روزنه rowzane خبری – تحلیلی برپایی مجمع عمومی کارگران پیمانی نفت در هفشجان، انتخاب نمایندگان توسط این مجمع و بدنبال آن نشست نمایندگان منتخب کارگران اعتصابی با شماری از پیمانکاران جهت مذاکره بر سر خواستها و مطالباتشان گامهایی مهم و تحول ساز در اعتصاب کارگران نفت و کلا جنبش کارگری است. این اتفاق طلایه های سازمانیابی شورایی هزاران کارگر نفت را به نمایش گذاشته و دژ پادگانی صنعت نفت و کل بساط مفتخوران حکومتی و پیمانکاران دزد و چپاولگر و قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی اش را به لرزه در آورده است.
ماجرا از این قرار است که کارگران اعتصابی پیمانی نفت ساکن چهارمحال و بختیاری بعد از برپایی مجمع عمومی بزرگ خود در هفشجان در این استان، اکنون نمایندگان واقعی شان را انتخاب کرده و پیمانکاران ناچار به رسمیت شناسی این نمایندگان و مذاکره با آنها بر سر شرط و شروط پایان اعتصاب شده اند. اولین نشست دو طرف در روز پنجشنبه ۲۸ مرداد برگزار شد. در این نشست مقرر شد تا پیمانکاران نیز جهت ادامه مذاکرات از میان خود ۵ نفر را بعنوان نماینده انتخاب کنند. بدین ترتیب در هفشجان کارگران نفت شرایط خود را به پیمانکاران تحمیل میکنند و سنت مجمع عمومی و انتخاب نمایندگان واقعی خود را به کارفرمایان تحمیل میکنند و حتی پیمانکاران را وادار میکنند که آنها نیز نمایندگان خود را جلو بفرستند.
بدینگونه در هفشجان سنگ بنای شورای واقعی کارگران که اتکایش به مجمع عمومی است گذاشته شد و امروز کارگران دارند از طریق نمایندگان منتخب خود با پیمانکاران طرف میشوند، بر سر میز مذاکره می نشینند و اراده جمعی خود را اعمال میکنند. این اتفاق یک دستاور بزرگ برای کارگران اعتصابی نفت و کل جنبش کارگری است. این یک تجربه درخشان از پروسه شکل گیری عملی شورا به عنوان ابزاری برای اعمال اراده مستقیم کارگری است که در مقابل هزاران کارگران اعتصابی نفت و بطور واقعی کل جنبش کارگری راه پیشروی را نشان میدهد. تجربه این کارگران و یا تجربه نیشکر هفت تپه در شورایی تصمیم گیری گرفتن و اجرایی کردن نظارت شورایی بر شرایط کار و روند تولید در شرکت بعد از موفقیت در خلع ید از باند مافیایی اسد بیگی شتاب جنبش کارگری به سوی جنبش شورایی را نشان میدهد و امکان تکثیر این تجربیات و برپایی مجمع عمومی به عنوان محل اعمال اراده کارگری و نطفه ایجاد شوراها در همه جا در سطح سراسری را در چشم انداز بسیار نزدیکی قرار داده است.
برای مثال هم اکنون هزاران کارگرنفت در اعتصابند. زیر فشار اعتصاب دو ماهه آنان در برخی شرکت ها پیمانکاران که در نتیجه این اعتصابات زیان زیادی دیده اند، عقب نشینی هایی کرده و حتی درجاهایی بر افزایش دوبرابری دستمزدها و بیست روز کار و ده روز مرخصی و برخی بهبودها در کمپ ها و غیره تن داده اند. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت اعلام داشت که بالاترین پیشروی ها مبنای مذاکرات سراسری همه کارگران اعتصابی باشد و در هر کجا که برای بازگشت آنها به سر کار تماس گرفته میشود، به کمتر از آنها رضایت ندهند. این شورا اعلام داشت که درست است که امروز وجود پیمانکاران باعث شده است که کارگران بخش بخش بشوند، اما با تشکیل مجمع عمومی و انتخاب نماینده برای بستن قرارداد در سطح شرکت های مختلف میتوان جلوی این پراکندگی را گرفت و اجازه نداد که پیمانکاران بصورت فرد به فرد کارگران اعتصابی را زیر فشار قرار دهند و به کار فرا بخوانند و با قرار دادن آنها در موقعیت ضعیفی هر چقدر توانستند زور بگویند. در همین راستا این شورا در بیانیه های خود تاکید میکند که برای اینکه کارگران بتوانند در مرحله اول اعتصاب خود خواستهایشان را به پیمانکاران چپاولگر بقبولانند به حرکت متحدانه و تعیین نمایندگان منتخب شان برای وارد شدن به مذاکره با پیمانکاران نیاز دارند و انجام آنرا یک قدم مهم، فوری و حیاتی در موفقیت اعتصاب و ادامه اعتراضات برای تحقق دیگر مطالبات خود میداند و در بیانیه هایش بدرست بر رسمی بودن و کتبی بودن قراردادها تاکید گذاشته است.
اکنون کارگران اعتصابی هفشجان همین راهکار را اجرایی کرده و نه تنها این بلکه آنرا در سطح تشکیل مجمع عمومی در سطح یک استان ارتقاء دادند و ممکن بودن ایجاد مجامع عمومی کارگری در تمام شرکت ها و قراردادهای دسته جمعی از طریق نمایندگان منتخب کارگری را برای همه کارگران اعتصابی نفت در سطح سراسری به نمایش گذاشتند.
این اتفاقات بطور واقعی نقطه عطفی در مبارزات کارگران نفت و کل جنبش کارگری است. با این کار کارگران هفجشان عملا قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی را که در آن دست پیمانکاران برای هر نوع زورگویی ای حتی فراتر از قانون کار ضد کارگری جمهو.ری اسلامی باز است، کنار زدند و با اعمال اراده جمعی شان خود مستقیما وارد میدان شدند. و این راهی است در مقابل همه کارگران اعتصابی نفت که بدین شکل با قدرت جمعی و سازمانیافته با پیمانکاران طرف شوند. و این راهی است مقابل همه کارگران در سراسر کشور.
این چنین است که اعتصاب هزاران کارگر پروژه ای نفت آنهم در یک مرکز کلیدی اقتصادی تا همین جا توانسته است ضربه ای محکم بر کل ساختار سیاسی اقتصادی حاکم که یک رکن اساسی اش کار موقت و پیمانی است بزند و نقش تحولسازی در کل جنبش کارگری برای برداشتن گامهای مهم بعدی ایفا کرده است. به این ترتیب اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای نفت و گسترش دامنه اعتراضات به بخشهای مختلف آن و این بار با حرکت به سوی سازمانیابی شورایی میرود که بستر ساز اعتصابات قدرتمند کارگری و پیشرویهای مهم و تاریخی برای کل طبقه کارگر باشد.
