یکی همه زیبایی و دیگری همه زشتی

مدت طولانی است که از دختر رنگی پنگی، سپیده قلیان خبری نبود تا امروز خبری منتشر شد که دختر شجاع طبقه کارگر ایران را بار دیگر می خواهند محاکمه کنند. شاکی زنی سیاه پوش؛ کلاغ شوم آمنه سادات ذبیح پور ، یکی از ابزارهای اصلی شکنجه گران جمهوری اسلامی.
یکی شجاع؛ که در مقابل تمامی دستگاه جهنمی شکنجه جمهوری اسلامی تمام قد ایستاده. دیگری اما ذلیل و ترسو که در پناه برادران ایمانی جلادش میکروفون را مقابل قربانیان شکنجه می گیرد و تمام قد از رژیم خبیث جمهوری اسلامی دفاع می کند.
یکی سرشار از شور و شادی و هیجان و در پی یک دنیای بهتر برای همه. دیگری سرشار از نفرت و بغض و کینه به همه کسانی که میخواهند شاد باشند برای کسب رضایت جلادان و کسب قربت الهی.
یکی ایستاده در کنار شریف ترین انسانها که در تلاشند زنجیر استثمار را از هم بگسلند. دیگری ایستاده در کنار خبیث ترین موجودات که فقط هیبتی از انسان دارند و به ضرب داغ و درفش می خواهند مانع از هم گسیختگی زنجیر استثمار شوند.
یکی در پی زیباترین آرزوها است و به قول شاعر ” به خاطر شبنمي بر برگ” و بر لبش زیباترین سرودها را زمزمه میکند. دیگری در پی شنیع ترین صحنه ها و شنیدن ضجه های انسانهایی که زیر آواری از درد شاید در هم بشکنند.
یکی متعلق به سپیده صبح که نوید روزی روشن را میدهد و دیگر متعلق به اعماق سیاه شب هول که در تاریکی زخم زدن بر تن و روان انسانها لذت می برد.
سپیده جزء زیبا از وجود ما مردم. آمنه مهره ای حقیر در دستگاهی دون پرور.
درود ما بر سپیده قلیان، دختر رنگی پنگی. و برای آمنه سادات ذبیح پور حتی لازم نیست ننگ بخواهیم. او سمبل نفرت از زندگی است.