سبد پسا انتخاباتی دولت دوازدهم برای کارگران

ربیعی وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی در ١٧ خرداد در یکی از  سخنرانیهایش در ارتباط با بیکاری، فقر و مساله بازنشستگان میگوید؛  (اما برای هرکسی انتخابات اخیر خوبی هایی داشت و برای وزارتخانه من خوبی های بزرگ تری داشت ، اینکه فقر و اشتغال به سپهر افکار عمومی کشیده شد ). و میگوید؛ بزرگ ترین مباحث انتخابات حوزه هایی بود که قلب ما برای آن ها می تپید . من از منظر خودم زیبایی انتخابات را در گفتمان بیکاری ، فقر و اشتغال تلقی کردم.

در اینجا مکث میکنیم تا رابطه گفتمان فقر و بیکاری در دولت یازدهم و دوازدهم را روشن کنیم.

بیکاری بزرگترین چالش دولت یازدهم بود. همچنانکه برای دولت دوازدهم  بیکاری میلیونی بزرگترین چالش  است.

 

خامنه ای ٥میلیون تحصیلکرده بیکار وارد بازار آزاد کار شوید!

چند روز بعد از نمایش انتخاباتی یکی از دانشجویان دختر به خامنه ای گفت؛ «دانشجویان ایمنی شغلی و دسترسی  به فرصت های شغلی را ندارند، گفت؛ از دولت و سیستم حکومت اسلامی ناامید هستند.» درجواب به صحبهتای این دانشجوی معترض به نا امنی شغلی،  خامنه ای گفت این انتظار اضافی  است که ما برای ٥ میلیون تحصیلکرده فرصت های شغلی ایجاد کنیم، و خطاب به دانشجوی معتزض گفت؛ “بروید بازار آزاد کار پیدا کنید”. چه چیزی واضح تر و عیان تر از این فاکتور میتواند شرایط زندگی و موقعیت شغلی نزدیک به ٨ میلیون تحصیلکرده بیکار را به تصویر بکشد.

فرستادن ٥میلیون تحصیلکرده  به بازار آزاد، یعنی افزایش تعداد دستفروشها، کارگران مرزی و کولبر و افزایش فرار از ایران.

 

ربیعی وعده های پوچ  

محو نابرابری!

ربیعی میگوید؛ «باید نابرابری را درمیان کارگران و بازنشستگان کم کنیم. ای کاش امروز یک نهاد مردمی بیکاران وجود داشت و از آنان در این جمع دعوت می کردیم . ما باید بیکاری را رفع کنیم  و اشتغال را در سایه عقلانیت، اجماع و اخلاق به وجود آوریم»

کم کردن  نابرابری درمیان کارگران و بازنشستگان توسط حکومت اسلامی یک شوخی است. کارگران سالهای متمادی است که برای افزایش دستمزدها و رهایی از زندگی زیر فقر مبارزه میکنند. دستمزدهای ٤برابری زیر خط فقر بزرگترین و برجسته ترین شاخصی است که این نظام با بکارگیری ریاضت اقتصادی بکارگران فقر و نداری و سفره های بی رونق را تحمیل میکند.

طبقه کارگر در ایران تحت حاکمیت حکومت اسلامی متحمل سخت ترین ریاضت اقتصادی است.

استثمار وحشی به معنی حقوق های پایین، عدم دخالت  کارگران و تشکل های مستقل کارگری در تعیین مزد، نا امنی جانی و امنیت پایین کارگران در محیط های کار و تولیدی و بیکاری میلیونی در کنار پرداخت نکردن حقوق و مزایای کارگران، آن شرایطی است که همین الان به کارگران و مزدبگیران جامعه تحمیل میشود.

ربیعی نماینده دولت سرمایه داری اسلامی است. نماینده استثمار و ریاضت اقتصادی است. نماینده نظام و حکومتی است که مخالفت و دشمنی بالایی با تشکل و سازمانیابی کارگران دارد. ربیعی و دولتش بزرگترین کارفرمایی هستند که استثمار وحشی و کارمزدی و نابرابری را بکارگران و مزدبگیران جامعه تحمیل میکنند.

