روزنه rowzane خبری – تحلیلی
انترناسیونال 932
سوراخ موش‌های جمهوری اسلامی
جمهوری اسلامی در حال محدود کردن و یا بهتر است بگویم در حال برنامه ریزی برای قطع اینترنت است و به خیال خود دارد با اعتراضات، و سازماندهی اعتراضات مقابله می‌کند. اینگونه “راه حل‌ها” در واقع حکم سوراخ موش‌هایی را برای این رژیم دارند که سران جمهوری اسلامی فکر می‌کنند تونل هستند که می‌توانند وارد شده و از آنجا فرار کنند. آیا اینها واقعا فکر می‌کنند می‌توانند جامعه ایران را، که تشنه و گرسنه است، با قطع اینترنت ساکت کنند؟! جداً فکر می‌کنند می‌توانند اینترنت را قطع کنند و جامعه ایران و دنیا را از هم بی خبر نگه دارند؟! سالیان سال تلاش کردند کودکانمان را مذهبی کنند، اما موفق نشدند. سالیان سال تلاش کردند که زنان بی حجابی نکنند، اما موفق نشدند. سالیان سال تلاش کردند که مردم ریخت و لباسشان را مسخره نکنند و به تمسخر شان نگیرند، اما موفق نشدند. سالیان سال تلاش کردند که مردم از ماهواره استفاده نکنند، اما موفق نشدند. سالیان سال تلاش کردند مردم را با آموزش‌های خردجالی سرگرم کنند، اما موفق نشدند. سالیان سال تلاش کردند مردم اعتراض نکنند، اما همین مردم امروز پا گذاشته اند روی گردن نحس حکومتشان که نفسش را برای همیشه ببرند.
هر کدام از این ورجه وورجه کردن‌های این رژیم مردم را برای سرنگونی آن مصمم تر می کند.
حساب خود را از جمهوری اسلامی جدا کنید
جمهوری اسلامی دارد برای قطع اینترنت مردم نقشه می‌کشد و واضح است که این کار را باید از طریق کارگران شرکتهای خدمات اینترنتی انجام بدهد. دارد نقشه می‌کشد که با اعتراضات توده ای و میلیونی به مقابله برخیزد و واضح است که باید اسلحه هایش را دست درجه داران جزء و سربازان، فرزندان همین مردمی که به پا خاسته اند، برای شلیک به معترضین بدهد.
جمهوری اسلامی رفتنی است، به حکم اعتراضات ۸۸، ۹۶، ۹۸ و همین روزها (در خوزستان و همبستگی با آن در شهرها و مراکز مختلف) رفتنی است. به حکم اعتراض کارگران نیشکر هفت تپه، فولاد اهواز، هپکو، کارگران پیمانی پروژه ای نفت و پتروشیمی‌ها رفتنی است. جمهوری اسلامی رفتنی است برای اینکه جامعه ای هشتاد – نود میلیونی را به تباهی کامل کشانده. به حکم صدها هزار خون ریخته شده در این ۴۲ سال حاکمیت ننگینش رفتنی است. رفتنی است برای اینکه مردم حکم رفتنش را داده اند. سئوال اینجاست که در این بحبوحه و در این جنگ و جدال برای بقاء شمائی که قرار است اینترنت مردم را قطع کنید، شمائی که قرار است به سینه معترضین شلیک کنید، کدام طرف تاریخ می‌خواهید بایستید؟! از شما می‌خواهیم که به صف ما، به صف طولانی معترضین به این حکومت مرگ و تباهی بپیوندید.
۱ اوت ۲۰۲۱
………………
زندانیان سیاسی، شاهدان زنده جنایات جمهوری اسلامی
ناصر اصغری
یکی نوشته است: “زندانی سیاسی بودن خصوصا در دهه شصت نباید تبدیل به تبلیغ و نون دونی برای عده‌ای بشود ….”
من خوشبختانه هیچوقت زندان نرفته‌ام. یکی دو روز اینجا و آنجا در بازداشتگاهی بودن و یا “مهمان” اداره مهاجرتی و یا پلیس ترکیه بودن را به حساب زندان رفتن نمی‌گذارم. خواندن خاطرات زندانیان سیاسی و بخصوص همین زندانیان سیاسی “دهه شصت”، حقیقتا دل و جرأت می‌خواهد! جمهوری اسلامی اینها را در شدیدترین وضعیت و با قرون وسطائی‌ترین شیوه‌ها شکنجه کرد و بسیاری – اکثریتشان – را برای همیشه درب و داغان کرد. بسیاری از آنها هیچوقت نتوانستند به زندگی عادی در همان آزادی نسبی برگردند و عادت کنند. سال‌های سال در کابوس زندگی کردند و بسیاری‌شان در همان کابوس جان باختند. وقتی که صحیح و سالم “تحویل” می‌گرفتند و جسم له و لورده شده‌شان را به خانواده‌هایشان برمی‌گرداندند. وقتی که جسم داغان و روح پریشان آنها را در تلویزیون به نمایش می‌گذاشتند. آن کدام انسان منصف و شریفی است که اینگونه با این انسان‌هایی که جوانی و آزادی‌شان را صرف مبارزه برای یک زندگی و یک جامعه بهتر کرده‌اند، حرف می‌زند! کسی که، هر کسی، اگر نتواند این فاکت‌های پیش پا افتاده را درک کند و به این انسان‌های شریف فخر بفروشد که امروز دارد کار بهتری می‌کند! در خیال خود هر کار مهمی هم بکند، بی‌ارزش است و همه می‌دانند که دروغ می‌گوید. زندانیان سیاسی شاهدان زنده جنایات بیش از چهار دهه چنگ انداختن رژیم قرون وسطائی جمهوری اسلامی بر روح و روان این جامعه هستند.
