اخبار و گزارشات هفتگی از وضعیت زنان

۲۵ بهمن ۹۶ / ۱۴ فوریه ۲۰۱۸

تهیه وتنظیم عزیزه لطف الهی

فراخوان پیوستن به خانواده های زندانیان سیاسی

درب زندان اوین روز سه شنبه  بهمن ماه با یک شاخه گل مقابل زندان اوین. آتنا و گلرخ از روز شنبه ۲۱ بهمن دست به اعتصاب غذای خشک زده‌اند. جان آتنا دائمی و گلرخ ایرایی در خطر جدی است!

شب ۲۱ بهمن حال آتنا به وخامت گرایید و فشار خونش بشدت افت کرد. همبندیهایش به سلول او رفتند و از او خواستند به اعتصابش پایان بدهد اما آتنا اعلام کرد که تا رسیدن به خواسته اش اعتصابش را ادامه خواهد داد. آتنا دائمی و گلرخ ایرایی در اعتراض به انتقالشان از زندان اوین به قرچک ورامین از روز شنبه ۱۴ بهمن دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

جمهوری اسلامی بطور سیستماتیک با پاپوش دوزی و پرونده سازی علیه مدافعین حقوق انسانی و مردم عاصی از فقر و گرسنگی و بیعدالتی دست به دستگیری و شکنجه و تهدید زده است. قتلهای خاموش در زندان تحت نام “خودکشی” و اعلام احکام اعدام برای رامین حسین چناهی و هدایت عبدالله پور ادامه همین سیاست برای خاموش کردن اعتراضات مردم است.

مردم شرافتمد و آزادیخواه ، سازمانها و نهادهای مدافع آزادی زندانیان سیاسی.، با تحت فشار گذاشتن مقامات جمهوری اسلامی، مانع از یک خطر جدی شوید! جان آتنا و گلرخ را نجات دهید!

در کنار خانواده آتنا دائمی ،گلرخ ایرایی و سهیل عربی در مقابل زندان اوین تجمع کنید. آتنا، گلرخ و سهیل و سایر زندانیان سیاسی هر چه سریعتر باید آزاد شوند و تحت مراقبت‌های ویژه و اضطرای پزشکی قرار گیرند.

در حالیکه به روز والنتاین ( روز عشاق) نزدیک میشویم زندانیان بیشماری در زندانها از خانواده ها و دوستانشان دور هستند. با یک شاخه گل رز در مقابل زندان اوین به خانواده‌ها بپیوندید.

به فراخوان تجمع خانواده های زندانیان سیاسی، بازداشت شدگان و کشته شدگان اعتراضات اخیر روز سه شنبه در مقابل زندان اوین بپیوندیم!

کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی ۲۲بهمن ۱۳۹۶ ۱۱ فوریه

 نامه مریم اکبری فرد

مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین بعنوان هم بندی سابق و نگران این افراد با نگارش نامه ای خواستار توجه نهادهای مدافع حقوق بشر به وضعیت این دو زندانی شده است.

متن کامل این نامه

سایه سرد و سهمگین سرکوب در سراسر کشور گسترده شده است و آسیاب سنگ خشونت در نهایت سرعت می جرخد و با قساوت تمام هر دانه ایی را که بر گلویش میگذارد خرد می کند.

اما ایران و ایرانی طوق بندگی و عبودیت ظالمان را برداشته تا از نعمت شخصیت و آزادی و تساوی حقوق برخوردار گردد و این است که مرگ بانام برایش لذت بخش تر از ننگ و تمکین در برابر زور است و خود را از نردبان انسانیت بالا می کشد تابه حقایق بیشتری آگاهی یابد.

۹ روز از اعتصاب غذای گلرخ و آتنا عزیز میگذرد و کسی پاسخگو نمی باشد.

اعتصاب غذا واژه ایی آشناست اما شنیدن آن کجا و شاهد درد کشیدن یک انسان که در اعتصاب غذا به سر می برد کجا؟!

زیر فوران درد و هر روز ذره ایی از وجودت آب شدن و تو چاره ای جز ادامه مسیر برایت نباشد و هر روز ناتوان تر از روز قبل ولی مصمم تر در مسیری که پای نهاده ای زیرا که تنها تیری است در تاریکی.

