روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
بدنبال قتل بکتاش آبتین این سمبل آزادی و آزادیخواهی بخاطر ابتلا به بیماری مرگبار کرونا در هجدهم دیماه، جنبش برای آزادی زندانیان سیاسی با قدرت بیشتر به میدان آمده و دادخواه است. آبتین در پنجم مهرماه سال ۹۹ با اتهاماتی چون عضویت در کانون نویسندگان ایران و حضور بر مزار پوینده و مختاری، جان‌باختگان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای به شش سال حکم زندان محکوم شده بود و سپس با وجود وضع بد جسمانی اش در اوج شیوع کووید به زندان اوین منتقل گردید و هنگامیکه به بیماری مرگبار کرونا مبتلا گردید، عمدا در رساندن وی به بیمارستان تاخیر شد . بدینگونه این شاعر و نویسنده آزاده به قتل رسید. آنچه بر بکتاش آبتین گذشت نمونه ای دیگر از بیشمار جنایات حکومت اسلامی در زندانهاست. قتل شاهرخ زمانی از فعالین کارگری سرشناس در شهریور ۱۳۹۴ و محمد جراحی یکی دیگر از کارگران زندانی که در ۱۳ مهر ۹۶ بخاطر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت را قبلا شاهد بوده ایم. محمد جراحی ۵ سال در زندان بود و همانجا به بیماری خطرناک سرطان مبتلا شد و مدتها بدون درمان در زندان نگه داشته شد. در جمهوری اسلامی جان زندانی همواره در خطر است. علاوه بر شکنجه و فشار برای درهم شکستن زندانی، آنها را عامدانه از خدمات درمانی لازم و به موقع محروم می کنند تا جانشان را بگیرند. و این داستان قتل خاموش زندانیان در زندانهای جمهوری اسلامی است.
قتل بکتاش آبتین شعله ای به خشم زندانیان در درون زندانها زد و دامنه اش بسرعت زندانهای مختلف را گرفت و بازتابی جهانی پیدا کرد. از جمله در ۲۲ دی تعدادی از زندانیان سیاسی بند هشت در اعتراض به قتل بکتاش آبتین دست به اعتصاب غذا زدند و بنا بر خبر کانون نویسندگان ایران اکنون وضعیت دو تن از اعتصاب‌کنندگان به اسامی پیمان پورداد که به سرطان خون مبتلاست و علی‌اصغر حسنی‌راد نگران کننده است. وخبرها از گسترش دامنه اعتراض به زندانهای دیگر از جمله دو زندان تهران بزرگ و قرچک حکایت میکند. این رویدادها زندانها را به مرکز توجه همه مردم تبدیل کرده و انعکاسی جهانی یافته است.
همزمان در وین بری روزن یکی از گروگانهای سابق آمریکایی که مدتها در ایران در چنگال اوباش حکومتی بود به وین رفت و در برابر محل مذاکرات هسته ای دست به تحصن و اعتصاب غذا زد و خواستار این شد که تمامی شهروندان دو تابعیتی گروگان گرفته شده در ایران باید قبل از هر توافقی با این حکومت آزاد شوند. نزارزکا شهروند لبنانی که اوهم ۴ سال در ایران زندانی بوده است به این حرکت پیوست. بعلاوه چهره هایی چون مینا احدی سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام، جمشید برزگر، روزنامه‌نگار و از اعضای سابق هیات دبیران کانون نویسندگان ایران، و حسن نایب هاشم، پزشک و فعال حقوق بشر و فریبا داوودی مهاجر، فعال سیاسی از جمله دیگر چهره های شناخته شده ای هستند که در اعتراض به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران در مقابل هتل کوبورگ که محل مذاکرات هسته ای احیاء برجام است، دست به اعتراض زده اند.
کانون نویسندگان ایران در بیانیه خبری خود مینویسد: “اعتصاب غذا آخرین روش برای اعتراض به طور کلی و اعتراض زندانیان سیاسی به طور خاص است. توسل به اعتصاب غذا به عنوان حربه‌ی اعتراضی گواه آن است که کارد به استخوان زندانیان رسیده به طوری که فکر می‌کنند تنها راه باقی مانده برایشان این است که جان خود را دستمایه‌ی رساندن صدای اعتراض‌شان به بیرون از زندان کنند. بر ما و هر انسان آزادیخواهی است که صدای اعتراض زندانیان سیاسی را بشنویم و از خواسته‌های آنان که به قتل یکی از پرشورترین مدافعان آزادی بیان گره خورده است، حمایت کنیم و اجازه ندهیم حکومت با سرکوب و بی‌توجهی عامدانه، زندانی سیاسی دیگری را به کام مرگ بفرستد.”
کمپین برای آزادی کارگران زندانی خود را بخشی از جنبش برای آزادی زندانیان سیاسی میداند و همصدا با کانون نویسندگان ایران، تلاش میکند که به سهم خود صدای زندانیان سیاسی در سطح جهان باشد. کمپین برای آزادی کارگران زندانی حمایت قاطع خود را از مبارزات زندانیان سیاسی و خواستهایشان اعلام میکند. اجازه ندهیم که آنچه بر سر بکتاش آبتین این چهره آزادیخواهی آمد تکرار شود.
باید عاملین و دست اندرکاران این جنایت محاکمه شوند. فشار بیاوریم تا هیات هایی از نهادهای انساندوست از زندانهای ایران دیدار کنند، اعضای کانون نویسندگان این هم پرونده ای های بکتاش آبتین باید فورا آزاد شوند. باید تمامی زندانیانی که در خطر ابتلا به کرونا هستند، خصوصا کسانی که وضعیت جسمانی بدی دارند و بیشتر در معرض خطر قرار دارند، فورا آزاد شوند، باید به اذیت و شکنجه و آزار زندانیان خاتمه داده شود. باید به تبعیید زندانیان بعنوان شکلی از تنبیه وآزار زندانی خاتمه داده شود، هرگونه گروگانگیری ای باید متوقف شود و زندانیان دو تابعیتی فورا آزاد شوند و باید به امنیتی کردن مبارزات خاتمه داده شود و تمامی پرونده های امنیتی بسته شود.
با حمایت وسیع و سراسری مان فشار را از روی زندانیان سیاسی کم کنیم تا ناگزیر نباشند برای جهانی کردن صدایشان به اعتصاب غذای خود ادامه دهند و جانشان در خطر قرار گیرد. صدای رسای زندانیان سیاسی در سطح جهان باشیم.
جمهوری اسلامی این حکومت سرکوب و جنایت باید در سطح جهانی به انزوا کشیده شده و از تمام نهادهای بین المللی اخراج شود.
شهلا دانشفر، سخنگوی کمپین برای آزادی کارگران زندانی
۲ بهمن ۱۴۰۰، ۲۲ژانویه ۲۰۲۲
