جدال جناحها و جایگاه سپاه بعنوان یک مافیای نظامی اقتصادی

 تاکنون رسم بر این بوده است که چپها و کمونیستها در تعریفشان از ماهیت ارتش گفته اند ارتش حافظ منافع طبقه حاکم است. در جامعه سرمایه داری هم همین تعریف را تدقیق کرده و گفته اند ارتش حافظ منافع سرمایه داران حاکم است.

اما اکنون برای نشان دادن ماهیت ارتشی که در ایران اسمش را سپاه پاسداران گذاشته اند این تعریف گویا نیست. درست هم نیست. بیان واقعیت حاکمیت در ایران امروز نیست. این تعریف سنتی در دوران شاه درست بود. در مصر و تونس عربستان و آمریکا و فرانسه امروز و…. درست است. اما در ایران امروز ماهیت و جایگاه دقیق این نیروی مسلح سازمان یافته را بیان نمیکند.

زیرا: ـ سپاه پاسداران نیروی مسلحی است که اساسا از منافع خودش و قدرت سیاسی حاکم که تحت کنترل اش است دفاع میکند. دفاعش از منافع سرمایه داران حاکم خارج از خودش که رقیب محسوب میگردند فقط تا آنجا مجاز شمرده میشود که حاکمیت سیاسی رژیم تحت تسلط سپاه را تقویت کند. سپاه پاسداران در ایران فقط یک ارگان نظامی نیست. بلکه یک مافیای نظامی، اقتصادی است و به این اعتبار نقش مهم و تعیین کننده ای در سیاست دارد. سپاه پاسداران در عین حال که یک ارتش مسلح پر تعداد و مجهز به انواع سلاحهای سبک و سنگین و موشک و …. است کل نیروی دریایی و هوایی را نیز تحت فرماندهی خود دارد. در عین حال و همزمان بخش عمده و اساسی اقتصاد و سیاست ایران را هم تحت کنترل گرفته است. برخلاف همه کشورهای دنیای امروز، فرمانده کل قوای نیروهای مسلح در ایران نه در اختیار دولت با هر ماهیتی که دارد، بلکه در اختیار یک روحانی متعصب فراقانونی به اسم ولی فقیه و رهبر جمهوری اسلامی است.

ـ بنابر این فرماندهی کل نیروهای مسلح مطابق اصل ۱۱۰ قانون اساسی آمده است: “رهبر جمهوری اسلامی فرماندهی کل نیروهای مسلح را در اختیار دارد و عزل و نصب فرمانده کل سپاه پاسداران و فرماندهان عالی نیروهای نظامی و انتظامی نیز با اوست”.این سیستم به هیچ مقام و ارگان دیگری پاسخگو نیست. به همین ترتیب فرماندهان سپاه پاسداران هم خود را نه تابع قانون و دولت بلکه تابع این فرمانده فراقانونی معرفی میکنند. این نیروی مسلح با چنین سیستم فرماندهی قانونا و به حکم ایدئولوژی اسلامی هم حق دخالت در تمام امور کشور و حتی زندگی خصوصی مردم را دارد.

سپاه برای تحکیم این موقعیت بدست آمده در هیبت یک دولت موازی و نه یک ارتش فعالیت میکند. این سازمان مسلح، سازمان اطلاعات و جاسوسی موازی مخصوص به خود را دارد، سازمان اقتصادی و رسانه های غیر قابل کنترل ونظارت مخصوص به خود را در دست دارد. فرمانده کل این نیروی مسلح در عین حال قوه قضائیه را تماما تحت اختیار دارد و سپاه نیروی اجرایی و ناظر اصلی این قوه است. کمتر حکمی از قوه قضائیه صادر میشود که خلاف سیاست و دستورات سپاه باشد. سپاه پاسداران عملا هم فرماندهی نیروی نظامی و انتظامی هم مجری و هدایت کننده قوه قضائیه و بخش اساسی اقتصاد کشور را در اختیار دارد.

بنابر این کل نیروی نظامی و انتظامی و قوه قضائیه و تمام موقوفات و بنیادهای مذهبی و اقتصادی تحت فرمان بدون چون و چرای یک نفر است که غیر قابل کنترل و غیر پاسخگو، هر سیاستی را بخواهد اجرا میکند، تنها شرط  پیشبرد سیاست او، توافق فرماندهان سپاه پاسداران بعوان مجری این سیاست است که نقش اصلی و تعیین کننده هدایت آنرا بعهده دارند. مردم در این سیستم کاره ای نیستند و جایگاهی ندارند. شهروندان در این سیستم فقط باید تابع اوامر باشند.

