جواب جنایت، جنایت سازمایافته نیست! در حاشیه اعدام قاتل آتنا اصلانی

در میان هلهله و شادی جمعیت حاضر فرد متهم به قتل آتنا اصلانی در ملا عام اعدام شد. حاضرین شعار می دادند “بی شرف بی شرف” و در حالی که که اعدامی بر چوبه دار دست و پا می زد غریو شادی حاضرین بلند بود.

آتنا اصلانی، دختر هفت‌ساله ساکن پارس‌آباد مغان، در خردادماه گذشته پس از تجاوز به قتل رسید. جسد او سه هفته بود در پارکینگ مغازه فرد مظنون پیدا شده بود. این فرد، در مصاحبه‌ای با خبرگزاری تسنیم، اعترافات پیشین خود درباره قتل و «تجاوز» را انکار کرده بود.

بدون شک قتل بی رحمانه یک دختر بچه هفت ساله در حالی که مورد آزار جنسی و تجاوز نیز قرار گرفته بود جنایتی بسیار هولناک است که کل جامعه ایران را تکان داد.

اما پاسخ جرم و جنایت نمی تواند جنایات سازمان یافته ای باشد که از سوی دولت با براه انداختن اعدام صورت می گیرد. متاسفانه جمهوری اسلامی از احساسات جریحه دار شده مردم بدلیل آزار و قتل فجیع آتنا سواستفاده کرد تا جنایت دولتی را توجیه پذیر کند. اینکه اینها در “پاسخ به خونخواهی مردم” است که در خیابان و میادین شهرها  بساط آدمکشی براه می اندازند. خشم و انزجار به حق مردم از بروز جنایتی هولناک از سوی جمهوری اسلامی دستمایه ای شد که یکبار دیگر به ترویج و اشاعه  خشونت و آدمکشی در کشور بپردازد.

اما زمانی که احساسات فروکش کند فهم این مسئله دشوار نیست که نه با کشتن قاتل آتنا او دوباره زنده خواهد شد و نه خانواده اش غم از دست دادن عزیزشان را فراموش می کنند و نه جامعه در مقابل چنین فجایعی مصون خواهد شد. بخصوص اینکه ما با رژیمی سر و کار داریم که با قوانین عهد عتیقی اش تجاور به کودکان را مرسوم کرده است. چرا که بر اساس قانون جمهوری اسلامی سن ازدواج برای دختران ۱۳ سال و برای پسران ۱۵ سال است. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی  عروس با عروسک به خانه “بخت” می رود. دختر بچه هایی که بجای بازی و تفریح و مدرسه به خانه شوهر رانده می شوند تا آنجا بطور سیستماتیک مورد تجاوز جنسی قرار گیرند. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی کودک همسر و سپس مادر می شود. در ایران جمهوری اسلامی کودک کودک نیست و حقوقش بعنوان کودک برسمیت شناخته نمی شود.

اعدام بربریت است. یک جنایت دولتی است که برای هدف دیگری بکار می رود. هدف از اعدام ایجاد رعب و وحشت در جامعه است. خودشان می گویند تا دیگران عبرت بگیرند. عبرت بگیرند که حرف نزنند، حق شان را نخواهند، به استبداد و اختناق در جامعه اعتراض نکنند، علیه نابرابری و ظلم و تبعیض شورس نکنند تا مشتی مفتخور و سودجو همچنان بر سر کار باقی بمانند. اعدام همیشه سلاحی در دستان ستمکاران تاریخ بوده است که سلطه خود را با رعب و وحشت و آدمکشی حفط کنند.

اعدام در ملا عام چهره کریه این بربریت را هر چه بیشتر به نمایش می گذارد. قرار است دست و پا زدن فرد اعدامی بر چوبه دار وحشت بیشتری ایجاد کند. کشتن انسان یک جنایت فجیع و زشت است. و کشتن انسان ها در مقابل انسانهای دیگر با هدف عبرت آموزی جنایتی فجیع تر. معلوم نیست چرا باید با کشتن مجرمین بهای ترسانده شدن دیگرانی که هنوز مرتکب جرمی  نشده اند را پرداخت؟ جای شکی نیست که  جمهوری اسلامی با برگزاری مراسم علنی اعدام هدف ترساندن بیشتر مردم را دارد. مردم نباید تحت هیج شرایطی در این مراسم آدمکشی شرکت کنند. اعدام در ملا عام عین رواج جنایت و آدمکشی است و باید چنین مراسم شنیعی ار سوی مردم بایکوت شود. به جای شرکت در این مراسم ( حالا  با انگیزه های متفاوت) لازم است که مردم این مراسم را تحریم کنند و با اعدام به مخالفت صریح و آشکار بپردازند. مردم نباید اجازه دهند که جمهوری اسلامی از احساسات آنها به نفع رواج مرگ و جنایت در جامعه بهره برداری کند. مراسم علنی اعدام تنها جایی است که قوانین شرع اسلام مبنی بر جدای سازی زنان و مردان، برخلاف ورزشگاه ها و مجالس جشن و مهمانی؛ نادیده گرفته می شود تا

همه از زن و مرد گرفته و حتی کودک “درس عبرت” بگیرند. بگذار اگر زمانی هم در مراسم اعدام علنی حضور پیدا می کنیم درست مثل مردم سیرجان در دیماه 88 باشد که برای نجات اعدامی ها دست به شورش زدند. این پاسخی شایسته ای که ما مردم باید به جمهوری اسلامی جنایت و کشتار بدهیم.