اعضای «اضافه» بدن برای فروش

آگهی از این قرار است:
فروش دو عدد کلیه O+ یک عدد چشم O- و یک عدد چشم A+
هر چهار نفر سالم هستند و بین ۲۰ تا ۲۶ ساله اند.
می گویند صبر کنید، اوضاع بهتر می شود. کسی می آید که مثل بقیه کلاه بردار، دزد، فاسد و شیاد نیست.
می گویند توکل به خدا کنید، این زندگی نکبتبار را تحمل کنید. اینها امتحان الهی است. اگر اینجا نشد در آن جهان جاودانه می شوید.
می گویند اعتراض نکنید، معترض دشمن امنیت ملی است، هرج و مرج طلب و خس و خاشاک است، در خدمت اجنبی و سرویس های اطلاعاتی خارجی است.
می گویند متشکل نشوید، سازمان ندهید، اعتصاب نکنید. بسوزید و بسازید و اگر خیلی سخت است می توانید و حق دارید خودکشی کنید، معتاد شوید و تن فروش شوید. در حکومت اسلامی حق انتخاب زیاد است.
می گویند اگر در فقر و فلاکت و تنگدستی زندگی می کنید، یک دشمن قهار این شرایط را به شما تحمیل کرده است. خارجی های مقیم ایران. افغانستانی ها کار شما را دزدیده اند. بیرونشان کنید، سرکوبشان کنید و از محل زیست خود آنها را برانید.
از کجا و از چه بگوییم؟ از مردم خوزستان یا سیستان و بلوچستان که در فقر مطلق بسر می برند؟ حتی فقر مطلق نیز در توصیف زندگی این مردم که با مرگ دست و پنجه نرم می کنند کلمه لوکسی است. از حاشیه نشین ها بگوییم که در حلبی آبادها زندگی می کنند یا از گور خواب ها؟ از کارگران هفت تپه و فولاد اهواز و هزاران هزار مرکز کارگری که کارگرانش علیرغم کار طاقت فرسا، ماه ها حقوق دریافت نمی کنند و فرزندان این کارگران بعضا به شیر و غذا دسترسی ندارند؟ از میلیون ها کودک کار و خیابان بگوییم که زندگی شان نشکفته پر پر می شود؟ از حکومت رکوردار اعدام در جهان بگوییم؟ اینها درد و رنج مردمی است که در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان زندگی می کنند.

اگر نیروی کارتان به فروش می رسد اما نمی توانید زندگی کنید، اگرنمی توانید کار پیدا کنید و اگر آقازاده و قاتل زنجیره ای حکومتی نیستید، هنوز راهی هست، امیدی هست. نیمی از اعضای بدنتان را بفروشید تا برای چند سال زنده بمانید. این یک راه حل حکومتی است. در تاریخ صد ساله ایران، حکومت پشت حکومت، دیکتاتور و خونریز و دزد و فاسد پشت سر هم زندگی مردم را تباه کرده و ثروت نجومی به جیب زده اند. این چرخه استبداد و فقر و فلاکت را باید به گور سپرد.
این حکومت، این نظام و این قاتلان بی رحم باید به زیر کشیده شوند. ما شایسته بهترین ها هستیم. با سرنگونی این حکومت و برقراری آزادی و برابری و حکومت شورایی می توانیم در ایران به رفاه و خوشبختی دست یابیم. متحد شویم.