میشود نبود، امروز کمتر زنی حجاب داشت. اگر حکومت و قوانین ضد زن که زن را برده مرد به حساب می اورد نبود ، زنان بسیار کمتری حجاب داشتند.
زنانی که از نظام های اسلامی به کشورهای غربی سفر میکنند نیز بخاطر ترس از دستگیری موقع بازگشت به کشوری که از آنجا آمده اند و یا فشار برخی مردان بعضا حجاب به سر دارند. دنیا باید اینرا بداند که پشت هر حجابی تاریخی از سرکوب و شکنجه و اسید و شلاق و تحقیر و اخراج و سرکوب سیستماتیک نهفته است.
وقتی به دختر بچه ها از کودکی می گویند که دخترانی که موی سرشان را دیگران ببینند به جهنم می روند و در آنجا آنها را از موهایشان آویزان می کنند، این دختر بچه انتخاب دیگری در مقابل خود نمی ببیند. قانون و حکومت های این کشورها حجاب دختربچه ها را هم اجباری کرده اند و ماشین تبلیغاتی شان را برای ترساندن دختر بچه ها هم بکار میبرند. حتی اگر کسی مدعی شود برخی از زنان آزادانه حجاب را انتخاب کرده اند، برای کودکان مطلقا همین انتخاب قلابی هم در کار نبوده است..
طرفداران نسبیت فرهنگی در غرب این عوامل را نمیخواهند ببینند و بیشرمانه حجاب را فرهنگ خود زنان این کشورها میدانند و موقعیت زن در کشورهای اسلام زده را توجیه میکنند.
تعجب آور است که زنانی هم در غرب پیدا میشوند که از «روز حجاب» حمایت میکنند و به اصطلاح از آزادی پوشش دفاع میکنند و احترام به حجاب را به عنوان احترام به زنان مسلمان قلمداد می کنند. اینها هم چشمشان را به روی جنبش اسلام سیاسی و جمهوری اسلامی و داعش و طالبان، و واقعیت دردناک حجاب در این کشورها بسته اند و عملا در کنار همین حکومت های زن ستیز قرار گرفته اند.
اما در همه کشورهای اسلام زده جنبش وسیع و قدرتمندی علیه بیحقوقی زنان و علیه حجاب تحمیلی جریان دارد. ما فعالین حقوق زنان برای تقویت این جنبش روز ۲۷ دسامبر را به عنوان روز جهانی علیه حجاب اجباری و حجاب کودکان و برقع اعلام کرده ایم. روز ۲۷ دسامبر ۲۰۱۷ ویدا موحد در تهران بالای سکویی رفت و حجاب خود را از سر برداشت و به چوبی بست. این حرکت او سر اغاز یک دور جدید در اعتراض به حجاب بود.
ما از همه فعالین حقوق زن و از همه مردم آزاده در سراسر جهان انتظار داریم که همبستگی عمیق خود را با اعتراضات هر روزه و جنبشهای اجتماعی وسیعی که زنان در ایران و افغانستان و عربستان و و عراق و دیگر کشورهای اسلام زده علیه تحمیل حجاب جریان دارد اعلام کنند، حجاب اجباری را محکوم کنند، خواهان ممنوعیت حجاب کودکان شوند و از جمله هر ساله در روز ۲۷ دسامبر دست به اقدامی بزنند.
انترناسیونال 906
.
