سقوط جمهوری اسلامی، پایان ماشین ترور- یادداشت‌های انقلاب (۷) ناصر اصغری

بسیاری، به‌ویژه در بیرون از مرزهای ایران، حتی در دیوانه‌وارترین خواب‌ و خیال‌های خود هم نمی‌توانند تصور کنند که جمهوری اسلامی در طول ۴۶ سال گذشته چه سرمایه‌گذاری عظیمی برای تحقق رؤیاهای مالیخولیایی‌اش انجام داده: رؤیای تبدیل شدن به یک امپراتوری هسته‌ای در خاورمیانه و رؤیای سلطه جهانی اسلام شیعه. اما بهای این رؤیاها چه بود؟

ایران، کشوریست غنی از منابع طبیعی – از نفت و گاز گرفته تا معادن فلزی و غیره. اما برای درک این‌که این ثروت سرشار چگونه و کجا مصرف شده، کافی‌ست به وضعیت امروز کشور نگاه کنیم: فقر گسترده، تورم افسارگسیخته، ماشین عریض و طویل سانسور و سرکوب، ارتشی فرسوده، فساد ساختاری و جامعه‌ای ازهم‌پاشیده. میلیاردها دلار که می‌توانست صرف بهداشت، آموزش، اشتغال و رفاه اجتماعی شود، قربانی پروژه‌ای شد به نام “صدور اسلام” و ساختن “امپراتوری ترور”. جمهوری اسلامی نه‌تنها ایران را عقب نگه داشت، بلکه منطقه را هم به آتش کشید. بودجه‌هایی که می‌توانستند مدارس و بیمارستان بسازند، خرج حوثی‌ها در یمن شدند. پولی که می‌توانست معلمان و کارگران را از فقر نجات دهد، صرف نیروهای حزب‌الله در لبنان و شبه‌نظامیان شیعه در عراق و سر پا ماندن بشار اسد در سوریه شد. جوان ایرانی در فقر دست‌وپا می‌زند و مخاطرات مهاجرت را با جان خود می‌خرد، در حالی‌که نیروی قدس برای حماس موشک و برای جهاد اسلامی تجهیزات تدارک می‌بیند.

اما اگر این رژیم سقوط کند، تنها تهدید برنامه هسته‌ای‌اش نیست که برطرف می‌شود – گرچه همین مسئله به‌تنهایی اهمیت تاریخی دارد. مهم‌تر از آن، شبکه منطقه‌ای ترور که جمهوری اسلامی طی چهار دهه با دقت، بودجه‌های سرسام‌آور، آموزش و هدایت مستقیم بنا کرده، شریان حیاتی‌اش را از دست خواهد داد. حزب‌الله بدون دلارهای جمهوری اسلامی، چیزی بیش از یک باند محلی در جنوب لبنان نخواهد بود. حوثی‌ها، بدون آموزش و پشتیبانی سپاه، به گروهی پراکنده و بی‌اثر بدل خواهند شد. حماس و جهاد اسلامی نیز با قطع منابع مالی و از بین رفتن فرماندهی مرکزی، یا به مصالحه با رقبای منطقه‌ای تن خواهند داد، یا به باندهای محلی و جنایی تبدیل می‌شوند.

فروپاشی جمهوری اسلامی، به‌معنای فروپاشی “دکترین صدور اسلام سیاسی” است. به‌معنای قطع اکسیژن تروریسم اسلامی در خاورمیانه. به‌معنای پایان بخش بزرگی از آن‌چه امروز جهان به‌عنوان تهدید امنیت جهانی می‌شناسد. برای مردم ایران، سقوط این رژیم یعنی بازپس‌گیری کشوری که ثروتش خرج خودش شود. کشوری با اقتصادی سالم، آموزشی آزاد، رسانه‌هایی مستقل و آینده‌ای روشن‌تر از سایه‌ی ترور. و برای منطقه، یعنی برداشته شدن باری سنگین از سینه‌ی مردم لبنان، یمن، سوریه، عراق و حتی فلسطین. این تنها خواست مردم ایران نیست؛ بلکه خواست میلیون‌ها نفر در سراسر منطقه است.

پایان جمهوری اسلامی، پایان یک کابوس است.

۶ ژوئیه ۲۰۲۵