بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی زن زندان اوین به مناسبت سالگرد قیام آبان۹۸

صحرایی بی‌سایه، بی‌پرنده! آسمانی بی‌ستاره و شبی که سماجت و اصرار بر سیاهی خود داشت!

آن‌جایی که هر گیاهی در انتظار سرود قطره خونی خاکستر شده بود.
صحرا آماده‌ی روشن شدن بود، تو طلوع کردی و تاریک ترین شب‌ها را چراغانی کردی. آنجا که سپاهیان مشق قتال کردند تو هم‌چون رنگین کمانی رقصنده و پر فریاد، در برابر فرمان واپسین در برابر سفیر گلوله لبخند گشودی.
از خون تو سبزه‌ها رویید و از هر درد لبخندی؛ چرا که هر قطره خون تو درختی‌ست ریشه‌دار.
غریو تو آرامش دل‌هایمان شد و فریادت حصار کشیده گراگرد شهر را درید و شب از سماجت و اصرار دست کشید.
هلهله‌ی خونت هزاران ستاره شد در آسمان شهر.
بنگر هر شب ستاره‌ای به زمین می‌کشند و باز این آسمان غم‌زده غرق ستاره است.

با گرامی‌داشت یاد هزاران جان‌شیفته‌ای که داغیِ خون سرخشان در آبان ۹۸ زمهریر زمستان ایران را شکست و نوید بهاران داد، با همدردی و همراهی با خانواده‌های شهدای آبان۹۸ برای دادخواهی و محاکمه‌ی عاملان و آمران کشتار جنایتکارانه، عهد می‌بندیم که راهشان را تا طلوع آزادی ادامه داده و جنایات رفته در آبان خونین ۹۸ را نه ببخشیم و نه فراموش کنیم.

آبان ۹۹ جمعی از زنان سیاسی زندان اوین