روزنه rowzane خبری – تحلیلی از ٨٤ سفارت خانه در تهران ٤٥ نفر دعوت حکومت اسلامی را پذیرفتند و سیاهی لشکر نمایشی چندش آور شدند. حکومت میخواست با این ترفند بگوید وضع غیر انسانی زندانها در ایران و رفتار خشونت آمیز حکومت با زندانیان که همواره مورد اعتراض مجامع بین المللی، مخالفین حکومت و مدافعین حقوق انسانی قرار داشته است، صحت ندارد.” در ایران زندانیان میخواهند در زندان بمانند اینجا بهتر از بیرون است. ”
یک تف سر بالا برای حکومتی که زیر زمین ها را در بسیاری از شهرها به زندان تبدیل کرده و با اتکا به زندان اساسا بقا و دوام پیدا کرده است.
در مورد حکومتی حرف میزنیم که بنا به گفته خودشان هم اکنون ٢٤٠ هزار نفر را در زندان دارد و خودشان ادعا کرده اند امکانات لازم برای نگهداری این تعداد را ندارند.
اما اینها سطح فاجعه است. در عمق ماجرا ما با یک جهنم به معنای واقعی کلمه روبرو هستیم. مردم کشوری که در خارج از زندان به هیچ انگاشته میشوند و جان و منزلتشان پشیزی ارزش ندارد چگونه می توانند از زندانهایی برخورد باشند که در آنها با زندانیان رفتار انسانی شود؟ زندانهای ایران بقول زندانیان آخرالزمان است. در اینجا قانون جنگل حکمفرما است. خود وزیر بهداشت شان پس از دیدار از زندان قزلحصار در مارس ۲۰۱۵ گفته بود که :”… وضعیت چنان بد است که افراد باید سعی کنند مرتکب جرم نشوند و پایشان به زندان باز نشود ”
کثرت و تراکم زندانیان، نبود امکانات بهداشتی، غذای ناکافی، نبود امکانات رفاهی، نداشتن امکان ملاقات با وابستگان، محرومیت از وکیل و محاکمه عادلانه، عدم تفکیک زندانیان بزرگسال از نوجوانان و اعمال انواع فشارهای روحی و جسمی و شکنحه گوشه ای از تصویر زندانها در ایران و مشکلات زندانیان است. در زندانهای ایران اگر زندانی توسط زندانبان و بازجو مورد تعدی جنسی قرار نگیرد و زیر شکنجه و یا بدلیل نبود خدمات درمانی کشته نشود خطر قتل و تجاوز از سوی باندهای محتلف بویزه برای جوانان دربند یک خطر جدی است که متاسفانه بارها اتفاق افتاده است.
همراهی زندانیان محکوم به اعدام با بقیه و هر از چند گاهی جدا کردن تعدادی برای اجرای حکم شنیع اعدام، فضا را بر زندانی چنان سخت و دردناک میکند که بسیاری به بیماریهای جسمی و روحی مبتلا شده و کسی به دادشان نمیرسد.
من با زندانیان زیادی از زندانیان سراسر کشور تماس داشته ام. بعضا تصاویری که از طریق تلفن به من داده اند، یادآور دوران قرون وسطی و زندانهای دیکتاتورهای قرون وسطی است.
زندان وکیل آباد یک نمونه است. زندانیان محکوم به اعدام در زندان شیراز بمن گفتند که زندانبان با لیستی از اعدامیان روز بعد، در زندان میچرخد و تعدادی از وحشت خود را خیس میکنند تا بفهمند آیا فردا نوبت آنها است.
یک زندانی بمن گفت که امروز به علی گفته اند فردا نوبت اعدام اوست و من گفتم به علی بگو خودش با من حرف بزند و او پاسخ داد علی از آنزمان تا حالا فقط پشت به همه کرده و دیوار را نگاه میکند و لال شده است. این نمایش لحظه ای از زندانهای حکومت داعش در ایران است.
