جمهوری اسلامی در منگنه جنگ و انقلاب- بهرام سروش

ضربات وارد شده به جمهوری اسلامی در پی حمله دولت اسرائیل و کشته شدن شماری ازمنفورترین رهبران نظامی حکومت، مانند سلامی، باقری و حاجی زاده، همانطور که انتظار می رفت باعث شادی مردم در ایران شده است. مردم بدرستی از حذف سران این حکومت و هر گونه تضعیف رژیم اسلامی از طرف هر نیروئی که باشد استقبال می کنند. مردم در پشت هر ضربه به جمهوری اسلامی، شکننده تر شدن این رژیم جنایتکار و باز شدن فرجه ای برای تشدید مبارزه خود علیه آن و برای سرنگونی آن را می بینند.در پی این حمله و با از بین رفتن یک رده از بالاترین مقامات نظامی جمهوری اسلامی و منهدم شدن بخش موثری از امکانات نظامی آن، حکومت اسلامی در یکی از ضعیف ترین موقعیت های سیاسی و نظامی خود قرار گرفته است.در عین حال هراس ازگسترش این تقابل تا حد یک جنگ گسترده که به کشتار مردم عادی و تخریب خانه و زندگی مردم بیانجامد نگرانی واقعی مردم را بر انگیخته است.

این واقعیت بر کسی پوشیده نیست که دولتی که این حمله را انجام داده،خود یک دولت جنایتکار است که هم اکنون در فلسطین و غزه مشغول ارتکاب یکی ازهولناک ترین نسل کشی های تاریخ بشراست. روشن است که چنین دولت جنایتکاری نه دوستدار مردم ایران بلکه در پی منافع خود در این جنگ است و همانطور که امروز وزیر دفاع دولت نتانیاهو، یسرائیلکاتز، با کمال بیشرمی و با تهدید ساکنین تهران اعلام کرد،در صورت ادامه حملات جمهوری اسلامی به اسرائیل “تهران خواهد سوخت”.

آیا حمله اسرائیل به جمهوری اسلامی نمی تواند دست حکومت را در ایجاد فضای جنگی و سرکوب مردم باز تر کند؟‌

جمهوری اسلامی قطعا تلاش خواهد کرد که چنین کند، اما و بویژه در شرایط امروز با زیر ضرب بودن حکومت از طرف یک دولت دیگر، از یک سو، و ادامه اعتراضات اقشار مختلف مردم علیه حکومت در متنی از نفرت بیکران از آن، که هر لحظه می تواند حالتی انفجاری به خود بگیرد،از سوی دیگر، جمهوری اسلامی از کمترین امکانات و توانائی برای این کار برخوردار است. همچنین، بر عکس بسیاری از کشورهای دیگر که در شرایط جنگی دولت هایشان روی احساسات ملی گرایانه مردم سرمایه گذاری می کنند، جمهوری اسلامی چنین سرمایه ای ندارد. این دولت منفور و قاتل که حتی در مسابقات جهانی فوتبال مردم آرزوی شکست تیم “کشورشان” را می کنند، هیچ شانسی در تحریک احساسات ملی گرایانه مردم بنفع خودندارد. از نظر مردم ایران، دشمن در ایران است، (“دشمن ما همینجاست”)، دشمن،جمهوری اسلامی است.در متن هر گونه تضعیف جمهوری اسلامی، این مردم هستند که ابتکار عمل را در دست خواهند گرفت و نه حکومت.

آیا حمله حاضر به یک تقابل نظامی گسترده و جنگ تمام عیار با نتایجی خونبار منجر نخواند شد؟

جدا از اینکه جنگ، کشتار و خشونت جمهوری اسلامی علیه مردم از زمان استقرارش حتی یک روز هم متوقف نشده است، نظر به عدم تناسب قدرت نظامی طرفین و ورشکستگی و درماندگی حکومت،وقوع یک جنگ تمام عیار بین دو دولت غیر ممکن است. جمهوری اسلامی از کمترین امکانات برای گسترش این تقابل، مثلا از طریق یک مقابله به مثل موثر، برخوردار است. اما حتی در آن حالت فرضی نیز، باید از هرشرایطی که جمهوری اسلامی را فلج و زمین گیر کند برای تشدید مبارزه علیه آن و برای بزیر کشیدن آن استفاده کرد. در یک شرایط جنگی و حمله نیروهائی خارجی مانند اسرائیل و آمریکا به جمهوری اسلامی، سیاست نیروهای انقلابی باید “تفنگ ها بسوی دولت خودی”، بسوی جمهوری اسلامی، برای سرنگونی آن باشد.

۲۴ خرداد ۱۴۰۴ -۱۴ ژوئن ۲۰۲۵