ربیعی”عقلانیت، اجماع و اخلاق” برای به اصطلاح کم کردن نابرابری و بیکاری را مطرح میکند. این گفتمان برآمده از ادبیات الهی و اسلامی اینها است. خمینی جنایتکار در مورد اقتصاد و هدایت کارگران به “عقلانیت” گفت؛ «اقتصاد مال “خر”» است.

گفتمان «عقلانیت و اجماع و اخلاق» برای کارگران به معنی مطیع قرار دادن کارگر در کارخانه و مراکز تولیدی، تبعیت از مصوبات دستمزدهای ٤برابری زیر خط فقر، نداشتن آزادی تشکل و بیان، و ده ها تجربه تلخ و هزینه های سنگینی که کارگران در این حکومت اسلامی متحمل شده اند.

کارگران و جنبش طبقاتی کارگری در ٤دهه گذشته برای هر یک سانتی متر پیشروی علیه قوانین و ارگانهای سرکوب  مبارزه کرده، تجربه های مهمی را کسب کرده، این اندازه از پیشروی و اتکا به اعتراضات مداوم و پیش کشیدن خواستهای رادیکال، برای افزایش دستمزد، ایمنی محیط کار، پرداخت کردن بموقع حقوق و دستمزدها  نتیجه این اعتراضات است.

 

دست آوردهای “علمی” ربیعی

ربیعی میگوید؛ «در آخرین دست آوردهای علمی خود به این نتیجه رسیده ام که اگر بتوانیم آخرین حلقه  رفاه را از سیستم صدقه ای دورکنیم و آن را به سمت توانمند سازی ببریم آخر وزارت رفاه ابتدای وزارت کار می شود ، ابتدای فنی و حرفه ای و اشتغال می شود و در دنیا نیز این تجربه وجود دارد . ما باید خودمان را کوچک و جامعه مان را بزرگ کنیم».

ربیعی با صراحت نمیگوید دولت دوازدهم در ادامه سیاست های  دولت یازدهم قصد فشار و ریاضت اقتصادی بیشتری را در نقشه عمل خود دارد. پیش از نمایش اتنخاباتی دوره دوازدهم روحانی به حذف یارانه ها اشاره کرد. او هم گفت که یارانه ها صدقه است. و گفت باید اشتغال ایجاد کرد.

روحانی و ربیعی میخواهند سناریوی حذف کامل یارانه ها را با وعده های پوچ ایجاد شغل مهندسی کنند.

حذف یارانه ها  برای توده میلیونی مردم باید اقدامی هشدار دهنده باشد. باید علیه این سیاست و حذف یارانه ها ایستاد.

در دوره دولت یازدهم سال 1394 ربیعی گفت؛  هر ٥  دقیقه یک نفر به جمعیت بیکار کشور افزوده می شود (سایت مهر)

از آنزمان تا کنون بر تعداد کارگرانی که شاغل بوده اند، و در اثر تعصیلی کارخانه ها بیکار شده اند، اضافه شده. وعده ایجاد 800 هزار شغل در سال هم عملی نشد. تحصیلکرده ها در صف میلیونی منتظر فرصت های شغلی در اطاق اتنظار نشسته اند. حل معضل بیکاری کماکان چالش اصلی دولت روحانی است.

ارقام اعتراضات کارکران در دو سال گذشته از بیش از هزار مورد  است. دلیل این همه اعتراض، تحصن و تجمع و راه پیمایی اعتراض به تحمیل شرایط نابسامان اقتصادی و معیشتی از طرف دولت و کارفرماها بوده  است.

روند اعتراضات رو بگسترش است. رو در رویی طبقاتی بسمت حاد و قطبی شدن جهت دار شده. طبقه کارگر و مزدبگیران جامعه به صف بندی محکم با قطبنمای روشنی نیاز بیشتری پیدا کرده اند.

یکی از شاخصهای پیشروی جنبش اعتراضی کارگران تشکل و سازمانیابی است

مبارزه با سبدهای پسا انتخاباتی دولت یازدهم در گرو تشکل و سازمانیابی کارگران در تشکلهای کارگری مستقل از دولت است.

٣٠ خرداد ١٣٩٦

٢٠ ژوئن ٢٠١٧