در اعتصاب خشک دیگر بحث سر روز و ساعت نیست، دیگر صحبت از جداشدن ذره ذره وجودت نیست. بلکه اتفاق در لحظه است در ثانیه، از کار افتادن کل سیستم بدن در یک لحظه، نفسها به شماره افتادن؛ تنفس های نفسگیر و هر آن امکان بالا نیامدن نفس بعدی!!!

خشکی دهان، چسبندگی لب و دهان و زبان و… ایست قلبی با هیچ واژه ایی نمیشود لحظه های دردناک اعتصاب غذا را به تصویر کشید جان گلرخ و آتنا در خطر است.

مطلع شدم آقای حاج مرادی در پاسخ مادر آتنا که گفته بود بچه ها میخواهند اعصاب خشک بکنند جواب داده: “برایم مهم نیست”.

البته که برای شما که میراث دار سلف خویش هستید جان آدمی ارزش ندارد، اسلامی که در دهه ۶۰ چوبه های دار، جوخه های اعدام و خون جوانان را نردبان ترقی خویش کردند و اینک در بالاترین مناصب دولتی تکیه زده اند و به هیچ نهادی هم پاسخگو نیستند و هر بلایی که می خواهند بر سر زندانیان می آورند و در نهایت به اسم خودکشی و مصرف مواد مخدر و…. پرونده ها را مختومه اعلام می کنند.

قانون و اخلاق و وجدان و این قبیل واژه ها کمترین اعرابی در این حاکمیت ندارد. به بردگی در آمدن انسانیت و سلب کردن کرامت انسانی ماهیت این حکومت است.

من مریم اکبری زندانی سیاسی، از زندان اوین، از پشت دیوارهای سنگی دست استمداد به سوی مجامع بین المللی و نهادهای حقوق بشری دراز می کنم و از همه کسانی که قلبشان برای انسان و انسانیت می تپد تقاضا دارم فریاد مادر گلرخ و آتنا را بشنویید و چشمان امیدوارمادران به سوی شماهاست.

شماهایی که از نیروی ایمان و عقیده به آزادی نوع بشر بر خوردارید آنها را نا امید نکنید.

حضور شما اثری تعیین کننده خواهد داشت و ارزش نهایی هر زندگی در حضور لحظه های سرشار از احساس وظیفه در آن لحظه هاست.

مریم اکبری منفرد

یگان ویژه دو خبرنگار زن را هنگام بازی فینال در یک اتاق محبوس کرد

حبس زنان خبرنگار توسط ماموران یگان ویژه در تبریز هنگامی اتفاق افتاد که این دو زن خبرنگار برای پوشش خبری این مسابقه رسما اعزام شده بودند. برخوردهای تحقیر آمیز با زنان ایران تمامی ندارد و هر روز به نوعی آنان را مورد اهانت قرار میدهند.

بنا به گزارشات، دو خبرنگار زن روز سه شنبه ۱۷بهمن ۹۶، در جریان مسابقه ورزشی که برای پوشش خبری مسابقات بسکتبال که بین تیم های شهرداری تبریز و مهرام برگزار میشد به این شهر رفته بودند، توسط یگان ویژه در یک اتاق محبوس شدند.

این دومین دیدار فینال لیگ بسکتبال بود که خبرنگاران روزنامه های ورزشی آسمان آبی و گل برای پوشش خبری به این شهر رفته بودند ولی با کمال تعجب هر دو خبرنگار به دست ماموران یگان ویژه مستقر در ورزشگاه از سالن بیرون رانده شدند و سپس آنها را در یک اتاق محبوس میکنند، این دو خبرنگار هر تلاشی برای خروج از اتاق میکنند موفق نمیشوند، خبرنگار روزنامه آسمان آبی گفته است: «هر کاری کردیم، در باز نشد تا بیرون برویم. حتی یک نفر از کارمندان اداره ورزش تبریز نیز آمد و به او گفتیم در را روی ما قفل کرده‌اند؛ اما او کاری نکرد.

فقط از پنجره بالای اتاق به ما چای داد و رفت. ما هم تا آخر بازی در اتاق زندانی بودیم و بعد آمدند در را باز کردند». فیلمی که دو خبرنگار از هنگام محبوس بودن خود گرفتند باعث رسانه ای شدن این خبر شده است.

ایسکرا  ۹۲۳