روزنه rowzane خبری – تحلیلی فاکتها، میزان و آمارهای بیکاری بالاست. از کانالهای رسمی حکومت اسلامی تا اطاق های فکری وزارت کار و مخققان در این رشته به امار بیکاری اشاره شده است. دولت و ارگانهای حکومتی خود به وجود بیش از هفت میلیون جوان تحصیلکرده و فاقد موقیت شغلی اقرار کرده اند. بیکارسازی وسیع و گسترده است و از چند سال قبل شدت و گسترش بیشتری یافته و در ابعاد گسترده و پر دامنه‌ای در جریان است.
دوره کنونی یا دوره بحران کرونا در جوامع بین المللی و در ایران دوره سیاه شکاف طبقاتی، فقر و افزایش بیکاری میلیونی است. رسانه های حکومتی میگویند؛ «به بیش از ۹۵ درصد مردم یارانه ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومانی پرداخت میشود». صف نود و پنچ درصدی دریافت کنندگان چندر غاز یا پول بسیار اندک و ناچیز یارانه علامتی جدی و هشدار دهنده از آمار بیکاری و فقر است. این میزان از ثبت نام کنندگان گیرندگان یارانه ها در دوره کرونا ابعاد فقر و تهیدستی و علامتی جدی از بیکاری است. علامتی جدی از افزایش سرسام آور بیکاری و نداشتن ممر نامناسب است.
سونامی بیکاری جوانان و تحصیلکرده میلیونی و رو به افزایش است. و آنچه روشن است در اوضاع کنونی راه حل ایجاد اشتغال وجود ندارد. روزنه و امیدی برای اشتعال و کاهش تعداد جوانان بیکار وجود ندارد. بیکارسازی وسیع و گسترده با اخراج و تعطیلی مراکز تولیدی، ادامه دارد. ما هر روز شاهد بیکارسازی از محیطهای کار هستیم. کارگران شاغل با سوابق کار چندین ساله بیکار میشوند. مرکز پژوهش‌های مجلس اسلای نوشته است «٢٧ درصد از مشاغل از بین فته است» همه میدانند که آمار اشتغال و آمارهای بیکاری حکومت اسلامی پُر از نتاقض ودرغ و جعل است اما این جعل را معمولا بنفع خود انجام میدهند و نه به زیان خود. بنابرین اگر آمار بیش از بیست میلیون اشتغال را بپذیریم در شرایط کنونی بنا به اعتراف حکومت ۲۷ درصد یعنی حدود چهار میلیون نفر به میزان بیکاری در اثر تعطیلی مراکز تولیدی اضافه شده است.
بیکاری وضعیت خوشایندی نیست. بیکاری فقر را اجتماعی میکند و معیشت و زندگی میلیونها نفر از مردم را در معرض نابودی و خطر قرار میدهد. به هر میزان نرخ بیکاری بالا رفته درآمد تامین زندگی مردم در جامعه پایین میاید و استانداردهای معیشت، رفاه، پزشکی، دارویی، تفریح، ورزش و سرگرمی از بین میرود. نقش بیكاری و تبعات آن را نمی توان در بروز آسیب های اجتماعی جدی در جامعه نادیده گرفت. با طولانی شدن مدت بیکاری (بیکاری ساختاری) در خانواده ها طلاق گسترش می یابد، فحشا گسترش مییابد، بر تعداد کودکان خیابانی افزوده میشود، و کارتن خوابی و بی سرپناهی و اعتیاد و بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی دیگر گسترش مییابد. بیکاری پدیده‌ای است که هر ساعت و هر لحظه تاثیرات اجتماعی خود را نمایان میکند. محرومیت فرزندان خانواده‌های بیکار از تحصیل، محرومیت از رفاه و آسایش، فشار روانی و پایین آمدن آرامش روانی از مصائب مخرب بیکاری است. درصد بالایی از مردم ایران به بیماری های روانی مبتلا هستند. خودکشی بویژه در میان کارگران و جوانان بیشتر شده که خود نیر ناشی از شرایط اقتصادی مردم است که البته بیکاری فاکتور تعیین کننده ای است. در حال حاضر بیش از پنچ میلیون کودک محروم از تحصیل داریم که به دلیل مشکلات ناشی از فقر از تحصیل بازمانده اند. کودکان کار نیز که به حدود ١/٥ میلیون نفر می رسند از عواقب بیکاری و فقر هستند. سوء تغذیه و گسترش بیماری های عفونی ناشی از عدم رعایت بهداشت از محصولات دیگر فقر است. بالا رفتن سن ازدواج جوانان و کاهش آمار ازدواج و بالا بودن آمار طلاق از عوارض دیگر فقر است.
کاهش بیکاری در شرایط کنونی با توجه به فاکتورها و آمار بیکارسازی ها و سونامی بیکاری جوانان و کلا بحران و فلج اقتصادی جمهوری اسلامی، کاری دشوار است. امید و روزنه گسترش اشتغال بسیار ضعیف است. اما در میان کارگران شاغل جنبشی تعرضی و سدهای دفاع از اشتغال هم اکنون در جریان است. هزاران نفر از کارگران علیه بیکارسازی دولت و کارفرماها در اشکال مختلف اعتراضی و از جمله اعتصاب ایستاده اند. راه حل مهم و ماندگار و موفق مبارزه علیه بیکارسازی دفاع از حفظ اشتغال با حقوق های مکفی است. اعتراضات زنده و تعرضی هم اکنون علیه اخراج و بیکارسازی در جریان است. در چند هفته گذشته چندین تجمع و اعتراض جوانان و زنان جویای کار را ما تجربه کرده ایم. کارگران بطور ملموس و روزمره در سه عرصه در مقابل دولت و کارفرماها صف آرایی کرده اند. اول مبارزه برای افزایش دستمزدها، دوم مبارزه علیه حقوقهای پرداخت نشده و سوم اعتصاب و مبارزه برای حفظ اشتغال. این عرصه های مهم مبارزه بشکل برجسته‌ای در جریان است. راه حل طبقاتی – سیاسی کارکران گسترش وسیع، سراسری و هماهنگ کردن این عرصه‌های از اعتراض است. به هر درجه کارگران در این عرصه‌ها شعار و پرچم مطالباتی و خواست شفاف را طرح و بلند کرده اند مورد توجه توده بیشتری از کارگران در بخشهای مختلف در کارخانه و محیط کار قرار گرفته‌اند. اینها عرصه‌های مهمی از اعتراض است و البته خواست بیمه بیکاری راه حل مبارزه علیه بیکاری و گامهایی اعتراضی برای کاهش بیکاری است.
نسان نودینیان
کارگر کمونیست ۶۵۵
