جنجال بر سر همه پرسی در کردستان عراق

انترناسیونال ٧٣٠

تیتر خبرهایی که مربوط به همه پرسی در کردستان عراق است واقعا تکان دهنده و ترسناک است. قرار است روز ٢٥ سپتامبردر کردستان عراق از مردم نظر خواهی شود که آیا میخواهند با کشور عراق بمانند یا جدا شوند. از حشد الشعبی تا جریانات اسلامی و ناسیونالیستهای پان عربی و دولت اردوغان و جمهوری اسلامی و انواع دستجات مزدور قومی و اسلامی مرتجع، دارند پی در پی تهدید میکنند و رجز خوانی میکنند و هشدار میدهند که باید جلوی همه پرسی در کردستان عراق گرفته شود. اگر کسی حرف روشنی و قابل قبولی در مورد هدف بازرانی از همه پرسی داشت میشد شنید و بحث کرد. بارزیانی هر هدفی داشته باشد همه پرسی همه پرسی است. اگر کسی ایرادی به نحوه این همه پرسی دارد باید همین را بگوید. اما صف بزرگی از مرتجعین وحشت کرده اند که قرار است از مردم در مورد اینکه میخواهند با بقیه عراق بمانند یا نه نظر خواهی شود. آیا مردم حق ندارند نظر بدهند؟ آیا مردم حق ندارند تصمیم بگیرند؟ به اردوغان و روحانی و قاسم سلیمانی و ترامپ و بقیه چه مربوط است که قرار است از مردم کردستان عراق نظر خواهی شود؟ این ها باید بپذیرند که این مردم هستند که حق دارند در مورد سرنوشت جامعه تصمیم بگیرند و نه دولتهای ارتجاعی و قوم گرایان و ناسیونالیست های رنگارنگ. یک مشت مرتجع کثیف و مزدور سلاحهایشان را نشان میدهند و تهدید میکنند که رفراندوم به زیان مردم است. منظورشان اینست که ما به جامعه خون خواهیم پاشید.

روشن است که مسعود بارزیانی و حزب دموکرات کردستان ناسیونالیستهای دو آتشه مرتجعی هستند که طی همین مدت کوتاه از دزدی حقوق معلمان و کارگران و در آمدهای نفت میلیونر و میلیادردر شده اند. سالهای سال است که اینها جز “کردایتی” یعنی ناسیونالیسم کرد و پادویی سیاست آمریکا و اردوغان کار دیگری انجام نداده اند. و در عمل نشان داده اند که ناسیونالیسم یک ذره به حقوق مردم ربط ندارد. و اکثریت مردم کردستان عراق از اینها متنفرند و بارها علیه اینها دست به تظاهرات و اعتراضات وسیع زده اند. اما از نظر خواهی از مردم کردستان عراق برای استقلال یا ماندن با عراق باید دفاع کرد. باید بر این تاکید کرد که نظرخواهی باید در فضایی کاملا آزاد و بدون تهدید و زورگویی احزاب حاکم برگزار شود، نهادهای بیطرف بر نظر سنجی نظارت کنند و به مردم امکان داده شود که در مورد نظام آینده جامعه کردستان نظر بدهند. تهدیدات جریانات و دولتهای ارتجاعی را باید محکوم کرد.

نظر سنجی اگر در فضایی آرام و آزاد انجام گیرد، نتیجه آن هرچه باشد و اهداف پشت اعلام آن توسط بازرانی هرچه باشد، به نفع فضای جامعه کردستان و عراق و ایران و ترکیه و جاهای دیگر است. ارتجاع حاکم در ترکیه و ایران و عراق از همین وحشت دارد. نمیخواهند مردم دخالتی در سرنوشت خود داشته باشند. میخواهند جامعه قومی و مذهبی باقی بماند. مردم کردستان عراق دهها سال زیر سرکوب و ترور و دستگیری و تبعیض و دیکتاتوری وحشتناک صدام حسین مچاله شده اند. در چند سال اخیر نیز زیر دیکتاتوری ناسیونالیستهای کرد و دولت اقلیم به فقر کشیده شده اند. و هرروز دست به اعتراض و تجمع و تظاهرات میزنند.

اما اکنون برآیند رقایتها و کشاکشهای منطقه و حسابگریهای بارزانی و غیره این شده است که یک رفراندوم را برای استقلال یا ماندن با عراق را اعلام کند. توهمی نباید داشت که رفراندوم بخودی خود جامعه کردستان را به بهشت تبدل نمیکند. حتی استقلال کامل از بقیه عراق بخودی خود اوضاع را بهبود نمیدهد. همه چیز بستگی به آگاهی مردم و دخالتگری آنها و عقب راندن مرتجعین و مفتخوران از صحنه سیاست و دفاع از یک نظام و سیستم انسانی در آینده دارد. بستگی به این دارد که در کردستان عراق آیا یک نظام انسانی و سکولار و مردمی و بدون تبعیض و بدون استثمار سرکار می آید، یا یک حکومت قومی مثل الان سرکار میماند. یا یک حکومت مذهبی و قومی مثل بقیه عراق یا یک حکومت اسلامی مثل ایران.

رفراندوم به مردم عادی کردستان عراق این شانس را میدهد یا قرار است بدهد که خودشان تصمیم بگیرند که اولا میخواهند با بقیه عراق بمانند یا نه. ثانیا حکومت آتی را خود تعیین کنند. اگر اینگونه باشد. اگر با توطئه این رفراندوم را به یک نمایش توخالی تبدیل نکنند، اگر با ایجاد ترس و وحشت مردم را از شرکت و نظر دادن در رفراندوم نترسانند، اوضاع میتواند بهتر شود. کلا نفس یک نظر خواهی عمومی برای یک تغییر اساسی در این منطقه بحران زده و دیکتاتور زده، میتواند مثبت باشد. اما عده ای میخواهند فضا را آنچنان دودآلود و نظامی و تروریزه کننده که مردم از دخالتگری و نظر دادن پشیمان شوند. این را باید مانع شد.