روزنه rowzane خبری – تحلیلی
حدود دو ماه است که بیش از بیست هزار کارگر نیشکر هفت تپه و خانواده‌های شان در ایران،برای تحقق خواست‌هایی چون: لغوخصوصی‌سازی،استخدام دوبارۀ کارگران اخراج شده، پرداخت حقوق معوقۀ چندین ماه و تمدید حق برخورداری از بیمه‌های درمانی و خدماتی، دست به اعتصاب زده اند. از سال 1394 کهاین شرکت به بخش خصوصی سپرده شده است، کارگران برای از بین بردن شرایط ناانسانی‌که مالکان این شرکت، بر آن‌ها تحمیل کرده اند،در حدود۱۲۳بار دست به اعتصابزده‌اند.دولت جمهوری اسلامی، نه تنها که به خواست‌ها و مطالبات برحق این‌کارگران، رسیدگی نکرده است بل در هر اعتصاب و اعتراضِ کارگران،دست به دسیسه برده و هر از گاهیبرای فشار هرچه بیش‌تر برکارگران، فعالان و سخن‌گویانِاین جنبش را راهی زندان کرده است. به بهانه‌های مختلف با ایجاد رعب و وحشت، برای تفرقه و پراکندگی کارگران آن‌ها را تا سرحد مرگ شکنجه نموده است.
تداوم اعتصاب این کارگران، حمایت مردم و کارگران بخش‌های دیگر از آن‌ها و اعتصاب کارگران نفت در استان فارس و خوزستان،در روز های اخیر، کل سیستم بورژوازی ایران را به چالش کشیده است.
جمهوری اسلامیبیش از چهل سال است که برای طبقات تُهی‌دست، به ویژه طبقۀ کارگر، به جز اعدام، سنگسار، شکنجه، زندان،شلاق و انواع جنایت‌های دیگر، چیزینداشته است. مردم ایران یک بار دیگر باید با صف واحد، به دفاع از اعتصاب ها و اعتراض‌های کارگران، به پا خیزند و هرچه زودتر بساط این رژیم انسان ستیز را به زیر بکشند. طبقات فرودست در ایران، نباید هیچ توهمی نسبت به وعده‌های بورژوازی و رژیم اسلامی سرمایه‌داشته، باشند. ممکن است در نتیجه‌ی فشارِ اعتصاب و اکسیون‌های مردمی، این ماشین انسان کُشی، تن به برآورده سازی بخشی از خواست‌ها ومطالبات کارگران رابدهد؛ اما مطمئناً به مجرد نیروگیری مجدد، مانند چهل سال حیات جنایت بارش، بار دیگر بدترین و ناانسانی‌ترین شرایط را برکارگران و طبقات پایینی جامعه،تحمیل خواهد کرد.
کارگران در افغانستان خود را شریک اعتراض‌ها و اعتصاب‌های کارگران نیشکر هفت تپه و سایر هم‌طبقه‌یی هایشان در سراسر ایران دانسته و با قوت تمام از این اعتراض‌ها، اعتصاب‌هاو مطالبات،حمایت می‌کند. قلب کارگران در افغانستان،برای پیروزی مردم ایران علیه رژیم سرکوب‌گر”جمهوری اسلامی” و بر آورده شدن خواست‌ها و مطالبات طبقۀ کارگرآن کشور، می‌تپد.
همین‌گونه جنبش اجتماعی طبقۀ کارگرافغانستان، درکمپینی علیه اعدام، فعال بوده و اعدام را قتل عمد و برنامه‌ریزی شدۀ دولتی می‌داند. بورژوازی و حکومت اسلامی سرمایه در ایران،برای ایجاد وحشت بین مردم و به تمکین واداشتن آن‌ها،هراز گاهی دست به اعدام جوانان و فعالان جنبش‌های اجتماعی از جمله فعالان کارگری می‌زند، تا باحربۀ رعب و ترس،از اعتراضات با شکوه‌ترو میلیونی کارگران و مردم آزادی‌خواه برضد خود،جلوگیری کرده باشد. سرمایه‌داری و رژیم “اسلامی سرمایه در ایران” فقط با توسل به جنایت‌هایی مثلِاعدام، سنگسار، زندان، شکنجه و شلاق برگرده مردم سوار است. هر روز بیش‌تر از پیش، این جنایت‌ها را در حق مردم روا می‌دارد. بشریت آزادی‌خواه و متمدن در سراسر جهان، باید در پهلوی مردم ایران علیۀ این نظام جنایت‌پیشه، قرار بگیرد.کارگران افغانستان،در صف انسان‌های مترقی و “جنبش نان، کار و آزادی” در ایران، مخالف تمامی مجازات قرون وسطایی از جمله اعدام است.این دولت جنایت پیشۀاسلامی که خود مسبب برهم زدن روال عادی زند گی اجتماعی مردم شده است بار دیگر تحت عنوان به اصطلاح اعادۀ نظم دست به ارتکاب جنایات تازه یی می ز ند که نباید برایش اجازه داد . اگر قرار باشد که با توسل به ” قانون ” وبا قتل عمد و وحشی گری های دیگری گویا نظم و ثبات جامعه یی تنظیم گردد، باید آن قانون و سیستم را قهراً به موزه های باستان سپرد. مردم آزادۀ ایران مستحق مدرن ترین قوانین با معیار های انسانی در قرن بیست و یک است نه مطیع و تابع مقررات دوران توحش قرون وسطی.
به پیش برای دفاع و حمایت همه جانبه از اعتصاب‌ها و اعتراض‌های کارگران و مردم آزادی‌خواه ایران، علیه بورژوازی و حاکمیت خون‌خوارِ”رژیم اسلامی سرمایه”!