علاوه بر موارد فوق بخش قابل توجهی از مقامات دیگر حکومت اسلامی در ایران از جمله مجلس شورای اسلامی و هیئت دولت و بنیادهای اقتصادی و سیاسی حکومت و …. را فرماندهان قبلی و فعلی سپاه پاسداران پر کرده اند و کنترل آنها را در دست دارند. از جمله اعضای مجلس شورای اسلامی، رئیس قوه مقننه، ریاست صدا و سیما، ریاست زندانها، بسیاری از استانداران و فرمانداران و…. تماما تحت کنترل و تسلط فرماندهان سپاه است.

با اتکا به همین نکات فوق که بخشی از قدرت و نفوذ سپاه را نشان میدهد متوجه خواهیم شد که آنچه در ایران امروز حکومت میکند سپاه پاسداران حکومت اسلامی است که قدرتی غیر قابل کنترل و حسابرسی در همه امور کشور را در دست دارد.

با این وجود این ارگان نظامی قدرت و کنترلش تنها در محدوده داخلی و تسلط بر ارگانهای داخل کشور نیست. امروز برای همه مردم آشکار و مبرهن است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی اساسا بوسیله سپاه رهبری و هدایت میشود. سپاه قدس به عنوان بخش خارج کشوری سپاه پاسداران نمونه بارزی از این سیاست را به اجرا گذاشته است. چنانچه اکنون سپاه نه تنها در عرصه نظامی مانند کمک به حزب الله و حماس و اسد و جریانات مختلف عراق مانند حشد شعبی و حوثیهای یمن و دهها جریان تروریست اسلامی دیگر مانند طالبان در افغانستان وارد رابطه محکم و نزدیکی شده است. سپاه با اتکا به منابع اقتصادی و نظامی تحت کنترل اش از یک طرف به جنگ در چندین کشور مشغول است و از طرف دیگر در حال سازمان دادن نیروهای شبیه خود در کشورهای منطقه است.

در عرصه اقتصادی هم سپاه قدس بخش قابل توجهی از اقتصاد عراق و سوریه و یمن و لبنان و …. را در دست خود گرفته و بخش قابل توجهی از سرمایه گذاری در کشورهای عربی و دیگر کشورهای غربی را هم به کنترل خود درآورده است.

شاهرعبدالله، اقتصادان عرب، گفته است: شرکت های تحت مالکیت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کنترل اکثر منابع برق در سوریه را در اختیار دارند. این شرکت ها در حال نصب ژنراتورها و ایستگاه های تولید برق آبی، گاز طبیعی و در سرتاسر سوریه و همچنین دکل های برق و برج های فشار قوی و حتی کنتورها و تیرهای چوبی برق می باشند. اکثر شرکت هایی که در ایران و خارج از کشور به ویژه در سوریه کار می کنند تحت کنترل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هستند که به صورت یک شرکت هولدینگ کار می کنند. در بخش قراردادهای نفت، گاز طبیعی و انرژی منعقد شده با سوریه آنها از طریق شرکت های تحت کنترل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که شامل شرکت نفت ایران، شرکت نفت و گاز پارس، شرکت پتروشیمی شیراز و شرکت صنایع پتروشیمی کرمانشان می باشد، عمل کرده اند. وی افزود که در بخش ساختمانی، پایگاه ساختمانی خاتم النبیاء کنترل کامل اکثر شرکت هایی که در سوریه کار می کنند را در اختیار دارد.

اما قدرت و نفوذ اقتصادی سپاه علاوه بر کشورهای نامبرده همچنان در ایران متمرکز است و ابعاد آن همچنان ناروشن و غیر قابل کنترل است. تنها نمونه هایی معینی از قدرت آشکار سپاه در اقتصاد ایران به رسانه ها درز کرده است:

“نکته ای که غالب منابع خبری و اقتصادی ایران در مورد آن اتفاق نظر دارند، نقش بسیار گستردۀ دو نهاد مهم سپاه پاسداران، یعنی، شرکت ساختمانی “قُرب” و قرارگاه خاتم الانبیاء و شرکت های متعلق به آن در فعالیت های اقتصادی است. در یازده ژوئن سال ٢٠٠٣ به موجب فرمان وزارت دفاع جمهوری اسلامی تمامی واحدهای سپاه پاسداران موظف به شرکت در تمام طرح های عمرانی کشور شدند و از آنجا که پیشرفته ترین طرح های صنعتی اقتصاد ایران به کمک سپاه پاسداران و در چارچوب صنایع نظامی صورت می گیرد، سپاه پاسداران این قدرت انحصاری را یافته است که یکه تاز میدان باشد.