من برای هر تک زندانی سیاسی، چه سابق و چه در حال حاضر، کلاه از سر بر می‌دارم!
۴ اوت ۲۰۲۱
در حاشیه حضور نمایندگان دول خارجی در مراسم تلحیف یک قاتل
ناصر اصغری
در مراسم تلحیف ابراهیم رئیسی، که به درست همه او را قاتل تر از همه کسانی می دانند که تا به امروز در ایران رئیس جمهور اسلامی شده اند، حضور انریکه مورا، معاون هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا، بیشتر از حضور بقیه نمایندگان دول خارجی مورد اعتراض قرار گرفت. یک دلیلش آن است که بسیای از دیگرانی که شرکت کرده بودند، مثل نمایندگان دولت روسیه، سوریه، عراق، کردستان عراق و امثالهم، جانیانی هستند که در کشورهای خودشان خون مردم را در شیشه کرده اند.
یکسری از به ظاهر اپوزیسیون خیلی رادیکال تعجب کردند که بعضی از احزاب و شخصیتهای اپوزیسیون به حضور انریکه مورا اعتراض کرده اند؛ چرا که از نظر آنها بین رئیسی و انریکه مورا فرقی نیست. از نظر من، اگر آدم کمی فکر کند متوجه می شود که خیر، بین رئیسی و کل دم و دستگاه جمهوری اسلامی، با سران کشورهای اروپائی و بسیاری از کشورهای دیگر هم فرق زیادی هست. آنقدر زیاد هست که من عار دارم حتی مثال هم بزنم!
اما نتیجه ای که از این یادداشت می خواهم بگیرم این است که چرا نباید یک اپوزیسیون معترض به جمهوری اسلامی سعی نکند شرایطی مثل دوره فشار بر آفریقای جنوبی آپارتاید را برای ایزوله کردن جمهوری اسلامی ایجاد کند؟ چرا نباید اعتراض کرد و فشار آورد که کسی جمهوری اسلامی را تحویل نگیرد؟ چرا اعتراض به جمهوری اسلامی باید مورد اعتراض قرار بگیرد؟ چرا باید از اتحادیه اروپا قبول کرد که برود با رئیس قاتلان در آن کشور خوش و بش کند؟
۶ اوت ۲۰۲۱
خنده مردنی نیست!
ناصر اصغری
اسلامیون، که صنعت مذهبشان به تک و تا افتاده است، نظرمحمد “خاشه جوان”، کمدین محبوب جامعه ای را که همین اسلامیون تباه کرده اند، به قتل رساندند. خاشه را در افغانستان به قتل رساندند به این خیال که جامعه را باری دیگری برای به حاشیه راندن خنده و آماده کردن برای شیون و ناله و قتل و کشتار آماده کنند. غافل از اینکه خنده مردنی نیست! خاشه در هر تک خنده بر لبان دخترانی که روزانه هزار بار مرگ بر طالبان و اسلامیون سر می دهند، زنده است. خاشه در هر تک خنده برای رهائی از زندگی زیر سیطره طالبان و همپالگی هایشان در ایران، عراق، سوریه، لیبی، عربستان، فلسطین … زنده است.
۱ اوت ۲۰۲۱
ما چه می‌خواهیم؟
ناصر اصغری
روز ۲۴ ژوئیه فعالین و آکتویست‌ها در بیش از ۵۰ شهر ایالات متحده برای مطالبه بهداشت مقرون به صرفه برای همه، دست به تجمعات اعتراضی زدند. خبر این اعتراض، در میان ده‌ها هزار خبر شاید مهمتر، برای من اهمیت پرداختن و اشاره به آن دارد؛ به این دلیل که در آمریکا، همانند بسیاری از جاهای دیگر، با وجود ثروت عظیمی که حاصل دسترنج خودمان هم است، مردم از عدم توان دسترسی به خدمات بهداشتی در رنج و عذابند و به همین دلیل هم روزانه هزاران تن جانشان را از دست می‌دهند.
پرداختن به اینگونه مطالبات برای من مهم است، برای اینکه من به خودم می‌گویم کمونیست و کمونیسم، از نظر من چیزی فراتر از خدمات و سرویس رایگان و قابل دسترسی و در یک کلام رفاه برای همه، نیست. برای ما کمونیست‌ها، باید روزی فرابرسد و من امیدوارم که آن روز هر چه زودتر برسد، که گفتمان و جنگ و جدال بر سر رفاه برای همه، و خدمات برای همه مرکز ثقل مبارزه و دعواهای روزانه ما باشد.
در بعضی از همان آکسیون‌های روز ۲۴ ژوئیه تعداد فعالین و آکتویست‌ها نسبت به جمعیت آن شهرها خیلی کم بود، اما باید به همان تعداد کم‌شان و هزاران تن دیگر مثل ایشان، که بعضا تک و تنها روزانه در محیط کار و زندگی شان برای رفاه، و زندگی و دنیایی بهتری تلاش می‌کنند، درود فرستاد.
۵ اوت ۲۰۲۱
