حلقه هایی برای پیشروی در امر سرنگونی, شوراهای محلات ( بخش دوم )

در بخش اول به مسئله کنترل محلات پرداختیم. در این قسمت به نقش شوراهای محلات که امر کنترل بر محله را میتواند سازمانیافته بپیش ببرد اشاره میکنیم.
محلات شهرها یکی از حلقه های کلیدی در تداوم و به پیروزی رساندن قیام و انقلاب است. این حلقه آنقدر اهمیت دارد که حتی خامنه ای در سخنان اخیرش در مورد آن هشدار داده است که مبادا نیروی بسیج از محلات غافل باشد.
و اما شورا. شورا ابزاری متشکل از نمایندگان منتخب مردم در هر محل و محدوده ای است که توسط توده اهالی انتخاب و شورای منتخب نیز بعنوان بازوی عملی اجرایی آن توده اهالی تصمیمات لازم و عاجل را اتخاذ و به اجرا در می آورد. هر شورایی بنا به تصمیم انتخاب کنندگان یا همان توده اهالی در سطح محله قابل عزل هستند.
این ساده ترین و عام ترین تعریف از شورا است. نمایندگان توده اهالی در شورا و در هر مکان و محلی نظیر مراکز کارگری، ادارات شهر و غیره متناسب با موقعیت آن مجموعه، میتوانند شیوه های معینی را در تقارن با موقعیت آن نهاد اتخاذ و بکار گیرند. برای مثال در محلات که محوده های معینی را شامل میشود و از صدها خانوار فراتر میرود، فعالین و چهره های خوشنام و محبوب بیشتر از بقیه اهالی میتوانند در نقش نماینده، سخنگو و تصمیم گیرنده ظاهر شوند. علیرغم این باز هم اعضای شورا از پایین و با رای اهالی محل انتخاب میشوند.
بعنوان یک تجربه موفق، شوراهای محلات در مقطع قیام ۵۷ در چنین ظرفیتی شکل گرفتند و هر محله بتناسب جمعیت، از پنج الی بیست نفر بعنوان شورای محله در یک نشست عمومی انتخاب میشدند. به همین ترتیب هر محله یک یا چند نفر از اعضای شورای محله را برای شرکت در شورای همه محلات یعنی در سطح شهر کاندید و نهایتا از میان نمایندگان شوراهای محلات یک شورای نسبتا سراسری تر تشکیل و اعضای آن انتخاب میشدند.
( هیئت موسس شورای محلات شهر سنندج نمونه ای موفق از این ابزار بود که تا تصرف شهرها توسط نیروهای مسلح رژیم در اعمال اراده بر امور شهر نظارت و دخل و تصرف داشت. )
تا اینجا به مکانیزم شورا اشاره داشتیم. حال این مکانیزم باید وارد اجرائیات و اعمال اراده مطالبات همان توده اهالی باشد.
در شرایط انقلابی که بسیاری از مکانها از کنترل نهادها و دستگاهای حاکمیت خارج میشوند، جایگزینی آن تا پیروزی انقلاب بر عهده ایفای نقش شوراها یا همان نمایندگان و سخنگویانی است که توسط توده اهالی انتخاب شده اند و در واقع نماینده، سخنگو و تصمیم گیرده در سطح یک شهر هستند و در ظرفیت اعمال اراده حاکمیت بر اوضاع حیطه شهر ظاهر میشوند.
امر سازماندهی در عرصه هایی چون حفظ امنیت محله در مقابل دست درازی پس مانده های نیروی سرکوب، تقسیم کار در میان فعالین جهت نگهبانی و کشیک شبانروزی، ایجاد و سازماندهی امورات دفاعی و تعرضی، در صورت قطع اینترنت و خط تلفن، ایجاد تیم ها یا دسته های خبر رسانی با اتخاذ شیوه ها و ابتکارات مختلف، تهیه و تامین نیازمندیهای درمانی، تهیه و تدارک امکانات خوراکی از طریق مصادره انبارهای دولتی و توزیع آن در میان نیازمندان و بخش ضعیف و کم درآمد شهر بطور رایگان که ممکن است بخاطراعتصاب عمومی بر وضعیت معیشت آنان تاثیر گذاشته باشد و بالاخره اتخاذ تصمیمات عاجل در هماهنگی با شوراهای محلات دیگر.
نکات فوق اشاره مختصری بود به چهارچوب کلی از سوخت و ساز کار شوراهای محلات. بی گمان در شرایط و اوضاع کنونی در ایران، مسائلی روبروی فعالین و نمایندگان شوراهای محلات قرار خواهد گرفت که باز هم با اتکا به مکانیزم شورا است که میتوان به آنها پاسخ داد و در جریان عمل نسبت به حل آنها تصمیم گیری شود. در بخش سوم این یادداشتها به موقعیت و شرایط اعتصاب عمومی و نقش شوراها بطور عموم و شوراهای محلات بطور اخص در قبال آن خواهیم پرداخت.

ادامه دارد
عبدل گلپریان
۷ آذر ۱۳۹۸