هم اکنون شرکت های وابسته به صنایع نظامی سپاه پاسداران انواع کالاهای مصرفی از جمله محصولات الکترونیکی خانگی، کامپیوتر و اسکنر، دستگاه تلفن و پیام گیر، تلفن های همراه، سیم کارت و کارت های هوشمند بانک ها را در سراسر بازارهای ایران به فروش می رسانند. شرکت ساختمانی قُرب که رئیس هیئت مدیرۀ آن خود فرمانده سپاه پاسداران سرلشگر محمد علی جعفری است، یکی از بزرگترین و پرقدرت ترین مقاطعه کاران ایران است که علاوه بر راه و ساختمان، حوزه های صنایع و معادن، کشاورزی و طراحی را می پوشاند. در تارنمای اینترنتی مجتمع قُرب در سال ٢٠٠٦ از جمله آمده بود که این شرکت بیش از ٧٥٠ قرارداد مهم در زمینه های مختلف راه و ساختمان، سدسازی، سیستم های آبیاری، شاهراه ها، تونل و سازه های بسیار مقاوم، شمع بندی تیرآهن های مشبک سه بُعدی، ساختمان دکل های روی آب دریا، لوله کشی آب، گاز و نفت را امضا کرده است و تا ژوئن سال ٢٠٠٦ در مجموع ١٢٢٠ طرح را به اتمام رسانده و ٢٥٠ طرح دیگر را در دست انجام دارد.

مجتمع قرب همانند قرارگاه خاتم الانبیاء توسط رابط های خود نه تنها به سرمایه های کلان و ارز موجود در بانک های دولتی دسترسی دارد، بلکه کلیه فعالیت های آن مشمول پرداخت مالیات نمی شود. محمود احمدی نژاد در سمت شهردار تهران قرارداد های بیشماری را به مجتمع قُرب واگذار کرده بود، به طوری که روزنامۀ اعتماد ملی مجتمع قُرب را برندۀ واقعی انتخابات نهم ریاست جمهوری معرفی کرده بود. برای نمونه، قرارداد توسعۀ متروی تهران به صورت مشترک از سوی وزارت نفت، شرکت ملی ساختمان و شرکت قُرب با متروی تهران به امضا رسید که ارزش آن بالغ بر ٢ میلیارد و ٤٠٠ میلیون دلار بوده است.” نقل از رادیو فرانسه

در ٢٥ ژوئن سال ٢٠٠٦ روزنامۀ رسالت چاپ تهران نوشته است که شرکت ملی نفت ایران قرارداد توسعۀ مرحله های پانزده و شانزده میدان نفتی پارس جنوبی را که از بزرگترین میدان های نفتی جهان به شمار می رود و پرارزش ترین طرح تولید گاز ایران است بدون مناقصه به مجتمع قُرب واگذار کرده است. شرکت ملی گاز ایران در اقدامی دیگر احداث خط لولۀ انتقال گاز، معروف به خط لولۀ صلح میان ایران، پاکستان و هندوستان را به طول ٦٠٠ مایل به مجتمع قرب داد.

سپاه پاسداران در اقدامی همزمان مالکیت “شرکت اورینتال کیش اویل” را که در مناطق نفتی و گازی خلیج حفاری می کند، تصاحب نمود تا به این ترتیب دامنۀ نفوذ خود را در بخش صنعت نفت و گاز توسعه دهد. اما، این همه در قیاس با آنچه “اقتصاد سایه” در ایران نامیده می شود، چندان قابل توجه به نظر نمی رسد.  از جمله وسایل “اقتصاد سایه” یا اقتصاد زیرزمینی، فرودگاه پیام در حوالی کرج است که در اصل یک فرودگاه پُستی و تحت ادارۀ کامل سپاه پاسداران است که بر آن هیچ کنترل گمرکی وجود ندارد.