اگر در ایران انقلاب شود و اسلامیها گورشان را گم کنند و اگر دیوار زندانها بتوانند حرف بزنند جهان شاهد دردناکترین داستانها در این زندانها در دوران حکومت اسلامی خواهد بود.
اکنون تعدادی سفیر که تنها به منافع سیاسی و اقتصادی ضد انسانی سرمایه داران فکر می کنند به این نمایش مضحک و چندش آور رژیم لبیک گفته و در آن مشارکت داشته اند. این را باید به یک تف سر بالا برای همه اینها تبدیل کنیم.
سفرای مزبور باید شرم کنند که حکومت اسلامی با آنها در چمن اوین یعنی جایی به گفتگو و صرف شیرینی پرداخته است که صدها نفر اعدام شده اند. آنها بر سر سفره خون نشسته اند. اوین جایی است که در طول حاکمیت جمهوری اسلامی هزازان نفر ار بهترین فرزندان مردم به جرم عقیده و بیان درآن شکنجه و اعدام شده اند. این سفیران باید شرم کنند که با کسانی همراه شده اند که روزانه مدافعین حقوق زن و کودک و کارگر را می گیرند و روانه زندان می کنند تنها به این دلیل که حق شان را خواسته اند؟ این سفیران باید شرم کنند که از صدها زندانی سیاسی که بدون محاکمات عادلانه در اسارت نگه داشته شده اند چیزی نپرسیده اند؟ این سفیران باید شرم کنند که از سلولهای وحشتناک ومخوف بند های ۲۰۹و۲۴۰وبند دو الف چیزی نگفته اند و از بخشی از اوین دیدار و به تعریف و تمجید از آن پرداخته اند که با کمک مالی ثروتمندان زندانی که اتهامات مالی سنگین داشته اند امکان بهتری دارد تا به این حضرات در دوران کوتاه زندانشان سخت نگذرد . تازه دزدان اصلی در حکومت اند و بقیه از بد روزگار و بدلیل باندبازی و اختلافات زندانی شده اند.
یکروز قبل از این دیدار روزنامه ها را به زندانیان تحویل نداده و آنها را از ورود این جمع به زندان اوین بی خبر نگاه داشته اند. بازدید از بخش زندانیان سیاسی انجام نگرفت و طبعا همه چیز برای انجام یک نمایش بمنظور پس زدن اعتراضات بین المللی مهیا شده بود.
در همین یک هفته اخیر زندانیان شجاعی همچون آتنا دائمی و گرخ ایرایی و مریم اکبری منفرد با ارسال نامه سرگشاده بخشی از اجحافات و شرایط وخیم زندانها را توضیح داده اند.این اسناد مهم را باید به زبانهای بین المللی ترجمه و در اختیار عموم قرار داد.
سوال محوری اینست چرا تعدادی به دلیل کمک به کودکان خیابانی، نقد اسلام و یا دفاع از حقوق کارگران و معلمین زندانی هستند؟ سوال اینجاست، چرا هزاران نفر محکوم مواد مخدری در زندانها هستند و چرا صدها نفر زندانی محکوم به اعدام هستند؟ چرا از هر ١٠٠ هزار نفر ایرانی ٣٢٩ نفر زندانی هستند. این چه سیستمی است؟
جمهوری نکبت اسلامی زیر فشار اعتراضات اپوزیسیون سرنگونی طلب و نهادهای مخالف اعدام و مدافعین حقوق انسانی است و بهمین دلیل دست به این تشبثات مسخره میزند. باید این اقدام حکومت را به یک اعتراض بین المللی تبدیل کرد و باید یکبار دیگر حکومت اسلامی را در این زمینه هم به شکست کشاند. ما از همگان دعوت میکنیم به این اعتراض برحق بپیوندند !
مینا احدی / کمیته بین المللی علیه اعدام
۱۴ چولای ۲۰۱۷
