اهمیت اعتصاب در ذوب آهن- یاشار سهندی

کارگر کمونیست ۸۰۸

“یگان ویژه و باتوم، دیگر اثر ندارد”؛ شنبه 11 آذر این شعار از سوی کارگران ذوب آهن اصفهان فریاد زده شد. این یعنی انقلاب ادامه دارد. شعاری چنین سیاسی و کوبنده در تجمعی در یک مجتمع بزرگ کارگری که یکی از قطبهای مهم صنعتی ایران است، اتفاقی مهم است. این اعتراض سوای اهمیت اقتصادی ای که دارد، تمامی صنعت ایران را تحت الشعاع خود قرار میدهد و این تاکیدی بر اهمیت سیاسی تجمع اعتراضی و اعتصاب کارگران مجتمع ذوب آهن اصفهان است.

اعتراض کارگران ذوب آهن به اوضاع نامناسب معیشتی و سطح نازل دستمزدهاست. این کارگران اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل، همسان‌سازی حقوق با دیگر شرکت‌های فولادی، افزایش دستمزد و دیگر آیتم‌های مزدی هستند. اعتراض صنفی است و شعار اما مستقیم علیه حاکمیت سرکوبگر؛ چرا که کارگران به درست میدانند با حکومتی سرکوبگر مواجه هستند که در قبال درخواست کوچکترین حق صنفی و معیشتی پاسخی جز باتوم و یگان ویژه ندارد. خبر به سرعت منتشر میشود و حرکت آنچنان وسیع و کوبنده است که سایتهای حکومتی مانند فارس مجبور است خبر را انعکاس دهد. رسانه های فارسی زبان ماهواره ای نیز در سر تیتر خبرهای خود آنرا منعکس میکنند.
شعار اصلی کارگران شرکت ذوب آهن اصفهان “یگان ویژه و باتوم، دیگر اثر ندارد”، تنها نمایانگر یک چیز است که هر تجمعی در ایران هدف مستقیم اش کل حکومت اسلامی سرمایه است. این شعار خطابش از یک سو به حکومت است که علیرغم همه تلاشهایش برای ایجاد رعب و هراس با گسیل ماموران سیاه پوش و افسار گسیخته، ترس دیگر از جامعه رخت بر بسته است. از سوی دیگر خطابش به کل جامعه است که انقلاب فراموش نشده و هر روز در گوشه ای به شکلی بروز پیدا میکند.

بسیاری از تحلیلگران و مفسران و اساتید دانشگاه رفته و نرفته اپوزیسیون راست همین که اعتراضات خیابانی فروکش کرد نوک انتقادشان نه متوجه سرکوبگری حکومت بلکه رو به ” قشر خاکستری” و “اکثریت خاموش” بود. و اینها اسم رمزی برای تحقیر کارگران و زحمتکشان است و به روایت به شدت دروغ آنها گویا این حکومت در همه این سالها با تکیه به جانبداری این اکثریت خاموش “جامعه مدنی” را سرکوب کرده است. و اصلا به روی مبارک خود نمی آورند که همین “جامعه مدنی” سالهای طولانی بر طبل شرکت در انتخابات حکومت می کوبید که بین بد و بدتر، بد را باید انتخاب کرد و خود عملا در سرکوب جامعه نقش داشتند و اکنون طلبکار شده اند که “قشر خاکستری کجا بود وقتی ما کشته دادیم!”
فقط کافی است به اخبار اعتراضات روز یکشنبه 12 آذر توجه کنیم که همان مثلا قشر خاکستری از شمال تا جنوب کشور در اعتراض بودند و سرتیترهای خبری آن عبارتند از: “برگزاری دومین روز از اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران ذوب‌آهن اصفهان علیرغم فشارهای امنیتی، تجمع اعتراضی مجدد کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت‌وگاز آغاجاری در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌های‌شان، تجمعات بازنشستگان صنایع فولاد در اصفهان، زنجان ،اهواز و ساری و بازنشستگان تامین اجتماعی شهرهای شوش، کرمانشاه، اهواز و اراک. و اینها تنها گوشه ای از اعتراضات در یک روز است. درهمه سالهای گذشته که “جامعه مدنی” توجه شان شبیه کنکاشی که همین روزها میکنند و خبر میدهند که جنتی پوشک می بندد و نوع تریاک حضرت آقا چی هست و ساقی ایشان کیست! کارگران در مبارزه فعالانه با حکومت بوده و در جریان اعتراضات در سطح وسیع و سراسری در خیابان بودند و اکنون در بطن انقلاب جاری با شعارهای کوبنده خود به نوعی دارند به حکومت نوید میدهند که روز سرنگونی اش نزدیکتر شده است.