روزنامه های “ایران” و “شرق” در پائیز و زمستان ٨٣ طی گزارش هایی فاش کردند که دو هزار تُن فرآورده های تجاری، از داروهای تقویتی چون ویاگرا تا وسایل الکترونیکی کامپیوتری توسط شرکت هواپیمایی پیام که متعلق به وزارت راه و ترابری است، به ایران وارد شده است. همین منابع گفته بودند که روزانه چهار پرواز قاچاق در فرودگاه پیام انجام می شود که در روزهای تعطیل حتی دوبرابر می شود. علی یونسی، وزیر اطلاعات دولت محمد خاتمی در اسفند ماه ٨٣ ضمن اعتراف به کشف میلیاردها تومان کالای قاچاق در فرودگاه پیام گفته بود : “بسیاری از کالاها در این فرودگاه بدون حضور مأموران گمرکی ترخیص می شوند.” در پائیز ٨٣ سپاه پاسداران نه فقط با اقدامی ضربتی و به بهانه های امنیتی فرودگاه تازه تأسیس امام خمینی را در حومۀ تهران به روی کلیه پروازها بست، بلکه کنترل این فرودگاه را کاملاً در دست گرفته است.

روزنامۀ ایران گزارش داد که در همان هیجده ماه اول پس از اشغال فرودگاه “میلیاردها دلار وسایل لوکس، تلفن همراه و لوازم آرایش از فرودگاه امام خمینی به طور قاچاق وارد کشور شد.” محمد علی مشفق، مشاور مهدی کروبی در مصاحبه با سایت اینترنتی اعتماد ملی گفته بود که در خود فرودگاه مهرآباد تهران بیش از ٢٥ راهروی ورودی و خروجی خارج از کنترل ادارۀ گمرک وجود دارد. مشاور مهدی کروبی با اشاره به شصت اسکلۀ نامریی بدون کنترل گمرکی گفته بود : ٦٠٪ واردات ایران از طریق همین اسکله های نامریی صورت می گیرد.

روزنامۀ قدس در بهار ٨٤ نوشت : سپاه پاسداران در حال ساختن یک رشته تأسیسات در سواحل خلیج فارس است که بعضاً آنها را “اسکله های نامریی” می نامند. یکی از قراردادهای مهم دولت احمدی نژاد با قرارگاه خاتم الانبیا توسعۀ بندر شهید بهشتی در چاه بهار به ارزش ٣٤١ میلیون دلار بوده است. محسن آرمین، نمایندۀ اصلاح طلب مجلس ششم در استعفانامۀ خود گفته بود که قاچاق های سپاه پاسداران سالانه سر به ١٢ میلیارد دلار می زند و طبیعی است که “این حجم عظیم کالاهای قاچاق تحت نظارت مردان بسیار پرقدرت و ثروتمند وارد کشور می شود.” (نقل از رادیو فرانسه)

دولت تفنگدار یا مافیای اقتصادی سپاه

سابقه و دامنه فعالیت‌های اقتصادی سپاه پاسداران به دوران جنگ ایران و عراق برمیگردد. سپاه پاسداران فعالیت‌های اقتصادی را از دوران جنگ آغاز کرد و به گفته‌ روحانی اکنون به “دولت با تفنگ” تبدیل شده است. رفسنجانی زمانی گفته بود که سپاه “دیگر به کمتر از کل کشور راضی نیست”. روحانی گفته بود: “ابلاغ سیاست‌های اصل ۴۴ برای این بود که اقتصاد به مردم واگذار شود و دولت از اقتصاد دست بکشد، اما ما چه کار کردیم؟ بخشی از اقتصاد دست یک دولت بی تفنگ بود که آن را به یک دولت با تفنگ تحویل دادیم.”

امکانات فنی به جا مانده از دوران جنگ ایران و عراق که به طور عمده در اختیار سپاه پاسداران قرار داشت راه ورود نظامیان به فعالیت‌های اقتصادی را هموار کرد. نطفه‌ این فعالیت‌ها در دوران جنگ و زمانی بسته شد که فرماندهان ارشد سپاه عهده‌دار انجام بخشی از معاملات پنهانی برای خرید اسلحه و تجهیزات نظامی شدند.

