روزنه rowzane خبری – تحلیلی 
دوچرخه سواری زنان یک جنب و جوش گسترده است که از مدتها پیش در ایران شروع شد و کمپین و کارزارهایی هم برای عملی کردن آن جریان دارد. اکنون در عربستان هم بعد از اینکه حق رانندگی زنان عملی شد، تلاش برای حق دوچرخه سواری زنان براه افتاده است. روز ١٠ آوریلیعنی دو روز پیش در شهر جده اولین مسابقه دوچرخه سواری زنان به جریان گذاشته شد و دهها تن از زنان و دختران در آن شرکت کردند. برگزار کننده این مسابقه که خود یک زن است میگوید استقبالی که از این مسابقه شد بحدی بود که ناچار شدم تعداد شرکت کنندگان را دوبار افزایش دهم.
وقتی این نوع خبرها را میشنویم و میخوانیم دو احساس متضاد به انسان دست میدهد. احساس خوشحالی از اینکه دیوار ارتجاع و تحجر و عقب ماندگی اسلامی دارد ترک برمیدارد. خوشحالی از اینکه بنظر میرسد این لجن گندیده سنتهای اسلامی که زن را میخواهد زندان و مخفی کند، دارد ذره ذره از جامعه بشری رخت بر می بندد. هر چقدر و هر ذره ای که این سنتهای گندیده دوران توحش از ایران و عربستان و جاهای دیگر پاک شود جای خوشحال است. اما از طرف دیگر انسان فکر میکند چرا باید در قرن بیست و یکم ما هنوز با این عقب ماندگی ها دست و پنجه نرم کنیم؟ چرا هنوز زنان و مردان باید قربانی سیستم نظری و گندیده ای شوند که با هیچ منطق و علم و پیشرفت بشری جور در نمی آید؟
دلیلش بطور واقعی عقب ماندگی مردم نیست. بلکه پوسیدگی نظام گندیده سرمایه داری است که برخلاف ظاهر پیشرفته اش، از انبان دوران توحش بشر عقب ماندگیها را بیرون میکشد و تلاش میکند آنها را زنده نگه دارد تا بتواند حکومت کند. شیخ پشم الدین هایی که در ایران و عربستان و سومالی و جاهای دیگر دارند حکومت میکنند و قانون میگذارند محصول اذهان عقب مانده مردم نیستند. بلکه محصول غیر انسانی بودن نظام سرمایه داری ضد انسانی اند. خمینی و شیخ سلمان و القاعده و داعش را سیستمی به انسانیت تحمیل کرده است که امثال ترامپ و پوتین و ترزا میرا در آمریکا و روسیه و انگلیس سرکار میکشد.
خلاصی کامل از ناهنجاریهای مذهب و ارتجاع و عقب ماندگی، بدون خلاصی از شر سیستم متکی بر سود و مفتخوری ممکن نیست.
انترناسیونال 759
