روزنه rowzane خبری – تحلیلی
نپرداختن دستمزدها و حقوقهای کارگران و معلمان و پرستاران یک روال عادی در سرمایه داری ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی است. این یک چپاول آشکار و جنایتکارانه از حقوق زیر خط فقر کارگران است و با اعتراضات مداوم بخشهای مختلف کارگران روبروست. با اتحاد و اعتصابات و اعتراضات سراسری میتوانیم حکومت اسلامی و کارفرمایان مفتخور را عقب برانیم و نه فقط طلبهایمان را نقد کنیم بلکه به دستمزدهای نازل و زیر خط فقر نیز پایان دهیم. برخی اعتراضات در روزهای اخیر عبارتند از:
– روز یکشنبه ۲۸ بهمن جمعی از کارگران شهرداری بستان از توابع دشت آزادگان در استان خوزستان دراعتراض به پرداخت نشدن دستمزدها و حق بیمه ۶ ماه خود مقابل شهرداری تجمع کردند و خواهان پرداخت فوری طلبهایشان شدند.
– روز یکشنبه ۲۸ بهمن جمعی از کارگران و کارکنان پروژه ساخت مجتمع چند منظوره اداری، تجاری و تفریحی آیسان در مرکز شهر تبریز، در اعتراض به تعویق پرداخت ٧ ماه دستمزد دست به تجمع اعتراضی زدند.
– روز شنبه ۲۷بهمن۹۷ کارگران بلبرینگ سازی تبریز در اعتراض به پرادختن نشدن ۷ ماه حقوق شان در مقابل فرمانداری رژیم در تبریز تجمع کردند. در کارخانه بلبرینگ‌سازی تبریز حدود ۲۲۰ نفر کارگر رسمی و قراردادی مشغول بکارند. این کارگران در طول سال جاری بارها در رابطه با تعویق پرداخت دستمزدها و وضعیت بحرانی کارخانه و فشار اقتصادی سنگین به زندگی و معیشتشان تجمع اعتراضی بر پا کرده اند.
– روز ٢٧ بهمن ، بازنشستگان نیشکر هفت تپه برای دریافت حق سنوات خود در مقابل امور مالی شرکت تجمع داشتند. این کارگران از سال ٩٦ بازنشست شده و هنوز حق سنواتشان را دریافت نکرده اند و در این رابطه بارها تجمع اعتراضی برپا کرده اند.
– روز ٢٧ بهمن جمعی از کارگران شهرداری سروآباد ، در اعتراض به معوقات مزدی ۷ ماهه خود، در مقابل ساختمان شهرداری دست به تجمع زدند.
– شنبه ۲۷ بهمن گروهی از معلمان خرید خدمات آموزشی( بسته های حمایتی) استان قزوین در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و مزایای چندین ماهه، بیمه ناقص ۲۴ روزه و نداشتن امنیت شغلی در شیفت صبح از حضور در کلاس درس خودداری کرده و در دفتر مدرسه تحصن کردند. این تحصن در شیفت بعد از ظهر نیز ادامه یافت. طرح خرید خدمات آموزشی در دیماه ٩٢ به تصویب مجلس رسید و اجرایی گردید. بر اساس این طرح در برخی مناطق تحت عنوان نبودن ظرفیت کافی در مدارس دولتی برای قبول دانش آموز، صندلی های آزاد مدارس غیر دولتی از سوی دولت خریداری و ٢٠ هزار معلم بصورت استخدام پیمانی با یک چهارم حقوق نیروهای رسمی آموزش و پرورش به کار گرفته شدند. بدین ترتیب در سال ٩٣ ششصد هزار صندلی خالی در مدارس غیر دولتی به این طرح اختصاص یافت و استخدام این معلمان به پیمانکاران سپرده شد و خصوصی سازی در آموزش و پرورش گسترش پیدا کرد. بعد از بر پا شدن اعتراضات علیه این طرح برده وار در سال ٩٤ دامنه اجرای آن محدود شد و با اعلام اینکه قصد گسترش خصوصی سازی ها را ندارند، گفته شد که این طرح فقط دانش آموزان لازم التحصیل در مناطق محروم را در بر میگیرد. اکنون در لایحه بودجه سال ٩٨ پیشنهاد شده است که سالانه ده درصد دانش آموزان تحت پوشش این طرح قرار گیرند..
پیش بسوی اعتصابات سراسری
حزب کمونیست کارگری ایران
٢٨ بهمن ۱۳٩۷، ١٧ فوریه ٢٠١٩