بر پایه آنچه در پایگاه اطلاع‌رسانی قرارگاه خاتم‌الانبیا منتشر شده است این مجموعه تا سال ١٣٨٣ بیش از ۱۸۰۰ “پروژه مهم وزیر بنایی” در مناطق مختلف ایران اجرا کرده است. فعالیت‌های سپاهیان تمام حوزه‌ها را در بر می‌گیرد؛ از کشتیرانی تا راه‌سازی، از صنایع نفت و گاز تا کشاورزی، از صنعت و معدن تا مخابرات و از خودروسازی تا بانکداری. طبق گزارشات منتشر شده تا این تاریخ بیش از ۱۳۰ هزار نفر برای قرارگاه خاتم‌الانبیا کار می‌کرده اند. حسن روحانی آذر ماه ۹۳ با کنایه به سپاه پاسداران گفته بود: «اگر اطلاعات، تفنگ، پول، سرمایه، سایت، روزنامه و خبرگزاری را همه یک‌جا جمع کنیم ابوذر و سلمان هم فاسد می‌شوند.» او اخیرا نیز سپاه پاسداران را “دولت با تفنگ” خوانده است. در جریان رقابت دو جناح از صاحبان سرمایه در ایران که دو جناح جمهوری اسلامی هم نامیده میشوند هر از چند گاهی مردم از واقعیاتی مطلع میشوند که سرسام آور هستند. جدال این دو جناح از صاحبان سرمایه و صاحبان قدرت در حکومت اسلامی اساسا بر سر قدرت و ثروت است. یکی رقیب خود را دولت تفنگداری میداند که شرایط را تشخیص نمیدهد با سر به دیوار میکوبد دیگری رقیب خود را بی بصیرت و کوته بین و پایگاه دشمنان خارجی و آمریکایی میداند. اما آنچه مردم دیده و تجربه کرده اند این دو بال حکومت اسلامی علیرغم اختلافات جدی شان با همدیگر در مقابل مردم در یک جبهه و متحد ایستاده اند. همه آنها میدانند و بارها تاکید کرده اند اگر کشتی حکومت اسلامی سوراخ بشود کل سرنشنان آن غرق خواهند شد.

سهم سپاه از تولید ناخالص داخلی ایران

گاردین: در حالی که قرارداد ساخت فرودگاه بین المللی امام به یک کنسرسیوم ترکی-اتریشی واگذار شده بود، دقیقا در روز افتتاح فرودگاه، نیروهای سپاه کنترل فرودگاه را در دست گرفتند و راه های منتهی به آن را با خودروهای خود بستند. تمام پروازها نیز به فرودگاه های دیگر منتقل شدند. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ادعا می کند حضور پیمانکاران خارجی مرتبط با اسراییل، تهدیدی امنیتی برای فرودگاه محسوب می شود. اما واقعیت این است که کنسرسیوم ترک-اتریشی تاوان اشتباه بزرگش را در کنار زدن سپاه از این معامله ی بزرگ پس می دهد. … سپاه که در ابتدای انقلاب به عنوان یک نیروی بسیجی با اعضای داوطلب آغاز به کار کرد، امروز تبدیل به یک غول اقتصادی شده است که شریانهای اقتصاد رسمی و زیرزمینی ایران را در دستان خود دارد. هر چند تخمین مقدار ثروت سپاه غیر ممکن به نظر می رسد، برآورد تحلیلگران غربی در حدود یک سوم تا دو سوم کل تولید ناخالص داخلی است.

علی انصاری، کارشناس دانشگاه سنت آندروی بریتانیا اعتقاد دارد: “سپاه پاسداران در واقع یک شرکت غول پیکر است که اسلحه هم در اختیار دارد.” شرکتهای شناسنامه دار در کنار بنیادهای خیریه، و جهاد سازندگی و بنیاد مستضعفان و… سپاه را تبدیل به یکی از قدرتمندترین بازیگران صنایع پرسود ساختمان، نفت و گاز، صادرات و واردات، و ارتباطات کرده است. سپاه کارهای جزیی تر را به پیمانکاران فرعی خارجی واگذار می کند در حالی که خودش حضور فعالی در مناقصه های خارجی دارد. کنترل سپاه بر اسکله های خلیج فارس و پایانه ها و فرودگاه های داخل خاک ایران، به آن اجازه ی ورود و خروج هرگونه کالایی بدون پرداخت حق گمرک و عوارض را می دهد.