جالب اینجاست که در عین حالی که یکسری از رسانه های فارسی زبان ( ماهواره ای ) خبر اعتصاب کارگران ذوب آهن را فقط منتشر کردند اما در همین حد متوقف شدند. آنها به خوبی واقفند با چه نیروی مواجه هستند. برای همین از اخبار اعتراضات بخشی از جامعه را که “اکثریت خاموش” و “قشر خاکستری” می نامند، به سرعت میگذرند که انشاالله گربه باشد! برای ایشان ثبت نام نکردن جنتی برای مجلس خبرگان و نیز اخبار پشت پرده یک حکومت پلشت و خبیث برای تعیین جانشینی آقا بسیار اهمیت دارد و مانند مسیو پوارو و خانم مارپل آگاتا کریستی تمام سوراخ و سنبه های پشت پرده را جستجو میکنند و برخلاف آنچه ادعا میکنند این کنکاشها نه برای “آگاهی مخاطب” بلکه تلقین این موضوع است که سرنوشت اکثریت خاموش نه به دست خودشان بلکه به اراده تصمیم سازان بستگی دارد و نهایتش اکثریت خاموش تنها یک رای دارد که باید به یکی از پرده نشینان سیاست عطا کند.

اما اعتصاب هماهنگ تمامی بخشها و شیفتهای کارگران ذوب آهن بیانگر نکته مهم دیگری هم هست و آن وجود سازماندهی عالی است که خود نشانه وجود کار متشکل و تشکیلاتی کارگران است، هر چند که حتی مجازی باشد. چیزی که “جامعه مدنی” در حسرت آن بیش از یک قرن است آه و حسرت میکشد. اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان بار دیگر قدرت طبقه کارگر به عنوان اکثریت تعیین کننده را به جامعه بازگو میکند. این اکثریت با کار و تلاشش به جامعه ثروت می بخشد و با مبارزه اش نقش اساسی در تغییر و تحولات جامعه دارد و این اکثریت که سالهاست که شعار اصلی اش معیشت و منزلت است، دارد به کل جامعه نشان میدهد که آزادی و آسایش تنها در قدرت اکثریت جامعه است و نه اقلیت تصمیم سازان بدبختی و نکبت.

مفسری را یافتند تحت عنوان روزنامه نگار و در همان روز شنبه 11 آذر مدعی شد که حکومت جواب به خواسته ها نمیدهد و سعی در “عادی سازی” اعتراضات دارد! این یعنی اعتصاب کارگران ذوب آهن هیچ اهمیتی ندارد. اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان اگر هر لحظه با یورش و دستگیری های گسترده و باتوم و یگان ویژه سرکوب شود، اما چیزی از اهمیت سیاسی و اجتماعی حرکت این کارگران کم نمی کند. اعتصاب کارگران ذوب آهن اصفهان در کنار اعتراضات کارگران شرکت نفت و اعتراضات کارگران فولاد سازی در نقاط مختلف کشور، و نیز در کنار اعتراضات بازنشستگان و پرستاران در شهرهای مختلف و اعتراضات مداوم زنان علیه حجاب اسلامی و هنرمندان، …. و شعار کوبنده آن تاکیدی است که انقلاب زن زندگی آزادی توقف ناپذیر است. این اعتصاب یکی از دقایق بسیار مهم و حیاتی آن است.