قرارگاه خاتم الانبیا کارش را به عنوان بازوی ساختمانی سپاه آغازکرد، اما امروز با داشتن بیش از ۸۱۲ شرکت ثبت شده در داخل یا خارج ایران، و ۱۷۰۰ قرارداد دولتی، تبدیل به یک غول اقتصادی در عرصه های مختلف اقتصاد ایران شده است. این قرارگاه همچنین برنده مناقصه بزرگ ۱٫۳ میلیارد دلاری احداث خط لوله ۹۰۰ کیلومتری گاز طبیعی از بوشهر به سیستان و بلوچستان شده است. این قرارداد بزرگ در بخش انرژی، با قرارداد ۲٫۵ میلیارد دلاری دیگری برای احداث میدان گازی پارس جنوبی تکمیل شد. نقل از گاردین اسفند 1388

مافیای سپاه پاسداران

سپاه پاسداران یک کمپانی بزرگ اقتصادی است که تسلیحات نظامی و قدرت اجرایی بی حد و مرزی در اختیار دارد. بعبارت دیگر مافیایی مسلحی می باشد که سایه حکومت اسلامی ومتشکل از مجموعه ای افسران نظامی است که دیکتاتوری بزرگ سیاسی، اقتصادی و نظامی را برای خود ساخته است.

تنها در بورس تهران حدود ٧میلیون سهام ثبت شده است، ٤میلیون سهامدار می توانند در این بخشها خرید و فروش کنند، اما طبق گفته مسئولین مرکزی بورس تهران تنها ٢٠هزار سهامدار در بازار بورس تهران فعالند. خبرها روشنگر این موضوع می باشد که سال گذشته ٥٤هزار میلیارد تومان در بین “خرید و فروشهای”بازار بورس تهران در گردش بوده است. بنا بر گزارش سالانه ی بازار بورس تهران بیشتراز ٢٠ درصد این خرید و فروشها تنها مابین دو مرکز بزرگ اقتصادی وابسته به دولت و سپاه پاسداران انجام شده اند. کارگزاری صبا تامین، که مرتبط است با صندوق سرمایه ی سازمان تامین اجتماعی با سهم ٢/١١ درصد وبانک ملی با ٣/١٠ درصد، یکی از آنها وابسته به سپاه پاسداران ودیگری وابسته به حکومت است.

بنا برگزارشها ی منتشرشده نزدیک به ٢٧ میلیارد تومان از٥٤ میلیارد تومان گردش مشارکت دربورس، پول مراکز وابسته به حکومت و سپاه پاسداران بوده و کمتر از ٥٠ درصد این پول در اختیار بازرگانهای دیگر بوده است. از ١٥٧ شرکت ثبت شده در بورس تهران تنها ١٠١ شرکت به صورت مداوم مشغول به کار بوده اند که ازآن ١٠١ شرکت ده شرکت بصورت مستقیم با سپاه پاسداران درارتباط می باشند و بخشی از زیرمجموعه های قرارگاه خاتم الانبیا هستند.

در حال حاضربیشتراز٥٠٠٠ شرکت بزرگ و کوچک برای قرارگاه خاتم الانبیا کار میکنند، به گفته مسئول قرارگاه خاتم الانبیا ١٣٥هزارنفر درآن مشغول به کارند که ازاین تعداد ٢٥٠٠ نفر ازفرماندهان سپاه بوده و مابقی به صورت پاسدار وظیفه مشغول به کارمی باشند. جدا از این افراد، ٥٠٠٠ نفر دیگر بصورت قراردادی برای این قرارگاه کار می کنند.

تعدادی از شرکتها و مراکز وابسته به سپاه پاسداران که سپاه درآنجا نیز سهامدارمی باشد عبارتند از: پالایشگاه اصفهان، بانک پارسیان، صنایع پتروشیمی ایران، پتروشیمی پارس، پتروشیمی مارون، صنایع آلومینیوم ایران، معدن آهن انگوران، بانکهای صادرات، ملت، تجارت، صنایع دریایی صدرا، کارخانه تراکتور سازی تبریز و… اینها فقط بخشی از مراکز اقتصادی اعلام شده وابسته به سپاه است.  نقل از جلوزان آمارها مربوط به سال 2014/2015 است.

با توجه به فاکتهای غیر قابل انکار فوق که بخشی از منابع و قدرت اقتصادی سپاه را نشان میدهد و هیچ نهادی حق و توان کنترل و حسابرسی از آنها را ندارد، معاون حقوقی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به تازگی گفته است که فعالیت‌های اقتصادی این نهاد نظامی، شفاف است و به دستور آیت‌الله خامنه‌ای صورت می‌گیرد. خبر آنلاین فروردین 1390

برآوردهای اولیه نشان می دهد، از سال ١٣٨٣ تا ١٣٩٣ حداقل طی این ده سال یازده هزار پروژه عمرانی از سوی دولت در اختیار سپاه قرار گرفته است. سعیدی نماینده ولی فقیه در سپاه گفته است: اینکه سپاه با ورود به برخی پروژه ها جایگزین شرکت های فرانسوی و آلمانی می شود، در راستای حفظ بنیان نظام و انقلاب این اقدامات را انجام می دهد و از همین رو ورود به عرصه اقتصادی و بانکداری نیز امری قابل توجیه است.

با راه اندازی بانک انصار، فعالیت مالی اقتصادی سپاه پاسداران شکل رسمی به خود گرفت. بانک های انصار و مهر، تعاونی اعتباری ثامن الائمه، سه بانک وابسته به سپاه و بسیج به شمار می آیند و همزمان با آن سپاه در بانک های سینا (وابسته به بنیاد شهید)، مؤسسه مالی و اعتباری آینده (وابسته به بنیاد مستضعفان و جانبازان)، بانک پاسارگارد و موسسه مالی و اعتباری کوثر دارای سهام است. سرمایه گذاری سپاه در بانک تات سابق و آینده کنونی و شرکت های خودروسازی و پیمانکاران ساختمانی بزرگ کشور هم تحت مدیریت سپاه قرار دارند. میزان اثرگذاری سپاه در تولید ناخالص کشور دشوار است ولی براساس برآوردهای اولیه نزدیک به یک سوم تولید ناخالص داخلی کشور تحت تاثیر سپاه قرار دارد. آذر ١٣٩٣ سایت انتخاب.

نتیجه گیری:

آنچه در بالا آمده است شمه ای از اخبار و گزارشات منتشر شده از رسانه های داخل ایران و نقل قول از مقامات مختلف جمهوری اسلامی است. واضح است که این تصویر هنوز قامت کامل و نفوذ و قدرت اقتصادی و سیاسی سپاه را تماما نشان نمیدهد زیرا بسیاری از فعالیتهای آن مخفیانه و یا تحت عنوان شرکتهای مختلفی است که وابستگی آنها به سپاه را پنهان میکند. اما همین حد از قدرت و توان اقتصادی که در دست یک ارگان تا دندان مسلح نظامی قرار دارد، پیچیدگی خاصی به حکومت اسلامی میبخشد. اپوزیسیون جمهوری اسلامی کمتر بر این جنبه از ویژگی جمهوری اسلامی خم شده و آنرا به جامعه شناسانده است. از آن غافل بوده یا متوجه تفاوتهای مهم آن با دیگر حکومتها نیست. در حالیکه  شیوه مقابله با ارتشی که از منافع طبقه حاکم دفاع میکند تا ارتشی که از منافع خودش و حکومتش دفاع میکند بسیار متفاوت است.

ما در ایران امروز برخلاف ایران دوران سلطنت با ارتش و نیروی مسلح خاصی مواجه هستیم که راههای مقابله با آنها یکی نیست. ارتش دوران پهلوی تحت فرمان شاه و نهایتا گوش به فرمان آمریکا بود. اما سپاه پاسداران ارتشی است که گوش به فرمان خودش و مدافع قدرت و ثروت حکومت خودش است. ارتش دوران پهلوی حافظ قدرت سیاسی طبقه حاکم بود. سپاه پاسداران خودش بخش مهم و اساسی طبقه حاکمه است و به این اعتبار حافظ قدرت سیاسی و اقتصادی خودش است. ارتش دوران پهلوی نقشی در تعیین و تغییر سیاست داخلی و خارجی نداشت. سپاه پاسداران نقش تعیین کننده و در مواردی حتی نقش منحصر بفرد در این عرصه ها دارد. چنانچه سیاست خارجی جمهوری اسلامی در خاور میانه و شمال آفریقا تماما تحت کنترل و هدایت سپاه پاسداران است. حتی سرمایه گذاری و کمک به نیروهای تروریست منطقه و مخالفت با جریانات غیر خودی در این کشورها اساسا به ابتکار و هدایت سپاه پاسداران پیش برده میشود.

در ادامه ماهیت و چگونگی اختلاف جناحهای جمهوری اسلامی با همدیگر و تقابل و اعتراض مردم علیه کل حکومت اسلامی و راههای مقابله با این مافیای قدرت و ثروت را پی خواهیم گرفت.

ادامه دارد

ایسکرا  ۸۹۴